GOSCIE

W koncelebrze uczestniczyło 21 biskupów m.in.: abp Wacław Depo, metropolita częstochowski; abp Grzegorz Ryś, metropolita łódzki; bp Romuald Kamiński, biskup warszawsko-praski; bp Artur Miziński, sekretarz generalny KEP; bp Grzegorz Suchodolski z Siedlec, bp Piotr Turzyński, biskup pomocniczy diecezji radomskiej. Do Radomia przyjechał również bp Karol Maria Babi, biskup zwierzchni Starokatolickiego Kościoła Mariawitów. W liturgii uczestniczył tata bpa Marka Solarczyka - Henryk oraz najbliższa rodzina. 

WSTĘP

W 29-letniej historii Kościoła radomskiego bp Solarczyk jest piątym z kolei ordynariuszem. Wcześniej byli nimi: bp Edward Materski, bp Jan Chrapek, bp Zygmunt Zimowski i bp Henryk Tomasik. Dodajmy, że z powodu norm sanitarnych ograniczono liczbę uczestników liturgii.

KOMENTARZ

Komentarz w trakcie uroczystości prowadził ks. Jacek Mizak, wicerektor Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu, który przypomniał, że ingres nowego biskupa diecezji jest uroczystym wejściem do kościoła katedralnego i objęciem przez niego posługi pasterskiej w Kościele diecezjalnym. - Kościół katedralny jest „matką i głową wszystkich kościołów diecezji”, a więc głównym kościołem diecezji oraz miejscem sprawowania liturgii, której przewodniczy biskup - powiedział ks. Mizak.

INGRES

Ingres rozpoczął się w kruchcie katedry. Bp Piotr Turzyński, wikariusz generalny kurii, podał do ucałowania nowemu biskupowi radomskiemu relikwiarz z relikwiami św. Kazimierza - patrona Radomia i Diecezji Radomskiej. Po dotarciu do prezbiterium bp Piotr Turzyński odczytał bullę nominacyjną papieża Franciszka o mianowaniu bp. Marka Solarczyka biskupem radomskim. Następnie bp Solarczyk otrzymał pastorał, symbol władzy pasterskiej. Posługiwał się nim pierwszy biskup radomski Edward Materski i jest to najstarszy pastorał, jaki zachował się w diecezji radomskiej, pochodzi z 1936 roku. Następnie bp Solarczyk został poprowadzony przez abp. Wacława Depo, metropolitę częstochowskiego i biskupa seniora Henryka Tomasika na katedrę, czyli miejsce przewodniczenia liturgii przez piątego ordynariusza diecezji radomskiej. Przedstawiciele diecezji złożyli nowemu ordynariuszowi homagium, czyli wyrazy szacunku i posłuszeństwa.

POWITANIE

Witając wiernych biskup-senior Henryk Tomasik określił ingres bpa Marka Solarczyka historycznym wydarzeniem. - Witamy nowego pasterza Kościoła radomskiego. Życzymy Bożego błogosławieństwa i opieki Najświętszej Maryi Panny w prowadzeniu diecezji radomskiej drogami Ewangelii. Życzmy, by bogate doświadczenie duszpasterskie przyniosły wspaniałe owoce w budowaniu Kościoła radomskiego - powiedział ksiądz biskup Tomasik:

HOMILIA

W homilii bp Marek Solarczyk mówił, że "szczególnym orędownikiem naszej modlitwy i przewodnikiem na drogach życiowych powołań jest Św. Józef – Opiekun Świętej Rodziny, Oblubieniec Matki Bożej i Patron Kościoła Katolickiego". - Wsparci opieką Świętego Józefa, zachowajmy wrażliwość duszy na bliskość Boga. Uczmy się od Niego, jak w naszych życiowych doświadczeniach dostrzegać Dobroć Boga i wierzyć, że wszystko co z Nim przeżywamy, zawsze ma sens - mówił ksiądz biskup.

