Z kolei kanonicznie przejęcie urzędu biskupa radomskiego odbyło się 12 listopada. Pierwszymi decyzjami biskupa Tomasika była nominacja księży biskupów: Adama Odzimka i Stefana Siczka wikariuszami generalnymi. 

Przypomnijmy, że 21 listopada 1992 roku ks. dr Henryk Tomasik został mianowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II biskupem pomocniczym diecezji siedleckiej, ze stolicą tytularną Fornos Minore. Sakrę biskupią otrzymał w Bazylice św. Piotra w Rzymie 6 stycznia 1993 roku z rąk papieża Jana Pawła II. Jako motto swojej posługi biskupiej przyjął słowa zaczerpnięte z Modlitwy Pańskiej: „Adveniat Regnum Tuum” (Przyjdź Królestwo Twoje!). Warto dodać, że papież Benedykt XVI mianował 16 października biskupa Henryka Tomasika ordynariuszem radomskim. Nominacja zastała go za granicą, na forum młodzieży polonijnej.

7 lat temu w ingresie bp. Henryka Tomasika do katedry radomskiej wzięło udział 37 biskupów z Polski i zagranicy – z Białorusi, Ukrainy, Rosji, oraz ok. 400 księży, w tym kapłani z Włoch, USA i Niemiec. Obecny był także nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk, abp Zimowski, abp Józef Michalik, przewodniczący KEP, abp Stanisław Nowak, metropolita częstochowski , metropolita lubelski abp Józef Życiński oraz biskup siedlecki Zbigniew Kiernikowski, którego biskupem pomocniczym był do niedawna bp Tomasik. Obecni byli również przedstawiciele władz państwowych i lokalnych.

Przy wejściu do katedry proboszcz ks. Edward Poniewierski podał bp. Tomasikowi klucze, krzyż do ucałowania oraz wodę święconą. Następnie po wejściu do kościoła bp Tomasik udał się na modlitwę przy sarkofagu bp. Jana Chrapka.

Abp Zimowski, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, przekazał swemu następcy pozdrowienia i błogosławieństwo Benedykta XVI, który jeszcze jako kard. Joseph Ratzinger odwiedził katedrę radomską. - Pamiętaj więc, że obraz Kościoła radomskiego jest pozytywny i nie pozwól sobie wmówić, że jest inaczej, bo na tym Kościele widnieje blask świętości Chrystusa w ludziach, Próg katedryktórzy ten Kościół tworzą, wpatrując się w błogosławionych tej ziemi, zwłaszcza w św. Kazimierza - mówił abp Zimowski. Przypomniał zawołanie biskupie nowego ordynariusza: "Przyjdź Królestwo Twoje". - Niech troską, wręcz walką o to Królestwo będzie dla ciebie, ekscelencjo, priorytetem twojej posługi, opartej na całkowitym zawierzeniu Chrystusowi, w tajemnicy Bożego miłosierdzia - apelował.

Wezwał też obecnych - świeckich i kapłanów - do przyjęcia nowego ordynariusza z otwartym sercem, gotowością do współpracy i modlitewnym wsparciem. Zaś swego następcę poprosił o kontynuowanie prac II Synodu Diecezjalnego.

Homilię wygłosił abp Stanisław Gądecki, wiceprzewodniczący Episkopatu. Mówił, że "ingres biskupi to nie tyle okazja do wygłaszania peanów na cześć człowieka, ile raczej tytuł do większego uwielbienia Boga, który słabej ludzkiej naturze pozwala pełnić niezwykle odpowiedzialne zadanie apostolskie w Kościele". Dodał, że to także zapowiedź trudu pasterza poszukującego zagubionych owiec a zarazem ofiary Baranka, który daje swoje życie za owce.

Przypomniał też o cnotach, które powinny wyróżniać biskupa, m.in. rozsądek, gościnność, umiejętność nauczania, brak skłonności do gniewu. Arcybiskup zwrócił też uwagę, że urząd ten stawia określone wymagania nie tylko biskupom, ale również świeckim, którzy powinni w sprawach Kościoła współdziałać z biskupem. 

