Uczestnicy spotkania noszącego tytuł: Film moja pasja, które odbyło się w NZOZ Promień zapoznali się z drogą twórczą Krzysztofa Magowskiego. Skończył on studia prawnicze w Poznaniu, jednak zaraz po ich ukończeniu wybrał Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. Tam, między innymi pod kierunkiem Krzysztofa Kieślowskiego, uczył się reżyserii. Po studiach został przyjęty do „Zespołu Filmowego X” Andrzeja Wajdy i był asystentem reżysera Ryszarda Bugajskiego w filmie „Przesłuchanie” (rok produkcji 1982). Przesłanie, jakie niósł ze sobą ten film, było powodem rozwiązania „Zespołu Filmowego X”. Zakazano także upowszechniania tego filmu. Krzysztof Magowski, podobnie jak inni twórcy zachowujący swą niezależność, miał liczne trudności w uzyskaniu akceptacji swych scenariuszy filmowych, ale także w upowszechnianiu już powstałych filmów.

Wielką przygodą, ale także niezmiernie trudnym zadaniem w warunkach utrudnień komunistycznych władz polskiej telewizji, była dla Krzysztofa Magowskiego praca przy filmie „Odwagi ja jestem”. W 1987 r. był on najbliższym współpracownikiem reżysera Andrzeja Jurgi w przygotowaniu dla Episkopatu Polski tego pełnometrażowego filmu dokumentalnego, ukazującego wizytę papieża Jana Pawła II w Polsce. Mimo niszczenia przez nieznanych sprawców zebranego materiału i nakazu wycinania scen niekorzystnych dla sprawujących władzę, powstał film, który oddał ducha tej niezwykłej pielgrzymki papieża Polaka.

Podsumowaniem spotkania, podczas którego Krzysztof Magowski mówił także o swoim warsztacie twórczym, była projekcja filmu dokumentalnego „Świat moich wujków”. Reżyser wprowadził nim widzów w klimat radosnych, serdecznych relacji rodziny swoich wujków w okresie poprzedzającym wybuch II wojny światowej. Utrwalony na amatorskiej kamerze obraz codziennego życia w poznańskim majątku wiejskim, przeplatany wspomnieniami oraz współczesnymi zdjęciami, będącymi powrotem do miejsc związanych z doświadczeniem szczęścia - był przepiękną ilustracją tego, co polskie. To właśnie wierność Polsce, wyrażona udziałem w powstaniu wielkopolskim w 1918 r., była powodem śmierci ojca rodziny, której codzienność została utrwalona w tym filmie. Niemcy, gdy tylko wkroczyli w granice Polski w 1939 r., wyszukiwali polską inteligencję zaangażowaną w odzyskanie niepodległości Polski. Utrwalone na taśmie filmowej świadectwo syna, który był świadkiem egzekucji wykonanej przez Niemców na swym ojcu i innych polskich patriotach, poruszyło głęboko wszystkich uczestników spotkania.

Taką moc przekonywania o tym, że warto jest walczyć o wolność Polski nawet wtedy, gdy traci ona swą autonomię, miały także pozostałe filmy Krzysztofa Magowskiego prezentowane w Mariówce. O Poznaniakach, którzy z wielkim poświęceniem, inteligencją, zapobiegliwością i wytrwałością zwycięsko walczyli o niepodległość Polski, opowiadał film dokumentalny „Zapomniane powstanie”. Wielkość ducha polskiego, pielęgnowanego przez wielkie rody magnackie, ukazywał teatr telewizji „Ostatni Hrabia. Edward Bernard Raczyński”. Siłę przelanej krwi w nierównej walce z komunistami w 1956 r. przypomniał film „Poznańskie powstanie”. Nawet film „Czy będzie wojna” zrealizowany w 1986 r. po mistrzowsku w konwencji filmu niemego, mający ukazać nastroje w społeczeństwie polskim tuż przed wybuchem II wojny światowej, był w rzeczywistości wezwaniem do wytrwałości w walce o wolną Polskę.

Szczególnym zainteresowaniem cieszył się film „Sen o Warszawie”, opowiadający o życiu i twórczości Czesława Niemena. Reżyser ukazał w nim piękno i uniwersalne przesłanie jego twórczości oraz autonomię artysty, zachowaną mimo bezwzględnych prześladowań ze strony władz komunistycznych. Bogactwo materiałów archiwalnych oraz fabularyzacja niektórych momentów życia artysty pozwoliły nie tylko na interesujące zaprezentowanie biografii Czesława Niemena, ale także na przekonanie widzów o tym, iż jego utwory przez swój artyzm bronią polskości nawet wtedy, gdy nie zawierają bezpośrednio treści patriotycznych. Ostatnim z prezentowanych w Mariówce dzieł Krzysztofa Magowskiego był film dokumentalny „Zachwyt”. Dyskretne towarzyszenie rodzinie repatriantów z Uzbekistanu, mieszkających od kilku lat w Katowicach, pozwoliło na ukazanie pełnego afirmacji stosunku głównej bohaterki filmu do kraju swoich przodków - Polski. Przyjazd rodziny Baltinów do Polski był długo oczekiwany. I choć pobyt w nowym otoczeniu nie jest wolny od trudności i pewnych rozczarowań, film ukazuje wdzięczność tej rodziny za to, że ich marzenia mogły się spełnić. Tydzień Twórczości Filmowej Krzysztofa Magowskiego w Mariówce stał się dla wszystkich uczestników tego wydarzenia niezapomnianą okazją do doświadczenia tego, iż film w ręku takich mistrzów, jak Krzysztof Magowski, jest nośnikiem najwyższych wartości. Każdy, kto uczestniczył w prowadzonych przez niego pokazach filmowych, mógł przekonać się, że wielkość ducha polskiego wyraża się w serdeczności, prostocie, a jednocześnie w umiłowaniu tego, co piękne i ponadczasowe.

Elżbieta Kowacz