Matka Stefania zmarła w wieku 88 lat. Przeżyła 68 lat w ślubach zakonnych. Piastowała wiele funkcji. Była przez 12 lat przełożoną generalną zgromadzenia sióstr służek. W latach 1981 - 1983 była członkinią Konsulty przy Konferencji Wyższych Przełożonych Zgromadzeń Żeńskich. Od 1982 do 1988 roku przewodniczyła Komisji Zgromadzeń Niehabitowych.

Urodziła się 1 czerwca 1927 roku w Kolonii Kaleń (obecnie Nowy Kaleń, parafia Lubania, powiat Rawa Mazowiecka, diecezja łódzka). Chrzest otrzymała 12 czerwca 1927 r. w Lubani, w tamtejszym kościele w 1935 r. przyjęła też Sakrament Bierzmowania.Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1940, uczyła się w  pracowni krawieckiej w Lubani (1941-1942), gdzie poznała siostry służki. W 1944 r. zapragnęła wstąpić do zgromadzenia, ale ze względu na wybuch powstania warszawskiego powziętą decyzję zrealizowała dopiero w  marcu 1945, wstępując do zgromadzenia w Mariówce. We wrześniu 1945 r. rozpoczęła nowicjat, 17 września 1947 r. złożyła pierwszą profesję, a 17 września 1952 r. profesję wieczystą. Uzupełniając swoje wykształcenie, w drugim roku nowicjatu uczęszczała do Gimnazjum Krawieckiego w Mariówce, a  następnie w 1948 do Liceum Krawieckiego w Radomiu, gdzie 1951 r. otrzymała świadectwo dojrzałości. Przez rok uczyła się na Jednorocznym Kursie Rzemiosł w Mariówce. W latach 1952-1956 studiowała w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując tytuł magistra pedagogiki. Równocześnie uczestniczyła w zajęciach Instytutu Wyższej Kultury Religijnej w Lublinie (1952-1955).Po ukończonych studiach podejmowała różne zadania: przełożonej wspólnoty sióstr w Białym Dunajcu, wicemistrzyni a potem mistrzyni nowicjatu w Płocku (1958 – 1964), zastępczyni przełożonej prowincjalnej w Płocku (1963 – 1973).

W związku z zaleconą przez Kościół odnową posoborową, decyzją przełożonej generalnej, uczestniczyła w pracach komisji, której zadaniem było dostosowanie prawa zgromadzenia do wymagań Kościoła. W latach 1970 – 1976 pełniła funkcję radnej i sekretarki generalnej a przez następne 12 lat (1976 -1988) kierowała zgromadzeniem jako przełożona generalna. Na posługę śp. m. Stefanii złożyło się wiele trudnych i wymagających zadań, które z wielkim oddaniem i zawierzeniem Bogu podejmowała. Należą do nim m. in.: duchowe przygotowanie zgromadzenia do obchodów jego 100-lecia (1978 r.), założenie pierwszej placówki misyjnej zgromadzenia w Rwandzie (1977), kontynuacja posoborowej odnowy w zgromadzeniu, przepracowanie Konstytucji i Ustaw Zgromadzenia (zatwierdzone w 1988 roku).W latach 1981-1984 śp. m. Stefania uczestniczyła w pracach Konsulty przy Konferencji Wyższych Przełożonych Zgromadzeń Żeńskich w Polsce, jako przedstawicielka zgromadzeń niehabitowych. Zaś w latach 1982-1988 była przewodniczącą komisji zgromadzeń niehabitowych.Po zakończeniu kadencji przełożonej generalnej w 1988 r., śp. m. Stefania pełniła jeszcze wiele zadań, min.: radnej generalnej, odpowiedzialnej za formację permanentną sióstr, przełożonej domu generalnego w Mariówce i w Rokiciu, podejmowała też prace biurowe w Mariówce.Ostanie lata śp. m. Stefanii naznaczone były postępującą chorobą i zmaganiem się z  cierpieniem, które przyjmowała z poddaniem się Woli Bożej. Trwała wiernie przy Chrystusie, choć doświadczała coraz to nowych dolegliwości i w końcu niemożliwości poruszania się.