Na zakończenie liturgii bp Tomasik podziękował wszystkim obecnym a także osobom, które do tej pory spotkał na swej kapłańskiej drodze oraz w czasie posługi biskupiej:

I. Składam wyrazy czci i synowskiego oddania Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI. Dziękuję za zaufanie i mianowanie mnie biskupem radomskim. 

Dziękuję Księdzu Arcybiskupowi Józefowi Kowalczykowi, Nuncjuszowi Apostolskiemu w Polsce, za okazywaną mi życzliwość oraz udział w przygotowaniu tej nominacji i dzisiejszą obecność. 

Dziękuję całemu Episkopatowi Polski za dobro, którego nieustannie doświadczam. Składam wyrazy szacunku Księdzu Kardynałowi Józefowi Glempowi, Prymasowi Polski oraz Księdzu Arcybiskupowi Józefowi Michalikowi, Przewodniczącemu Konferencji Episkopatu Polski. 

Księdzu Arcybiskupowi Stanisławowi Gądeckiemu, Metropolicie Poznańskiemu dziękuję za homilię, która pomogła nam w dobrym przeżyciu dzisiejszej uroczystości. 

Składam wyrazy szacunku mojemu nowemu Metropolicie – Ks. Arcybiskupowi Stanisławowi Nowakowi. Dotychczasowemu Metropolicie – Ks. Arcybiskupowi Józefowi Życińskiemu bardzo dziękuję za otwarte serce i okazaną pomoc w wielu sytuacjach. 

Księdzu Biskupowi Stanisławowi Budzikowi, Sekretarzowi Generalnemu Konferencji Episkopatu Polski, dziękuję za obecność oraz wiele dowodów życzliwości i pomocy. 

Bardzo dziękuję wszystkim Księżom Biskupom tu obecnym oraz tym, którzy łączą się dziś z nami duchowo za dar modlitwy i braterskiego wsparcia. Cieszę się, że modlą się z nami Księża Biskupi z Białorusi i Rosji, a szczególnie z dalekiego Irkucka. 

Dziękuję za dar modlitwy i obecności Wyższym Przełożonym Zakonów Męskich oraz Żeńskich z Ich Współbraćmi i Siostrami. 

Bardzo dziękuję za obecność i wspólną modlitwę wszystkim kapłanom. Modlą się z nami Księża pracujący w Kongregacjach Watykańskich, w Nuncjaturze Apostolskiej i Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski. Wdzięczność wypowiadam wobec Księży, którzy przybyli na dzisiejszą uroczystość ze Stanów Zjednoczonych, Włoch, Niemiec, Francji, Litwy, Rosji, Białorusi i Ukrainy. Dziękuję Księżom z Diecezji Częstochowskiej, Drohiczyńskiej, Lubelskiej, Katowickiej, Krakowskiej, Rzeszowskiej Sandomierskiej, Warszawskiej, Zielonogórskiej, Siedleckiej i Radomskiej. (Pragnę zauważyć, że w ostatnich tygodniach ożywiły się kontakty Księży radomskich z siedleckimi). 

Bardzo dziękuję za pełną życzliwości obecność przedstawicielom Pana Prezydenta RP. Dziękuję Pani Minister. Dziękuję, przedstawicielom Parlamentu, Władz Państwowych i Samorządowych Województwa Mazowieckiego, Lubelskiego, Łódzkiego oraz Świętokrzyskiego. Pozdrawiam Władze Miasta Siedlce. 

Pozdrawiam wszystkie miasta i miejscowości naszej diecezji z ich władzami różnych stopni. Pozdrawiam miasto Radom, stolicę naszej diecezji. Z szacunkiem wspominam dziś wydarzenia Radomskiego Czerwca 1976 r. i myślę z wdzięcznością o ofierze ks. Romana Kotlarza. Modlę się o owoce jego męczeńskiej śmierci. Niech staną się one udziałem Świata Pracy Radomia i całej diecezji. 

Słowa serdecznej wdzięczności wypowiadam wobec przedstawicieli bratnich wspólnot chrześcijańskich. Serdeczne słowa pozdrowienia kieruję pod adresem Arcybiskupa Szymona. 

Wyrazy szacunku i wdzięczności składam przedstawicielom Wyższych Uczelni Lublina, Warszawy, Siedlec i Radomia. 

Ze czcią dziękuję wszystkich osobom starszym, chorym i cierpiącym za duchową łączność i modlitwę. 

