Wielkanocne wystroje wnętrz obiektów są prezentowane w dworze z Pieczysk i w chłopskich chałupach. Ukazane zwyczaje niejednokrotnie są fuzją wielu czynników. Na przestrzeni wieków na rodzimym gruncie tradycja chrześcijańska łączyła się z elementami o rodowodzie słowiańskim. Według kościelnej wykładni Wielkanoc jest czasem wielkiej nadziei i obietnicy życia po życiu oraz nagrody zbawienia umożliwionej dzięki ofierze jaką złożył z siebie Jezus Chrystus dla odkupienia świata. Ludowa wizja świata natomiast wiązała okres nastania wiosny z odrodzeniem życia i odtworzeniem  uświęconego porządku ustanowionego po zimowym okresie odrętwienia, chaosu i śmierci. Podobnie jak w  przypadku egzegezy chrześcijańskiej, trwanie i pożądane funkcjonowanie kosmosu było przedłużone dzięki interwencji istot nadprzyrodzonych toczących walkę z siłami ciemności. Na formie prezentowanych na aranżacjach ludowych obyczajów, które niekiedy posiadały charakter ogólnonarodowy, zaważył kontekst historyczny, który określił przedstawiany stan wierzeń i obyczajowości oraz sytuację życiową mieszkańców obiektów. Wystroje wnętrz prezentują liczne aspekty radomskiego wiosennego świętowania, biorąc pod uwagę różne konteksty i formuły. Część z przedstawionych form jest znana i stosowana współcześnie, inne uległy przeistoczeniu, bądź zanikły. Wiele z pokazanych wątków jest dla zwiedzających nieznana i egzotyczna. Spotkanie z nowością stanowi dodatkowy atut aranżacji. Kontakt z minioną obyczajowością poszerza horyzonty i wzbogaca wiedzę o człowieku, historii i narodowych tradycjach. (za: Muzeum Wsi Radomskiej)