W homilii bp Henryk Tomasik mówił, że do „naszego dziękczynienia dołączamy błaganie o Bożą pomoc o takie kształtowanie naszego życia religijnego, by każdy wierzący miał czas na adorację i wdzięczność wyrażoną Chrystusowi w Najświętszym Sakramencie”. - By każdy wierzący dobrze przeżywał niedzielną mszę świętą, aby był to znak naszej wiary. Niech w życiu człowieka, nigdy nie będzie - bez ważnej przyczyny – opuszczonej niedzielnej liturgii eucharystycznej – modlił się ksiądz biskup. Na koniec prosił Boga, aby pogłębiała się nasza pobożność eucharystyczna.

Centralna radomska procesja eucharystyczna niezmiennie od prawie stu lat przeszła ulicami Żeromskiego, Moniuszki i Sienkiewicza. Tak było również w tym roku. Procesję poprzedziła Msza św. w radomskiej farze. Następnie procesja zatrzymywała się przy czterech ołtarzach: przy kościele Świętej Trójcy, przy kościele św. Katarzyny, przy kościele Św. Stanisława oraz przy katedrze. Przy każdym z ołtarzy czytany był fragment Ewangelii, kierowane było również słowo do wiernych.

- To nasze wyznanie wiary. Wychodzimy na ulice miasta, by dawać świadectwo naszego życia, wiary i miłości. Po okresie obostrzeń sanitarnych spowodowanych koronawirusem, braku możliwości uczestnictwa we mszach świętych przyszedł czas, kiedy możemy wspólnie się modlić – mówili radomianie, którzy uczestniczyli w centralnej procesji Bożego Ciała.

Historia centralnej procesji Bożego Ciała w Radomiu sięga początków XX-wieku. Do roku 1921 w mieście odbywała się jedna procesja, która wyruszała z kościoła farnego. Była to wówczas jedyna parafia w Radomiu. Potem powstała parafia Opieki Najświętszej Maryi Panny, dzisiejsza katedra. Do lat 50, 60. ubiegłego wieku w procesji uczestniczyli wierni z okolicznych dzielnic m.in. Glinic, Borek i Młodzianowa. Wówczas procesja przechodziła ulicą Malczewskiego, dalej przez Plac Jagielloński, następnie przez Focha i wracała do kościoła farnego.