Radosne słowa wdzięczności wypowiadam pod adresem ludzi młodych. 

Wyrażam wielką wdzięczność całemu Komitetowi, który przygotował dzisiejszą uroczystość pod kierunkiem księdza Biskupa Stefana Siczka. Dziękuję Księdzu Biskupowi Adamowi Odzimkowi, Księżom pracującym w Kurii, całej Wspólnocie Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu, Księdzu Prałatowi Edwardowi Poniewierskiemu, proboszczowi parafii katedralnej, z jego współpracownikami. 

Bardzo dziękuję chórom, orkiestrom oraz służbie liturgicznej za pomoc w przeżywaniu tej uroczystości. 

Dziękuję Władzom Miasta, Policji, Straży Miejskiej, MPK, Miejskiemu Zarządowi Dróg i Komunikacji, Służbom Medycznym. Podziękowanie to składam na ręce Prezydenta Radomia Pana Andrzeja Kosztowniaka. 

Serdecznie dziękuję wszystkim uczestnikom tej uroczystości. Dziękuję Gościom, którzy przybyli z różnych Diecezji, a szczególnie z Diecezji Siedleckiej i z mojego rodzinnego Łukowa. Niech moja wdzięczność dotrze także do tych wszystkich, którzy modlą się z nami za pośrednictwem środków społecznego przekazu. 

Dziękuję pracownikom mediów.

II. „Pragnę opisać Kościół, który rodzi się wraz ze mną …”. Proszę pozwolić więc, że wrócę na moment do przeszłości. 

Pragnę bardzo serdecznie podziękować mojej rodzinnej Diecezji Siedleckiej. To Ona mnie kształtowała. Zawdzięczam jej bardzo dużo. 

Z wdzięcznością myślę o moich Rodzicach. 

Z wielkim szacunkiem wspominam świątobliwego Księdza Biskupa Ignacego Świrskiego oraz gorliwych Pasterzy, którymi byli Ks. Biskup Jan Mazur, Ks. Biskup Jan Wiktor Nowak i Ks. Biskup Wacław Skomorucha. Szerokiego spojrzenia duszpasterskiego uczyłem się od uczestniczącego w dzisiejszej uroczystości Księdza Biskupa Alojzego Orszulika. Bardzo dziękuję aktualnemu Biskupowi Siedleckiemu Księdzu Biskupowi Zbigniewowi Kiernikowskiemu za siedmioletnią współpracę. 

Bardzo dużo zawdzięczam moim wychowawcom i wykładowcom z czasów studiów seminaryjnych. Dziękuję wszystkim Kapłanom, z którymi łączyły mnie różne formy współpracy duszpasterskiej. Dziękuję za liczne dowody braterskiego ducha kapłańskiego. 

Drogim Siostrom Zakonnym dziękuję za to, że towarzyszyły mi modlitwą, ofiarą oraz współpracą. 

Dziękuję wszystkim Wiernym Świeckim, z którymi łączyły mnie różne formy pracy duszpasterskiej. W szczególny sposób wspominam duszpasterstwo akademickie, KIK, duszpasterstwo nauczycieli oraz młodzież.

III. Pragnę opisać mój Kościół Radomski, któremu posługę dziś uroczyście rozpocząłem. Pragnę opisać mój Kościół, którego próg katedry z szacunkiem ucałowałem pocałunkiem wiary i miłości, na znak wdzięczności dla Boga – Pana dziejów – i dla pokoleń: Pasterzy i Wspólnoty wierzących. 

Dzisiaj staję w tej katedrze p.w. Opieki NMP przed wspólnotą Kościoła Radomskiego. Z szacunkiem i podziwem oddaję cześć pierwszemu Biskupowi Radomskiemu – Księdzu Biskupowi Edwardowi Materskiemu. Pochylam głowę przed wiarą hartowaną w Powstaniu Warszawskim, w Chmielniku, na placu budowy gmachu Seminarium oraz wielu kościołów. Podziwiam zapał duszpasterski Księdza Biskupa, a szczególnie troskę o katechezę, formację kapłanów i katechetów oraz struktury diecezjalne. 

Wspólnie modlimy się o nagrodę w niebie dla Biskupa Jana Chrapka wspominając Jego troskę o ludzi potrzebujących, o młodzież oraz o chrześcijański kształt życia Diecezji. 

