Pochodzi z biednej wielodzietnej rodziny. Przyszła na świat w Awinionie 22 lipca 1946 roku. . Okrzyknięto ją nawet drugą Édith Piaf, ma bowiem podobny do Piaf tembr głosu.

Jej debiut we francuskiej telewizji miał miejsce w listopadzie 1965 roku , gdy miała 19 lat i został nagle początkiem wielkiej muzycznej kariery. Jej występ we francuskiej telewizji w konkursie "Tele Dimanche - Jeu de la Chance" okazał się wielkim sukcesem, a swoją pierwszą płytę nagrała w 1969 roku. Zasłynęła na przełomie lat 60. i 70. takimi utworami jak "Acropolis Adieu", "Paris un tango", "Santa Maria de la mer".

Przez już ponad 50 lat pracy artystycznej Mathieu nagrała ok. 1200 piosenek w zawrotnej liczbie 11 języków, wydała zatem ponad sto płyt, sprzedanych w niemal 190 milionach sztuk.

Miał swój charakterystyczny wizerunek sceniczny - prosta, klasyczna grzywka oraz niebanalne, eleganckie kostiumy.

Była pierwszą piosenkarką z Europy Zachodniej, która wystąpiła z sukcesami w Chinach, w roku 1986. Z koncertami wystąpiła także w Polsce jeszcze w czasach głębokiego PRLu, mianowicie w roku 1969, Przyjechała również później w 2010 i 2016 roku.

Rok 2018 to kolejne recitale w krajach europejskich.

Śpiewała w duetach z takimi artystami jak Dalida, Paul Anka, Barry Manilow, Plácido Domingo, Dean Martin, Charles Aznavour czy Tom Jones.

Nowy film Władysława Pasikowskiego  to historia ściganego przez wszystkie wrogie wywiady, legendarnego Kuriera. Film opowiada prawdziwe losy Jana Nowaka-Jeziorańskiego, żołnierza, komisariusza i kuriera Armii Krajowej. Premierę w kinie Helios o 19.00 poprzedzi wykład dr. Sebastiana Piątkowskiego z radomskiego IPN.

Tradycyjnie w trzeci czwartek miesiąca Stowarzyszenie „Młyńska” zaprasza na kolejne spotkanie dyskusyjne. Tym razem będą to „Rozmowy o... ewolucji i kreacjonizmie” a gościem będzie dr hab. inż. prof. nadzw. UTH Mirosław Rucki.

Jego matka była Irlandką, a ojciec włoskim imigrantem przybyłym na Wyspy Brytyjskie po II wojnie światowej. W jego żyłach płynie irlandzka, włoska i jugosłowiańska krew. Urodził się w Middlesborough w 1951 roku. Muzyczną karierę zaczynał w lokalnym zespole Magdalene. Zastąpił w nim Davida Coverdale'a, który odszedł do Deep Purple.

W 1978 roku ukazał się jego pierwszy album, który zdobył status złotej płyty w USA.

Chris Rea największą popularność osiągnął w Europie na przełomie lat 80. i 90. Wtedy ukazały sie albumy: Shamrock Diaries z hitem "Josephine" i "On The Beach" z tytułowym utworem, "The Road To Hell" oraz "Auberge".

We wrześniu 2002 nagrał płytę "Stony Road", która powstała, wtedy gdy artysta był w szpitalu. Zdiagnozowano u niego nowotwór. Sam powiedział wówczas o tym albumie: „mógłbym po sobie zostawić gdyby wydarzyło się coś strasznego, na którym mógłbym oddać hołd temu wszystkiemu co zawsze pociągało mnie w muzyce”. Artysta na szczęście pokonał chorobę i wydał kolejną płytę, choć odszedł od dotychczasowego stylu. Na "The Blue Jukebox", pełnej ciepłych ballad i nastroju, znalazły się nawiązania do bluesa i jazzu.

Do dziś muzyka ma w dorobku 22 albumy, które jak dotąd sprzedały się w ponad 30 milionach egzemplarzy.

Chris Rea jest utytułowanym kierowcą wyścigowym, startował w Porsche Cup, 24H Le Mans i wyścigach samochodów turystycznych. Zna wielu kierowców F1. Przyjaźnił się m.in. z Ayrtonem Senna. Po jego śmierci napisał piosenkę ku jego czci pt. "Saudade"

Stowarzyszenie „Młyńska” Verum Bonum Pulchrum zaprasza na nowy cykl spotkań dyskusyjnych w duchu chrześcijańskim pod nazwą „Rozmowy o...”. Raz w miesiącu na spotkniach poruszne będą tematy ważne dla słuchaczy, którzy będą mogli spotkać się z ciekawymi prelegantami.

Trzy lata temu wystąpił na koncercie podczas Dni Radomia - w sobotę 16 lutego zagra ponownie w naszym mieście. Ray Wilson podczas koncertu zaprezentuje zarówno twórczość solową jak i tę związaną z grupą GENESIS – od utworów sięgających początków istnienia zespołu, poprzez późniejsze, przełomowe kompozycje oraz te, które współtworzył na albumie “Calling All Stations”.

Z okazji Dnai Zakochanych dziś proponujemy jedną z najpopularniejszych płyt Michała Bajora - "Moja miłość". Michał Bajor – choć trudno w to uwierzyć – czaruje nas i wzrusza swoim śpiewem już od ponad 40 lat, jak nikt inny łącząc oryginalny styl z najwyższą jakością.

