Jan Andrzej Jasiński: „Blisko i daleko”. Dwanaście obrazów zrealizowanych w czasie wakacji tego roku to pierwszy krok autora w nowy rozdział artystycznych poszukiwań. Rok 2020 jest dla niego szczególny z uwagi na dwie ważne daty: czterdziestolecie twórczości i zamknięcie dwudziestoletniego projektu pt. „Proste znaki”. Ten drugi fakt jest istotny o tyle, że stanowi o swoistym „uwolnieniu” autora od wszelkich uzależnień i uwarunkowań wynikających z podjętej w roku 2000 decyzji o pozostaniu w kręgu trzech najprostszych figur płaskich i trzech kolorów zasadniczych, jako podstawy działania na płaszczyźnie. 273 obrazy, które powstały w tym czasie, wyraziście ilustrują tezę o niewyczerpalności jednego motywu malarskiego. „Wolność” objawiła się jako cykl, który łączą formy interpretacji bytów z najbliższego otoczenia, jak i z baśniowego kosmosu, który prawdopodobnie istnieje… Tytułologia podąża niekiedy w ślad za swoistą aluzyjnością obrazów i dopełnia wrażenia zmienności metaforyki przedstawień. Symbolika kształtów i kolorów proponuje wielorakie skojarzenia rodzajowe: od dziury po sęku w desce po fantastyczny kadr z przestrzeni międzyplanetarnej („Kosmos”), od nawiązania do pejzażu niemal rzeczywistego do geometrycznej syntezy („Miastowo”). Projekty rodziły się spontanicznie, jakby wysypały się ze stosu szkiców rosnącego przez te dwadzieścia lat… Zauważalnym czynnikiem wspólnym jest techniczne opracowanie powierzchni malarskiej. Farba kładziona jest szpachlą w jednej lub wielu warstwach. Taki zabieg ma stanowić o dynamice plam, wyrazistej konkretności obszarów. Punktem wyjścia do otwarcia cyklu „Blisko i daleko” jest trzynasty obraz, pochodzący z lat dziewięćdziesiątych, zatytułowany „Powietrze”. W swoim czasie, wraz z kilku innymi, sugerował ówczesny alternatywny kierunek stylistyczny, ścieżkę ku organicznej abstrakcji aluzyjnej. Po ponad dwudziestu latach działa tak nadal - czytamy na stronie DK Idalin.