Biskup Henryk Tomasik podkreślił, że "czas przygotowania do sakramentu bierzmowania – to wielka szansa, aby pogłębić wiarę i odkryć swoje miejsce w Kościele". - Wiemy dobrze, że młody człowiek ceni naprawdę to, w co się zaangażuje - napisał ordynariusz radomski.

Przy okazji poprosił rodziców o pomoc w przygotowaniu młodzieży do sakramentu bierzmowania. - Gorąco proszę rodziców o większe zaangażowanie i współpracę z duszpasterzami i katechetami, której celem będzie dobre przygotowanie kandydatów do sakramentu bierzmowania. Bardzo proszę o to, aby ta współpraca rozpoczynała się od wspólnej modlitwy w intencji młodzieży - czytamy w liście.

Biskup Tomasik podziękował księżom, katechetom oraz animatorom świeckim za "wielki trud wkładany w przygotowanie młodzieży do sakramentu bierzmowania".

Autor listu napisał dalej, że "wielkim darem dla człowieka jest Duch Święty, który realizuje plan zbawienia świata i uobecniania przymierza z Panem Bogiem". - Dobrej klasy telewizor lub komputer nie ukaże swoich możliwości wówczas, gdy nie jest podłączony do źródła energii. Każdy z nas potrzebuje „połączenia” ze źródłem duchowej energii, którym jest Duch Święty - napisał biskup radomski.

Poniżej prezentujemy treść listu pasterskiego "Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym" na I Niedzielę Wielkiego Postu 2018 roku.

1. „Oto ja zawieram przymierze z wami..” (Rdz 9,8) – mówi dzisiaj do nas Pan Bóg. Przymierze – to szczególny rodzaj relacji między Panem Bogiem i Jego Ludem. Relacja ta może być porównywana do przyjaźni. Pismo Święte mówi o różnych formach przymierza. Nowe przymierze realizuje się w wielkim zbawczym wydarzeniu, którym jest Jezus Chrystus i Jego dzieło zbawienia świata. O tym mówi Św. Piotr w II Czytaniu dzisiejszej Liturgii: „Chrystus raz jeden umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić” (1P 3,8). Pan Bóg obdarowuje człowieka. Domaga się jednak współpracy. Dlatego też w dzisiejszej Ewangelii słyszymy: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” Wielkim darem dla człowieka jest Duch Święty, który realizuje plan zbawienia świata i uobecniania przymierza z Panem Bogiem.
2. „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym” – taki jest temat bieżącego roku duszpasterskiego. Program ten ma nam pomóc w odkrywaniu Osoby Ducha Świętego oraz w otwieraniu się na Jego działanie. Niezwykle ważna jest także refleksja nad sakramentem bierzmowania i jego skutkami.
3. Duch Święty, Trzecia Osoba Trójcy Świętej – to osobowa miłość, która istnieje między Bogiem Ojcem i Synem Bożym. To Duch prawdy, mocy, miłości i świadectwa. To Dusza Kościoła. „Bez Ducha Świętego Bóg jest daleko, Chrystus pozostaje w przeszłości, Ewangelia pozostaje martwą literą, Kościół jest tylko organizacją, władza – dominacją, misja – propagandą, liturgia – niczym więcej, jak tylko wspomnieniem, życie chrześcijańskie – moralnością niewolnika” (Metropolita Ignatios IV Hazim z Laodycei).
4. Duch Święty „mówił przez proroków”. W wyznaniu wiary wypowiadamy formułę, w której stwierdzamy: „Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez proroków”.Duch Święty „mówił przez proroków”: W 765 roku przed Chrystusem urodził się prorok Izajasz. Prorok ten zapowiada Odkupiciela i Jego Matkę: „Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel” (Iz 7,14). W dziewiątym rozdziale swojej Księgi prorok Izajasz wyśpiewa piękny hymn o Bożym Narodzeniu:„Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło… Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju” (Iz 9,1.5).

W drugiej części swojej księgi prorok Izajasza opisuję Mękę Mesjasza tak, jakby był naocznym świadkiem tych wydarzeń:”Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. Lecz On się obarczył naszym cierpieniem,

On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich” (Iz 52, 3-6). Czy sam człowiek mógłby przewidzieć to wszystko? To Duch Święty „mówił przez proroków”. Duch Święty był natchnieniem dla wszystkich autorów ksiąg Pisma Świętego. Św. Piotr, pierwszy papież, tak nas uczy: „…kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie” (2 P 1, 21).