Podziwiam sukcesy duszpasterskie i organizacyjne Księdza Arcybiskupa Zygmunta Zimowskiego. Dziękuję Waszej Ekscelencji za tak wiele dobra i życzliwości, za dzisiejszą obecność Księdza Arcybiskupa, jak też za miłe słowa wypowiedziane przed chwilą. Z należnym szacunkiem dziękuję za dobro, w które pragnę dziś podjąć i kontynuować. 

Wyrażam wdzięczność Księdzu Biskupowi Stefanowi Siczkowi za troskę o Diecezję w czasie, gdy pełnił posługę jej administratora. Wiemy wszyscy, że trud ten połączony był z niesieniem krzyża cierpienia. Siedzibą Waszej Ekscelencji przez pewien czas była sala szpitalna. Za tę ofiarę i każdą chwilę cierpienia ofiarowaną w intencji naszej diecezji i nowego jej biskupa wypowiadam słowa ogromnej wdzięczności. Księdzu Biskupowi Adamowi Odzimkowi dziękuję za wielką życzliwość, okazywaną pomoc i wsparcie. Dziękuję za towarzyszenie mi od pierwszych chwil mego pobytu w Diecezji. 

Ze czcią staję dziś – w Roku Kapłańskim – przed całym Prezbiterium Kościoła Radomskiego, które było kształtowane przez wspomnianych przed chwilą Pasterzy. W formację i posługę Prezbiterium Radomskiego wpisana jest postać Sługi Bożego Księdza Biskupa Piotra Gołębiowskiego, którego proces beatyfikacyjny prowadzi nasza diecezja. Z wiarą chcemy się modlić i podejmować wszelkie starania o jego rychłą beatyfikację. Dziedzictwem i bogactwem dzisiejszego Prezbiterium Radomskiego jest także świętość, gorliwość i świadectwo wiary wielu gorliwych duszpasterzy, wśród których byli Błogosławieni Kapłani-Męczennicy Radomscy. Dziś w Matce Kościołów diecezji wymieniamy ich imiona przyzywając ich wstawiennictwa u Pana. Są to: Błogosławiony Ksiądz Bolesław Strzelecki, Błogosławiony Ksiądz Kazimierz Sykulski, Błogosławiony Ksiądz Franciszek Rosłaniec, Błogosławiony Ksiądz Stefan Grelewski i Błogosławiony Ksiądz Kazimierz Grelewski. 

Postaci Sługi Bożego Biskupa Piotra i Błogosławionych Kapłanów są znakiem ciągłości wiary obecnej i budowanej w Kościele Sandomierskim i Radomskim. 

„Pragnę opisać mój Kościół (…) który mnie stale przerasta”. Z wiarą w Bożą pomoc, z ufnością w Opiekę NMP, staję dziś przed Diecezją Radomską. Przyjęta misja ma także wymiar ludzki, dlatego też ponawiam, wypowiedzianą już w Seminarium, prośbę pełną nadziei: 

Proszę, przyjmijcie mnie.

IV. 1. W Roku Kapłańskim pochylamy w szczególny sposób się nad „darem i tajemnicą” – nad tajemnicą kapłaństwa. 

Witam serdecznie kapłanów, którzy są najbliższymi współpracownikami biskupów. Dziękuję za zaangażowanie duszpasterskie i zapraszam do wspólnej, pogłębionej refleksji nad naszym powołaniem, o którym pięknie mówił św. Grzegorz z Nazjanzu: [Kim więc jest kapłan? Jest] obrońcą prawdy, wznosi się z aniołami, wielbi z archaniołami, składa na ołtarzu dary ofiarne, uczestniczy w kapłaństwie Chrystusa, odnawia stworzenie, przywraca w nim obraz Boży, przysposabia je do świata wyższego i, co najważniejsze: jest przebóstwiany i przebóstwia. Wpatrzeni w wierność Chrystusa będziemy kształtować wierność Zbawicielowi i naszemu powołaniu. W tym duchu z wdzięcznością patrzę na księży emerytów i myślę o kapłanach jutra, o alumnach naszego Seminarium. 

