Kustosz skarżyskiej Ostrej Bramy ks. Jerzy Karbownik powiedział, że z kultem św. Charbela spotkał się w Stanach Zjednoczonych. - Przebywałem w parafii św. Trójcy w Chicago i widziałem wiernych, Polaków, którzy otaczali czcią św. Charbela. Skierowaliśmy prośbę do Libanu i otrzymaliśmy relikwie I stopnia i olejki Świętego - powiedział w Radiu Plus Radom ks. Karbiownik.

Św. Charbel urodził się w libańskiej wiosce Beqaakafra w 1828 r. Jako młody człowiek wstąpił do klasztoru w Annaya, gdzie przeżył kilkanaście lat prowadząc wzorowe życie, przede wszystkim co do posłuszeństwa. W 1875 r. otrzymał od przełożonego pozwolenie na pobyt w eremie położonym na przeciwległym wzgórzu. Tam spędził 23 lata mieszkając w 6-metrowej celi, w ciągu dnia spożywając zaledwie jeden bezmięsny posiłek, nieustannie modląc się i pracując. Zmarł w 1898 r.

Po śmierci, jego ciało nie uległo rozkładowi, co więcej przez lata wydobywała się z niego oleista substancja nazywana olejem św. Charbela. Proces ten zakończył się dopiero z momentem jego beatyfikacji dokonanej przez papieża Pawła VI w 1965 r. Ten sam papież kanonizował go w 1977 r.

Kościół maronicki, do którego należał św. Charbel, to jeden z Kościołów katolickich Wschodu, którego historia sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wyodrębnił się on organizacyjnie jako wspólnota na terenach Libanu i Syrii w VII w. po sporach teologicznych, pozostając wiernym ortodoksyjnej nauce katolickiej.

Podczas wypraw krzyżowych odnowiono łączność tej wspólnoty z Rzymem, która zresztą nigdy nie została zerwana.

Św. Charbel uważany jest za jednego z największych cudotwórców pośród świętych Kościoła. Obecnie zarejestrowano już ponad 20 tysięcy uzdrowień za jego wstawiennictwem. Co roku do grobu św. Charbela znajdującego się w klasztorze w Annaya przybywa ponad 4 miliony pielgrzymów.