Dalej bp Solarczyk mówił, że na przestrzeni wieków we wspólnocie Kościoła Radomskiego "tajemnice Boga były przyjmowane, z oddaniem przeżywane i z miłością przekazywane kolejnym pokoleniom". Mówił, że "świadczą o tym sanktuaria, wszystkie kościoły i klasztory, otaczane czcią wiernych święte wizerunki, miejsca pielgrzymkowe i kult tak wielu świętych, na czele z Matką Najświętszą i ze św. Kazimierzem". Wymienił błogosławionego Władysława z Gielniowa, męczenników II wojny światowej: ks. Bolesława Strzeleckiego, ks. Franciszka Rosłańca, ks. Kazimierza Sykulskiego oraz braci-księży Kazimierza i Stefana Grelewskich.

- Nie sposób nie wspomnieć żywej wdzięczności wierzących i gorącego pragnienia wyniesienia na ołtarze Sług Bożych: biskupa Piotra Gołębiowskiego, Matki Kazimiery Gruszczyńskiej i ks. Romana Kotlarza. Osoba księdza Romana jest jednocześnie przywołaniem wydarzeń czerwca 1976 roku oraz wielkiego dziedzictwa obecnego i minionych pokoleń, na które składa się wierna troska o powierzone dobro, gorące umiłowanie Ojczyzny, walka o godność i szacunek dla każdego człowieka oraz pragnienie życia w wolności Dzieci Bożych - mówił bp Marek Solarczyk.

Dodał, że wielkie dziedzictwo Kościoła radomskiego jest budowane, jak to zaznaczył w Radomiu w 1991 roku Św. Jan Paweł II, „wedle prawa Bożego, wedle tej odwiecznej Mądrości, która się nie przedawnia w żadnej epoce, wedle Chrystusowej Ewangelii”.

Bp Solarczyk mówił również, że staje "przed wami jako moderator życia duchowego, który zawsze ma się trudzić o wieczne zbawienie waszych dusz". - Modlę się razem z wami, aby to wszystko co poczęło się z Ducha Świętego i jest wspierane Jego Mocą trwało w nas i przynosiło owoce. Otoczony waszą modlitwą, pragnę wobec Boga wypowiedzieć moją gotowość do przyjęcia woli Boga i uczynienia wszystkiego co On poleca dla dobra całej wspólnoty Kościoła Radomskiego - powiedział ksiądz biskup.

LIST OD PREZYDENTA ANDRZEJA DUDY

W trakcie uroczystości minister Adam Kwiatkowski przeczytał okolicznościowy list, jaki z racji dzisiejszej uroczystości skierował do księdza biskupa Marka Solarczyka Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda. - Ksiądz biskup dał się poznać jako aktywny i twórczy duszpasterz, wychowawca, wykładowca akademicki i badacz dziejów Kościoła. Otwartość i serdeczność z jaką wychodzi Ekscelencja ku świeckim, ku wspólnotom i środowiskom innym niż katolickie, ludziom mediów oraz użytkownikom mediów społecznościowych, już od lat przynosi dobre owoce. To znakomity przykład tego, jak Kościół hierarchiczny, może towarzyszyć Polakom dzisiaj, w dobie przemian cywilizacyjnych, zmieniających oblicze naszej ojczyzny i całego świata – napisał prezydent Polski Andrzej Duda.

List abpa Salvatore Pennacchio, nuncjusza apostolskiego w Polsce, odczytał ks. Jacek Mizak:

LIST OD ABP STANISŁAWA GĄDECKIEGO

- Duch Święty postawił Ekscelencję w sytuacji nowej, bardziej wymagającej – jako biskupa umiłowanego Kościoła Radomskiego, który – jak wszystkie inne Kościoły lokalne – nie należy do nikogo innego, jak tylko do Chrystusa Najwyższego Kapłana – napisał przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki w życzeniach z okazji ingresu bp. Marka Solarczyka do katedry radomskiej.