5. Duch Święty sprawił to, że Syn Boży stał się człowiekiem. Anioł Gabriel, podczas Zwiastowania, mówi do Maryi: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię” (Łk 1, 35). Św. Mateusz jasno powie, że Maryja „znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego” (Mt 1, 18). Dlatego też w wyznaniu wiary mówimy: „On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem”.
6. Duch Święty przemienił słabych apostołów w odważnych misjonarzy Jezusa Chrystusa. Od momentu Zesłania Ducha Świętego stali się nowymi ludźmi, świadkami Chrystusa, pełnymi wiary i mocy. Zdobyli świat dla Chrystusa.
7. Duch Święty jednoczy nas w wielką wspólnotę wiary, którą jest Kościół. W czasie Mszy Świętej zanosimy do Pana Boga takie błaganie: „Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna i napełnieni Duchem Świętym, stali się jednym ciałem i jedną duszą w Chrystusie”, czyli Kościołem. Udział w Eucharystii jest zatem szczególną formą budowania Chrystusowego Kościoła.
8. W każdym z sakramentów Duch Święty jest obecny ze swoim działaniem. Sakramentem szczególnego działania Ducha Świętego jest Bierzmowanie. „Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1316). Sakrament ten „przynosi zatem wzrost i pogłębienie łaski chrzcielnej, zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie, tak że możemy mówić "Abba, Ojcze!" (Rz 8,15), ściślej jednoczy nas z Chrystusem, pomnaża w nas dary Ducha Świętego, udoskonala naszą więź z Kościołem, udziela nam, jako prawdziwym świadkom Chrystusa, specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1303).
9. W Sakramencie Bierzmowania Duch Święty przychodzi do nas ze swoimi darami. Są nimi: dar mądrości, dar rozumu, dar umiejętności, dar rady, dar męstwa, dar pobożności, dar bojaźni Bożej. Sakrament Bierzmowania i Dary Ducha Świętego nie działają w sposób magiczny. Dary te są także zaproszeniem do naszej współpracy. Pięknie o tym mówi Św. Augustyn: "Bóg stworzył cię bez ciebie, ale nie zbawia cię bez ciebie"(Sermo 169, za: Katechizm Kościoła Katolickiego, 1847). Parafrazując te słowa Św. Augustyna możemy powiedzieć: "Pan Bóg stworzył nas bez nas - nie zbawi nas jednak bez naszej zgody i naszej współpracy". Dobrej klasy telewizor lub komputer nie ukaże swoich możliwości wówczas, gdy nie jest podłączony do źródła energii. Każdy z nas potrzebuje „połączenia” ze źródłem duchowej energii, którym jest Duch Święty.
10. Potrzebne jest przede wszystkim dobre przygotowanie do tego Sakramentu. Katechizm Kościoła Katolickiego uczy nas: „Przygotowanie do bierzmowania powinno mieć na celu doprowadzenie chrześcijanina do głębszego zjednoczenia z Chrystusem, do większej zażyłości z Duchem Świętym, Jego działaniem, darami i natchnieniami, aby mógł lepiej podjąć apostolską odpowiedzialność życia chrześcijańskiego. Katecheza przed bierzmowaniem powinna także starać się obudzić zmysł przynależności do Kościoła Jezusa Chrystusa, zarówno do Kościoła powszechnego, jak i wspólnoty parafialnej”(Katechizm Kościoła Katolickiego, 1309).
11. Bardzo dziękuję Czcigodnym Księżom, Drogim Katechetom oraz Animatorom świeckim za wielki trud wkładany w przygotowanie młodzieży do Sakramentu Bierzmowania. Gorąco proszę Rodziców o większe zaangażowanie i współpracę z duszpasterzami i katechetami, której celem będzie dobre przygotowanie kandydatów do Sakramentu Bierzmowania. Bardzo proszę o to, aby ta współpraca rozpoczynała się od wspólnej modlitwy w intencji młodzieży. Droga Młodzieży! Czas przygotowania do Sakramentu Bierzmowania – to wielka szansa, aby pogłębić wiarę i odkryć swoje miejsce w Kościele. Wiemy dobrze, że młody człowiek ceni naprawdę to, w co się zaangażuje.
12. Sakrament Bierzmowania jest darem. Jest także zadaniem. Przyjmując Sakrament Bierzmowania zobowiązujemy się do tego, że wiarę będziemy pogłębiać, bronić jej i według niej żyć. To zależy już od nas. Czy dotrzymaliśmy słowa?W jednej z klas gimnazjalnych dużego miasta miało miejsce następujące wydarzenie: W klasie tej jeden z chłopców był ministrantem. Tylko jeden. Koledzy i koleżanki dokuczali mu. Często wołali za nim: „Ty, katolik, ty katolik…”. Pewnego razu chłopiec ten odwrócił się do klasy i spokojnie powiedział: „Tak, ja jestem katolikiem i nie wstydzę się tego”. W klasie zapanowała cisza. Od tej chwili nikt mu nie dokuczał. Jeden z kolegów przyszedł następnego dnia, przeprosił i prosił o pomoc w rozwiązaniu jego osobistego problemu.Jestem katolikiem. Nie wstydzę się tego. I dlatego często klękam do modlitwy. W każdą niedzielę jestem na Mszy Świętej. Często przystępuję do Sakramentu Pokuty i przyjmuję Komunię Świętą. Uczestniczę czynnie w życiu mojej parafii i Diecezji. Postępuję według zasad życia chrześcijańskiego i mam odwagę bronić Bożych spraw w każdej sytuacji. Tak postępuje osoba bierzmowana, świadoma Sakramentu Bierzmowania, który jest darem i zadaniem.
13. Czas Wielkiego Postu jest dobrą okazją do refleksji nad naszą, osobistą, świadomością Sakramentu Bierzmowania. Czy w moim życiu widoczne są owoce działania Ducha Świętego? O tych owocach pięknie mówi Św. Paweł w Liście do Galatów: „Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie... Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy” (Gal 5,22-25). Czy te owoce są widoczne w moim życiu? Czy jestem człowiekiem głębokiej wiary, która kształtuje moje słowa, czyny, postawę? Czy jestem człowiekiem, który buduje jedność w rodzinie, w parafii, w miejscu pracy, we wspólnocie, do której należę? Wierność była, jest i będzie znakiem prawdziwej przyjaźni i miłości. Jest znakiem prawdziwego chrześcijanina. Jest także znakiem dojrzałego człowieka. Czy jest ona mają cechą? Czy towarzyszy jej „pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, … łagodność, opanowanie”?

Chrystus w dzisiejszej Ewangelii wzywa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. Co uczynię, aby ożywić moją wiarę i spełnić oczekiwania Chrystusa?

Na czas poddawania się działaniu Ducha Świętego i pogłębiania przyjaźni z Chrystusem – z serca wszystkim błogosławię.

+ Biskup Henryk Tomasik