„Moja miłość” to spotkanie mistrza interpretacji z mistrzem słowa – Wojciechem Młynarskim, zbiór 17 najpiękniejszych piosenek o miłości. Większość z nich to wielkie przeboje, trwale zapisane w historii polskiej muzyki rozrywkowej i sercach kilku pokoleń słuchaczy – by wymienić tylko „Prześliczną wiolonczelistkę”, „Odkryjemy miłość nieznaną”, „Och, życie kocham cię nad życie” czy „Nie ma jak u mamy”.

W studiu nad albumem pracowało ponad 20 muzyków. Część kompozycji została nieco odświeżona jak chociażby Och, życie kocham cię nad życie, które zostało okraszone okazałą, orkiestrową oprawą. Inne kompozycje z kolei zostały oprawione w łagodniejsze aranże.

Na płycie znalazły się także 2 piosenki, napisane specjalnie dla Michała Bajora przez Wojciecha Młynarskiego, a zaśpiewane w duetach z Alicją Majewską i Anną Wyszkoni.

Na tej płycie znajdują się utwory chwytające za serce. Jest to album bardzo dobry pod względem aktorskim i wokalnym. Znakomicie i z ogromną swobodą Bajor prowadzi wszystkie utwory i świetnie mu to wychodzi. Jak zwykle potwierdza to, że ma swój oryginalny styl i dba o wysoką jakość wszystkich wykonań.

Cztery aktorki jako cztery 'tygrysice w menopauzie' opowiadają i śpiewają o trudnym okresie życia, który nie ominie żadnej z Pań. Tym razem zrobią to w Radomiu 16 lutego o godz. 17.00 w Sali Koncertowej Urzędu Miejskiego przy ul. Żeromskiego.

Gary Moore a właściwie Robert William Gary Moore urodził się 4 kwietnia 1952 w Belfaście. To brytyjski muzyk, kompozytor i wokalista, multiinstrumentalista ale przede wszystkim wirtuoz gitary. Tworzył w stylistyce rocka i bluesa, a także heavy metalu. Znany głównie z niepowtarzalnego, niezwykle emocjonalnego, stylu gry na gitarze, oraz perfekcyjnego opanowania technicznego tego instrumentu.

Działalność artystyczną rozpoczął pod koniec lat 60. XX w. w zespole rocka psychodelicznego Skid Row. Na początku lat 70. związał się na krótko z formacją Thin Lizzy, a także rozpoczął solową działalność artystyczną. W 1975 roku dołączył do zespołu Jona Hisemana - Colosseum II, który opuścił trzy lata później. W 1977 roku ponownie dołączył do Thin Lizzy. W zespole pozostał do 1979 roku. W latach 90. wraz z perkusistą Gingerem Bakerem i basistą Jackiem Bruce'em założył power trio - Bruce-Baker-Moore.

W roku 1990 przypomniał o sobie jako gitarzyście bluesowym wydając swój najsłynniejszy album "Still Got The Blues". Na tym wydawnictwie gościnnie pojawili się Albert Collins, Albert King, George Harrison.

W listopadzie 2009 roku Gary Moore zagrał koncert w Warszawie.

Zmarł na atak serca 6 lutego 2011 roku, podczas pobytu na wakacjach w hiszpańskiej miejscowości Estepona.

14 stycznia 1942 w Pułtusku urodził się Krzysztof Antoni Klenczon – polski kompozytor, wokalista i gitarzysta muzyki rockowej. W 1962 w duecie z Karolem Warginem został laureatem I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie (Mały miś). W latach 1962–1964 był gitarzystą zespołu Niebiesko-Czarni, z którym w 1963 wystąpił w „Olympii” w Paryżu. Lider zespołów muzycznych: Pięciolinie (1964), Czerwone Gitary (1965–1970) i Trzy Korony (1970–1972).

Kompozytor największych przebojów Czerwonych Gitar (obok Seweryna Krajewskiego): Taka jak ty, Historia jednej znajomości, Nikt na świecie nie wie, Biały krzyż, Wróćmy na jeziora, Gdy kiedyś znów zawołam cię, Kwiaty we włosach, Powiedz stary gdzieś ty był, Jesień idzie przez park i Trzech Koron: 10 w skali Beauforta, Port, Czyjaś dziewczyna, Natalie-piękniejszy świat.

W 1967 w Katedrze Oliwskiej zawarł związek małżeński z Alicją. W 1973 na stałe wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie komponował, nagrywał i występował. W latach 1978–1979 koncertował w wielu miastach Polski. Został ranny w wypadku samochodowym, gdy wracał 27 lutego 1981 z koncertu charytatywnego w klubie Milford w Chicago. Zmarł 7 kwietnia 1981 w szpitalu św. Józefa w Chicago. Urnę z prochami złożono 25 lipca 1981 na Cmentarzu Komunalnym przy ulicy Mazurskiej w Szczytnie.

Na cześć muzyka odbywają się co roku Dni i Noce Szczytna, na których główny koncert nosi imię Krzysztofa Klenczona. Istnieje dział poświęcony jego pamięci na otwartej w czerwcu 2004 wystawie Franciszka Walickiego.