Przewodniczący Episkopatu przywołał Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów Apostolorum Successores, które przedstawia biskupa jako pasterza, rybaka, ojca, brata, przyjaciela, przynoszącego pocieszenie, sługę, nauczyciela, człowieka mężnego. „Wszystkim tym cechom dał Ksiądz Biskup wyraz jako biskup pomocniczy Diecezji Warszawsko-Praskiej” – napisał abp Gądecki.

Przewodniczący Episkopatu zaznaczył, że „życie biskupa diecezjalnego, wraz z przyjęciem pełnej odpowiedzialności pasterskiej za Lud Boży, musi być życiem sługi, który nie przyszedł, aby mu służono lecz aby służyć, wydając jednocześnie własne życie, aby inni mieli je w obfitości”.

List odczytał bp Artur Miziński, sekretarz generalny KEP:

MISJA BISKUPA SOLARCZYKA

Na koniec życzenia złożyli przedstawiciele duchowieństwa, osób życia konsekrowanego i wiernych świeckich. Ks. Jarosław Wotkun, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu powiedział, że "w imieniu kapłanów diecezji i osób życia konsekrowanego pełniących w niej służbę Bogu i ludziom życzył, aby była ona żyznym gruntem, w którym będzie można zapuścić korzenie, głęboko i na nowo". - Niech Matka Boża z sanktuariów maryjnych diecezji i od ołtarza radomskiej katedry wspiera i prowadzi, Niech będzie Opiekunką i Matką na długie lata pasterskiego posługiwania w naszej diecezji - powiedział ks. Wojtkun:

RODZINY DZIĘKUJĄ BISKUPOWI ZA MODLITWĘ

Biskupa Solarczyka powitali Ewa i Grzegorz Stysiek – para diecezjalna Domowego Kościoła Ruchu Światło Życie. - Bóg powołał Ciebie do naszej diecezji jako ojca i przewodnika. Jesteśmy pewni, że od samego początku otaczasz nas swoją modlitwą. Jest wielu zagubionych, dla których Kościół przestał być już domem, gdzie mogliby doświadczyć miłości Boga Ojca. Również czas pandemii doprowadził do utraty nadziei. Dzisiejszy ingres daje nadzieję. Mamy pasterza, który przypomina, że wszystko jest możliwe dla tego, który wierzy - mówiła Ewa Stysiek:

Na koniec uroczystości słowa podziękowania skierował biskup radomski Marek Solarczyk:

W uroczystości udział wzięli m.in. Radosław Witkowski, prezydent Miasta Radomia; Andrzej Bętkowski, marszałek Województwa Świętokrzyskiego; poseł Konrad Frysztak, Marian Niemirski, starosta przysuski; ks. prof. dr hab. Miroslaw Kalinowski, rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, prof. dr hab. Sławomir Bukowski, rektor Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu, Lucyna Wiśniewska, dyrektor Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Radomiu; nadinspektor Michał Ledzion, mazowiecki Komendant Wojewódzki Policji; podinsp. Robert Hodio, Komendant Miejski Policji w Radomiu; Edmund Nowocień, komendant Straży Miejskiej w Radomiu; Marek Szary, dyrektor ekonomiczny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu.

ŻYCIORYS

Ksiądz Biskup Marek Solarczyk urodził się 13 kwietnia 1967 roku w Wołominie, w rodzinie Henryka i Marianny Solarczyk z domu Kruk. Dzieciństwo spędził w domu rodzinnym w Duczkach k. Wołomina (par. MB Nieustającej Pomocy). W latach 1973–1981 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Duczkach, a następnie do Technikum Samochodowego im. Czesława Orłowskiego w Warszawie. Szkołę średnią ukończył w 1986 roku egzaminem dojrzałości oraz egzaminem z przygotowania zawodowego uzyskując tytuł technika.W tym samym (1986) roku wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie, przygotowującego kandydatów do kapłaństwa w Archidiecezji Warszawskiej. Studia zakończył obroną pracy magisterskiej napisanej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie. Pod koniec formacji seminaryjnej, wskutek reorganizacji struktur Kościoła w Polsce, został inkardynowany do Diecezji Warszawsko-Praskiej. Należy do pierwszego rocznika kapłanów, który 28 maja 1992 roku przyjął święcenia w katedrze św. Floriana.

