Łaźnia oraz Towarzystwo Polsko – Austriackie, oddział Radom zapraszają na wieczór słowno – muzyczny dotyczący twórczości Johanna Straussa (ojca). Spotkanie w środę, 12 marca o godz. 18 w Łaźni przy ul. Żeromskiego.

Johann Baptist Strauss urodził się 14 marca 1804 roku, w Wiedniu. Pierwszych lekcji gry na skrzypcach udzielał mu polski skrzypek z Tarnowa, Poliszański. Mając 14 lat rozpoczął grę w znanej orkiestrze Pamera, gdzie zdobył pierwsze doświadczenie w grze zespołowej. Opuścił ją w 1819 i przyłączył się do tria muzycznego, które założył starszy od niego o 3 lata Josef Lanner. Wówczas trio rozrosło się do kwartetu. Bardzo szybko chłopcy zaprzyjaźnili się i przyjaźń ta trwała aż do przełomowego roku 1825. 11 lipca tego roku Jan Strauss poślubił Annę Streim, 1 września po połączonej z bijatyką kłótni z Lannerem założył własną orkiestrę, a 25 października w małżeństwie Straussów przyszedł na świat syn, któremu, po ojcu dano imię Jan. W 1827 pojawił się drugi syn Józef, a 8 lat później najmłodszy syn, Edward.

Wkrótce orkiestra Jana Straussa zyskała niewiarygodne powodzenie, głównie dzięki kompozycjom swego szefa. Powodzenie to spowodowało, iż w latach trzydziestych XIX wieku Strauss stworzył prawdziwe imperium muzyczne. Liczne zespoły złożone z muzyków angażowanych przez Straussa, występowały pod wspólnym szyldem Orkiestry Straussowskiej i w jego własnym, wypróbowanym repertuarze. Mimo, że „interes muzyczny” szedł świetnie, Johann Strauss nie chciał, aby jego synowie podążali jego muzycznym śladem. Był szalenie przeciwny muzycznej edukacji swojego pierworodnego syna. Dlatego żona Anna potajemnie posyłała najstarszego syna na lekcje fortepianu, skrzypiec, kompozycji i harmonii. Gdy w 1843 małżeństwo Straussów praktycznie się rozpadło, nic już nie stało na przeszkodzie, aby młody Jan Strauss mógł zadebiutować jako kompozytor i szef nowej, własnej orkiestry. Debiut ten miał miejsce 15 października 1844 w kasynie Dommayera. Młody Johann Strauss odniósł niebywały sukces, a recenzje które się nazajutrz ukazały w gazetach wiedeńskich, entuzjastycznie witały wschodzącą gwiazdę walca. Początkowo zagniewany ojciec próbował przeszkodzić w rozwoju talentu syna, lecz wkrótce pogodził się z myślą, że Wiedeń ma już dwóch Straussów. Po niespodziewanej śmierci ojca w 1849, Johann Strauss – syn połączył swoją orkiestrę z orkiestrą ojca i w ten sposób powstała orkiestra, która była sensacją II połowy XIX wieku, a która została rozwiązana dopiero 13 lutego 1901 przez najmłodszego z braci Straussów, Edwarda. Johann Strauss ojciec zmarł 25 września 1849 r. Komponował głównie walce i inne tańce: polki, galopady, kadryle, kotyliony oraz marsze. Był także dyrygentem oraz grał na skrzypcach i altówce. Złożył własną orkiestrę, z którą zdobył ogromną popularność w Wiedniu i całej Europie.

Do najważniejszych kompozycji Straussa należą: marsz Radetzky’ego walc Taglioni, walc Philomelen, walc Gabrielen, walc Elektrische Funken, walc Caecilien, polka Anna, polka Kathinka.