Osoby życia konsekrowanego, które są zapatrzone w Chrystusa Przemienionego, zapraszam do wspólnego tworzenia duchowości Diecezji. 

Myślą i modlitwą obejmuję wszystkich wiernych Diecezji Radomskiej: parlamentarzystów, przedstawicieli władzy państwowej, samorządowej, organizacji społecznych oraz reprezentantów wszystkich zawodów. Życzę Bożego światła i odwagi w służbie dobru wspólnemu. 

2. Pragnę serdecznie pozdrowić wszystkie rodziny. Rodzina chrześcijańska powstaje na fundamencie Sakramentu Małżeństwa będącego obrazem i uczestnictwem w miłosnym przymierzu Chrystusa i Kościoła. Niezwykle ważnym zadaniem duszpasterskim jest troska o rodziny, aby mogło zrealizować się to, o czym mówił Św. Jan Chryzostom: „Uczyń twój dom Kościołem”. Podejmując posługę pasterską w Diecezji Radomskiej chciałbym kontynuować troskę Kościoła o rodzinę. Niezwykle ważne jest solidne przygotowanie do Sakramentu Małżeństwa oraz odbudowywanie szacunku dla świętości Małżeństwa i świętości życia. Z szacunkiem pochylam się nad chorymi, samotnymi i bezrobotnymi. Bardzo proszę o włączanie doświadczeń życiowych w tajemnicę Krzyża Chrystusowego i ofiarowywanie tych trudnych momentów zycia w intencji Kościoła. 

3. Serdecznie pozdrawiam młodzież. Prawdą jest, że wierzę w młodzież. Zapraszam więc Was, Drodzy Przyjaciele, do odważnego wyznawania wiary. Niech Wam nie zabraknie odwagi, aby pokazywać obecność Chrystusa w Waszym życiu. Zapraszam Was do aktywnego uczestnictwa w różnych formach pracy w parafii, na katechezie, w duszpasterstwach, ruchach, stowarzyszeniach i organizacjach katolickich. Jest to ważny znak troski o Waszą formację uczniów Chrystusa. To przede wszystkim piękna forma odpowiedzi dawanej Chrystusowi, który patrzy „z miłością” na każdego z Was, Droga Młodzieży. Pamiętajmy wspólnie o słowach Sługi Bożego Ojca Świętego Jana Pawła II: „Musicie od siebie wymagać, nawet, gdyby inni od was nie wymagali”. 

Wszystkie zrzeszenia katolickie zapraszam do wspólnego budowania pogłębionej świadomości Kościoła w naszej Diecezji.

Błogosławieństwo

V. Maryi otaczającej opieką Kościół Radomski, a królującej z ołtarza tej katedry, Pani Świętorodzinnej ze Studzianny, Królowej Różańca Świętego z Wysokiego Koła, Matce Pocieszenia z Błotnicy, Matce Pięknej Miłości ze Skrzyńska, Wychowawczyni z Czarnej, Matce Miłosierdzia z Ostrej Bramy w Skarżysku-Kamiennej i Matce Bolesnej z Kałkowa zawierzam dziś moje posługiwanie Kościołowi Radomskiemu. Chcę wraz z Tobą, Maryjo, wielbić imię Pana, zanosić Go wszystkim ludziom tej ziemi i kontynuować budowę na tej ziemi Królestwa Bożego. Módl się z nami, Maryjo, aby Kościół Radomski urzeczywistniał w sobie Królestwo Twego Syna! 

Zapraszam wszystkich do wspólnego wsłuchiwania się w Słowo Boże tak, aby kształtowało nasze umysły i serca. Zapraszam do pogłębionego uczestnictwa w liturgii oraz budowania prawdziwego środowiska chrześcijańskiego, aby w Diecezji Radomskiej w możliwie najwyższy sposób mogło zrealizować się to, o czym mówi pierwszy papież – Święty Piotr: „Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. … Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła”( 1P 2,4-5 9) . 

„Pragnę opisać Kościół – mój Kościół, który związał się z moją ziemią…”. Pragnę dziś opisać mój Kościół, z którym chcę, jako Pasterz i Brat, wołać od dziś z mocą wiary i miłości do Boga w Trójcy Świętej Jedynego: „Przyjdź Królestwo Twoje!”. 

Niech tak się stanie.