Po otrzymaniu święceń kapłańskich, decyzją władz diecezjalnych w czerwcu 1992 roku został skierowany do pracy duszpasterskiej jako wikariusz w parafii Św. Feliksa z Kantalicjo w Warszawie-Marysinie Wawerskim. W czerwcu 1993 roku został przeniesiony na wikariat w parafii katedralnej. Funkcję tę pełnił do 2003 roku. Przez kolejne dwa lata pracował w tej parafii jako rezydent. 22 czerwca 2005 roku został mianowany wicerektorem Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Warszawsko-Praskiej w Warszawie–Tarchominie. 26 czerwca 2009 został mianowany proboszczem parafii katedralnej pod wezwaniem św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika.Pracę naukową prowadził równolegle z pracą duszpasterską. W maju 1999 roku obronił doktorat na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie. Jest autorem ponad 20 artykułów naukowych, współautorem kilku opracowań o tematyce społeczno-historycznej i autorem książki o duchownych w parlamencie II Rzeczpospolitej.

Od ponad 27 lat jako wikariusz, wicerektor seminarium, proboszcz parafii katedralnej i biskup pomocniczy nieprzerwanie był nauczycielem religii w VIII Liceum im. Króla Władysława IV w Warszawie. Z polecenia władz diecezjalnych pełnił funkcję rzecznika prasowego kurii Biskupiej i korespondenta Katolickiej Agencji Informacyjnej w latach 1993-1996. W październiku 1996 został mianowany ceremoniarzem katedralnym. Funkcję tę, z blisko roczną przerwą na przełomie 2005/2006 roku, pełnił do czasu nominacji biskupiej. Przygotowywał i odpowiadał za liturgię podczas wielu uroczystości kościelnych o charakterze diecezjalnym i ogólnowarszawskim. Wśród nich była Liturgia Słowa, której w czerwcu 1999 roku przed katedrą św. Floriana przewodniczył św. Jan Paweł II. Podczas prac I Synodu Diecezjalnego przewodniczył Komisji Liturgicznej.Prowadził wykłady z historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Warszawsko-Praskiej i w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego. Współpracował w zakresie dydaktycznym i badawczym z Wyższą Szkołą Humanistyczną w Pułtusku, Wydziałem Dziennikarstwa i Nauk Politycznych oraz Ośrodkiem Studiów Wschodnich na Uniwersytecie Warszawskim, z Archiwum Miasta Stołecznego Warszawy, Komisją Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu i innymi instytucjami odpowiadającymi za pielęgnowanie dziedzictwa przeszłości. Od 1999 roku jest członkiem Warszawskiego Towarzystwa Teologicznego. Organizował i prowadził spotkania, wykłady i odczyty dotyczące historii Kościoła i warszawskiej Pragi.

Uczestniczył w pracach wielu struktur: odpowiadał za zorganizowanie Diecezjalnego Archiwum Akt Starych, od stycznia 2007 roku pełni funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Historycznej Metropolii Warszawskiej do zbadania zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej dotyczącej osób duchownych, był członkiem diecezjalnej Komisji ds. Sztuki i Budownictwa Kościelnego, Komisji ds. Studiów oraz przewodniczącym Zespołu ds. Duszpasterstwa Ogólnego. Od grudnia 2006 roku był kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Warszawsko-Praskiej, a obecnie, jako biskup pomocniczy pełnił funkcję prepozyta kapituły katedralnej.

