Radom 90.7 FM | Końskie i Opoczno 94 FM | Skarżysko Kam. 94.5 FM | Kozienice 97.9 FM
Na antenie:
CZŁOWIEK Z BLISKA
Małgorzata Świtała
Patron dnia: bł. Joanna Maria de Maille, wdowa WIELKI CZWARTEK
Dziś jest: Czwartek, 28 marca 2024

KULTURA

Wystawa wykładowców Katedry Malarstwa i Rysunku Wydziału Sztuki UTH w Radomiu

środa, 16 września 2020 09:17 / Autor: Elżbieta Warchoł
foto: Klub Łaźnia Radom
Elżbieta Warchoł

Galeria Klubu Łaźnia zaprasza w piątek, 18 września na otwarcie wystawy wykładowców Katedry Malarstwa i Rysunku Wydziału Sztuki UTH w Radomiu. Wernisaż o godz. 18 w galerii przy ul. Traugutta 31/ 33. W wystawie biorą udział: Stanisław Z. Kamieński, Kazimierz Łyszcz, Katarzyna Nowicka - Urbańska, Łukasz Rudecki,  Małgorzata Strzelec i Apoloniusz Węgłowski.

Wystawa będzie czynna do 16 października.

Problem organizacji przestrzeni w sztukach wizualnych od zawsze był traktowany jako zagadnienie priorytetowe i współdecydujące o charakterze przedstawienia. Planowanie oraz aranżowanie odległości, odcinków i dystansów bywa niezależne od reprezentowanej stylistyki czy konwencji artystycznej, przez co w każdym dziele, chcąc nie chcąc, zawiera się jakaś forma przestrzenności. Przyjmuje ona różne postacie, które można by usytuować w rozciągłości pomiędzy biegunami iluzji (mimesis) i konwencji, a ich celem jest spotęgowanie artystycznego przesłania autora. W zaprezentowanej w „Łaźni” wystawie wykładowców Katedry Malarstwa i Rysunku Wydziału Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego mamy do czynienia z różnymi formułami sugerowania przestrzenności w obrazie. Czasem jest to echo zarejestrowania realnej rzeczywistości, podkreślone wirtualnym kolorem czy wyobrażoną formą, kiedy indziej występuje jako samowolna wobec fizyczności świata konstrukcja, struktura czy wykres. Sprawia wówczas wrażenie autonomicznego wobec realnej rzeczywistości badania materii, światła, powierzchni lub struktury zjawisk. W każdym z tych przypadków obraz zwraca na siebie uwagę zastosowanymi kolorami, układem form bądź wewnętrzną dynamiką. Z nich bowiem jest upleciony wewnętrzny przymus spoistości, alert wizualnej koordynacji bodźców, koherencja organizowanych składników, decydujących o urodzie zastosowanych środków i o ostatecznym rezultacie – artystycznym wymiarze przedstawionych dzieł. To one decydują o jakości tej wystawy. ( za: Łaźnia )