Opat klasztoru ojciec Eugeniusz Augustyn poinformował, że otrzymał już zgodę biskupa radomskiego Henryka Tomasika. Cystersi starają obecnie o otrzymanie nihil obstat, czyli pozytywnej opinii Konferencji Episkopatu Polski. W przypadku jej otrzymania, prośba w tej sprawie zostanie skierowana już do Stolicy Apostolskiej.

- Nasza XIII-wieczna świątynia spełnia wszelkie konieczne warunki do otrzymania tytułu Bazyliki Mniejszej. Czeka nas jeszcze wiele prac przy pracach remontowo-konserwatorskich. W tym roku obchodzimy również 840 lat fundacji naszego opactwa - powiedział opat klasztoru o. Eugeniusz Augustyn, który był gościem Radia Plus Radom.

Przypomnijmy, że od wielu lat trwa proces konserwacji opactwa w Wąchocku. Tylko w trakcie ubiegłorocznych prac odkryto romańskie okna, które były zamurowane. W 2017 roku wymieniono pokrycie dachowe na północnym skrzydle domu opata, a w ubiegłym roku ukończono prace przy skrzydle wschodnim. Dawna blacha stalowa została zastąpiona szlachetniejszą miedzią, a przegniłe części XIX – wiecznej więźby usunięto i uzupełniono zdrowym drewnem. Z kolei w tym roku trwa remont dachu kościoła wraz z wymianą więźby. Prace odbywają się dzięki środkom z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W przyszłym roku rozpoczną się prace przy elewacji zewnętrznej kościoła i klasztoru.

Klasztor w Wąchocku został zbudowany na przełomie XII i XIII wieku. Jest jednym z najpiękniejszych przykładów architektury romańskiej Polsce. Fundatorem opactwa był w 1179 roku biskup krakowski Gedeon (Gedko). Budowniczym opactwa był Simon, z pochodzenia Włoch.

Wąchock staraniem cystersów w 1454 roku otrzymał prawa miejskie na prawie magdeburskim. Dużą rolę miejscowi cystersi odgrywali w dziedzinie gospodarczej. Zakonnicy zajmowali się hodowlą, młynarstwem, tkactwem, a także górnictwem i hutnictwem. Opactwo wąchockie otrzymało przywilej na poszukiwanie kruszców w księstwie krakowskim i sandomierskim. Dzięki temu budowano własne huty, co dało początek staropolskiemu zagłębiu hutniczemu.

W 1656 roku klasztor najechały wojska księcia Siedmiogrodu Jerzego Rakoczego, spustoszyły miasto i okolicę, a klasztor pozbawiły bogatego archiwum, skarbca i cennych zabytków. Upadek zakonu cystersów w Wąchocku nastąpił w wyniku kasacji w 1818 roku przez władze carskie.

Dopiero w 1951 roku odrodził się klasztor cysterski w Wąchocku. Staraniem konwentu i przy pomocy państwa podjęto restaurację tego cennego zespołu zabytkowego. Opactwo nadal swoją modlitwą i pracą służy Zakonowi i Kościołowi w tym przepięknym zakątku Ziemi Świętokrzyskiej i Diecezji Radomskiej.

W Wąchocku zachowało się bardzo wiele elementów dawnego klasztoru - w skrzydle wschodnim armarium (skarbiec, gdzie przechowywano m.in. księgozbiór), kapitularz, fraternia (sala wspólnej pracy), a na piętrze dormitorium, w skrzydle refektarz z bogatą kamieniarką romańską. W XV w. kościół przebudowano w stylu gotyckim. W następnym stuleciu dobudowano pałac opacki.

W diecezji radomskiej znajdują się trzy bazyliki: sanktuarium Matki Bożej Świętorodzinnej w Studziannie, sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamienej i kościół św. Kazimierza w Radomiu.