Muzeum Rzeźby Współczesnej
JAN SZCZEPKOWSKI (1878–1964)WYSTAWA JUBILEUSZOWA Z OKAZJI 50. ROCZNICY ŚMIERCI ARTYSTY
Kurator: Monika Bartoszek
wystawa czynna do 21 września 2014r.Są artyści, których wkładu w kształtowanie odrębności polskiej kultury na arenie międzynarodowej nie da się przecenić. Wśród nich wyróżnia się zwłaszcza Jan Szczepkowski – autor największego sukcesu polskiej sztuki na wystawie światowej, laureat Grand Prix Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej i Przemysłu Artystycznego w Paryżu.

Był rok 1925, Polska dopiero od kilku lat cieszyła się niepodległością i teraz już oficjalnie mogła uczestniczyć w organizacji tej prestiżowej imprezy. Nowoczesny i spójny w charakterze Pawilon Polski spotkał się od razu z dużym uznaniem krytyki artystycznej i publiczności. Doceniano zwłaszcza próbę połączenia sztuki ludowej z geometryzującym ornamentem, czerpiącym inspiracje z nurtów awangardowych – kubizmu i futuryzmu. Usankcjonowano polski styl narodowy jako oryginalną odmianę art déco. Ale nikt chyba nie przewidział, że główna nagroda całej wystawy przypadnie właśnie polskiemu artyście. Kapliczka Bożego Narodzenia wykonana w drewnie sosnowym z elementami sztuki użytkowej przyniosła Janowi Szczepkowskiemu nie tylko Grand Prix, ale także francuską Legię Honorową i szereg kolejnych zamówień. Do dzisiaj artysta kojarzony jest z tym właśnie dziełem, choć w jego dorobku znajdziemy znacznie więcej doskonałych realizacji. Z jego monumentalnymi pracami stykamy się często, nie zadając sobie sprawy z autorstwa. Tak jest w przypadku dekoracyjnego, płaskorzeźbionego fryzu na rotundzie sali obrad Sejmu RP (1927–1928) lub z pomnikami Wojciecha Bogusławskiego (1929) i Stanisława Moniuszki (l. 60.) na Placu Teatralnym w Warszawie.

Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku podjęło się ogromnego przedsięwzięcia – zorganizowania pierwszej, na tak dużą skalę, monograficznej wystawy artysty i publikacji albumu, poświęconego jego twórczości. W realizację włączyła się również rodzinna Fundacja im. Jana Szczepkowskiego w Milanówku oraz Milanowskie Centrum Kultury. To właśnie w tym mieście artysta spędził większość swojego życia, tutaj pozostawił wiele prac, będących obecnie własnością Gminy Milanówek. Przepiękna Willa „Waleria”, niegdyś dom, a także pracownia artysty, czeka na remont i decyzję o powołaniu muzeum jego imienia.

Tłem życia i twórczości Jana Szczepkowskiego były przełomowe momenty polskiej historii i zmieniające się parokrotnie epoki w sztuce. Urodzony w 1878 roku, zaczynał działalność w kraju, którego nie dało się wskazać na mapie, choć panującemu wtedy prądowi kulturowemu nadano określenie Młoda Polska. Ten okres ukształtował go jako artystę i wskazał źródła inspiracji, o których, mimo upływającego czasu, nigdy nie zapomniał. Dojrzały etap twórczości zbiegł się z rozwojem niepodległego już państwa i ideą zdefiniowania polskiej sztuki narodowej. Wtedy to artysta odnosił największe sukcesy zawodowe, realizując się także jako pedagog. Na lata po II wojnie światowej przypada ostatni okres jego aktywności, polegający głównie na włączeniu się w proces odbudowy stolicy ze zniszczeń wojennych. Na wystawie zgromadzono ponad 80 eksponatów, ilustrujących wszystkie te okresy i dających pełny obraz jego sztuki.