Święcenia biskupie przyjął dnia 19 listopada 2011 (w wigilię uroczystości Chrystusa Króla) podczas uroczystej Mszy Św. sprawowanej w Katedrze Warszawsko-Praskiej.W strukturach Konferencji Episkopatu Polski pełni następujące funkcje: przewodniczący Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży i delegat KEP ds. Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, delegat KEP ds. Powołań i przewodniczący Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań, członek Komisji Duchowieństwa, członek Komisji Wychowania Katolickiego, członek Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Ewangelicko Augsburską, członek Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, przewodniczący Rady Nadzorczej Fundacji „Opoka”. W latach 2013-2016 był Krajowym Asystentem Akcji Katolickiej w Polsce, a w latach 2014-2018 delegatem KEP ds. działalności w Polsce „Pomoc Kościołowi w potrzebie”.

W lipcu 2014 roku był organizatorem Europejskiego Spotkania Powołaniowego w Warszawie, a w październiku 2016 roku uczestniczył w Konferencji Duszpasterstwa Powołaniowego w Rzymie. W październiku 2018 roku był ojcem synodalnym podczas XV Synodu Biskupów w Rzymie („Młodzież – wiara i rozeznawanie powołania”), a w styczniu 2019 roku wspierał prace Krajowego Biura Organizacyjnego Światowych Dni Młodzieży podczas Światowych Dni Młodzieży w Panamie.

4 stycznia 2021 roku został mianowany przez papieża Franciszka Biskupem Radomskim. 8 stycznia 2021 roku kanonicznie objął Diecezję wobec Kolegium konsultorów w kościele katedralnym. 27 stycznia 2021 roku jest dniem liturgicznego Ingresu do Katedry radomskiej.

OPIS HERBU

Pole herbu jest koloru błękitnego, który w heraldyce symbolizuje prawość, wierność, stałość, pobożność, lojalność, a także działalność na niwie dyplomatycznej. Pośrodku pola, wewnątrz koła, mamy połączone dwie greckie litery, będące inicjałami tytułu: Jezus Chrystus (skrzyżowanie liter: I oraz X). Ten monogram uważano w starożytnych czasach prześladowania chrześcijan – podobnie jak krzyż – za znak święty, skuteczny i zabezpieczający przed duchami ciemności i ich wpływem. Nazywa się go monogramem gwiaździstym, bo przypomina gwiazdę oglądaną przez Mędrców ze Wschodu; i spotykamy go w sztuce katakumbowej. Aby wykluczyć możliwość błędnej interpretacji monogramu, widnieje pośrodku znak ryby – od początku chrześcijaństwa oznaczający Zbawiciela. W monogramie ukryta jest fundamentalna nauka o naturze Tego, który jest jednocześnie Synem Człowieczym, narodzonym z Maryi Panny (Jezus), oraz Synem Bożym, namaszczonym (Chrystus) przez Ducha Świętego do wypełnienia woli Ojca. Wpisany w znak gwiazdy, przypomina jeszcze i o tym, że Jezus Chrystus jest Słońcem – Światłością świata, oświecającą każdego, kto przychodzi na ten świat.Kapelusz kościelny wieńczący herb wywodzi się z kapelusza pielgrzymiego i przypomina o wędrowaniu do niebieskiej ojczyzny. Przypomina także o nakazie misyjnym, aby głosić Ewangelię, aż po krańce ziemi. Zieleń kapelusza symbolizuje dobrych pasterzy, którzy wiodą owce na zielone pastwiska, oraz nieskażoną doktrynę wiary, którą dobrzy pasterze powinni karmić powierzoną sobie owczarnię.

Pod herbem widnieje zawołanie: „Omnia possibilia credenti”, czyli „Wszystko jest możliwe dla tego, który wierzy”, nawiązujące do słów, jakie wypowiedział Pan Jezus do ojca chłopca chorego na epilepsję, przed uzdrowieniem jego syna (por. Mk 9,23).