Głównym celem wystawy w Orońsku jest ukazanie Szczepkowskiego jako artysty wszechstronnego, sięgającego z równą swobodą do tradycyjnych technik i materiałów rzeźbiarskich, takich jak drewno, kamień czy brąz, jak do sztuki użytkowej – ceramiki czy meblarstwa. Zgromadzone eksponaty pochodzą ze zbiorów muzealnych, samorządowych i prywatnych. Prace użyczyło m.in. Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Historyczne m. Krakowa czy Muzeum Mazowieckie w Płocku. Znaczącą kolekcję rzeźb przekazało Milanowskie Centrum Kultury, a najciekawsze portrety rodzinne pochodzą ze zbiorów wnuczki artysty – Pani Ewy Mickiewicz.

Honorowy patronat nad wystawą objął Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej – Ewa Kopacz.

Monika Bartoszek

 Galeria Oranżeria

28 czerwca – 3 sierpnia

Włodzimierz Ciesielski - wybór prac

Urodził się w 1934 r. W latach 1952-58 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi; dyplom w 1959 r. Od 1958 roku był asystentem w pracowni rzeźby prof. Mieczysława Szadkowskiego, a w latach 1960-78 nauczycielem rzeźby
w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Łodzi. W latach 1976-2004 prowadził pracownię rzeźby w ASP w Łodzi.

Artysta tworzy cykle wysublimowanych rzeźb inspirowanych naturą, świat dużych i małych form, niekiedy jubilerskich w swej doskonałości i finezji. Wibrujące faktury i spękania są widomym znakiem upływu czasu, co znajduje swoje świadectwo w kodzie natury. Na wystawie artysta zaprezentuje kilkanaście prac z różnych okresów twórczości, wykonanych
w wielu gatunkach drewna, niekiedy w połączeniu z kamieniem.

Galeria Kaplica

28.06.2014, godz.14.00
Józef Jan Gosławski (1908-1963)

Obecna wystawa przypomina tylko dwa aspekty bogatej i różnorodnej twórczości Józefa Gosławskiego. Sztukę sakralną uprawiał przez cale życie. Jego najbardziej monumentalną realizacją był ołtarz w Masłowie koło Kielc. Jego modele, a także transpozycje ceramiczne głów postaci ołtarzowych (Chrystus, Eliasz) znalazły się na ekspozycji w kaplicy. Powstały w czasie wojny krucyfiks został niedawno odlany w srebrze i zawisł w kolegiacie w Tumie pod Łęczycą. Modele świątków przeznaczone były do katedry w Lublinie, ale nie doczekały się realizacji. Ceramiczne stacje Męki Pańskiej znajdują się w kościele św. Jana Kantego w Poznaniu. Artysta nie zdążył zrealizować Drogi Krzyżowej do kościoła w warszawskich Włochach.

Plakiety, które powstały tuż przed wojną i w czasie jej trwania zapowiadają jego późniejszą twórczość medalierską, która przyniosła mu ogromne uznanie.

Drugim aspektem działalności artystycznej Józefa Gosławskiego przypomnianym na obecnej wystawie są monety. Większość z nich powstała z związku z konkursem Narodowego Banku Polskiego rozstrzygniętym w 1958 roku, na którym wszystkie projekty nadesłane przez artystę zostały nagrodzone bądź wyróżnione. To wtedy powstała popularna „5 z rybakiem” uznana na najpiękniejszą monetę PRL-u i pierwsza po wojnie moneta kolekcjonerska z Mieszkiem i Dąbrówką. Projektowana jako dziesięciozłotówka złotówka (nominał widnieje na prezentowanym modelu) została wybita w srebrze jako moneta 100- złotowa na Tysiąclecie Państwa Polskiego.

W 2009 Mennica Polska wyemitowała srebrną i złotą wersję pięciozłotówki z rybakiem, a w 2012 złotą stuzłotówkę z Mieszkiem i Dąbrówką. W tym samym roku w srebrze i zlocie zostały wybite jako monety kolekcjonerskie „Łoś” i „Kogutki”.
Autorem zdjęć jest Jan Gaworski