W homilii bp Odzimek przypomniał zgromadzonym, że święty Kazimierz żył wartościami. - Zawdzięcza to swojej rodzinie, która żyła Bogiem, wędrowała do sanktuariów, budowała kościoły i zakładała klasztory - mówił biskup Odizmek. Przypomniał, że św. Kazimierz swoje wychowanie zawdzięcza Janowi Długoszowi. Mówił też, że świętego cechował duch wiary, że pomagał ubogim i domagał się sprawiedliwości. - Dlatego modlimy się do św. Kazimierza, aby nam towarzyszył. Modlimy się o moc i najpiękniejsze wartości w naszej ojczyźnie - mówił bp Adam:

Bp Odzimek nawiązał także do zbliżających się obchodów 40. rocznicy zrywu radomskich robotników. - Robotnicy Radomia, Ursusa i Płocka wyszli na ulicę, aby wołać o godniejsze życie. 25 czerwca przeżyjemy to święto przy pomniku-kamieniu, przy którym modlił się św. Jan Paweł II - mówił biskup pomocniczy radomski:

Kazimierz, syn króla Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki urodził się w 1458 r. na Wawelu. Miał pięciu braci i siedem sióstr. Edukacją królewskich synów zajmował się m.in. Jan Długosz. O Kazimierzu Długosz pisał: „był młodzieńcem szlachetnym, rzadkich zdolności i godnego pamięci rozumu". W latach 1481-1483 r. król Kazimierz Jagiellończyk udał się na Litwę a rządy Koroną powierzył synowi Kazimierzowi. Ten rezydował wówczas na zamku radomskim, a tym samym miasto stało się nieformalną stolicą Polski. „Był bardzo mądry, obyczajny, a wszyscy ludzie oddawali mu wielkie pochwały", „Książę zdumiewającej cnoty, tudzież nauki nadzwyczajnej, którymi to przymiotami serca do siebie przyciągał" - pisali o Kazimierzu kronikarze.

Niestety, królewicz chorował na gruźlicę. Nie pomogło zwolnienie z obowiązków zarządzania Koroną i wyjazd na Litwę. Kazimierz zmarł 4 marca 1484 r. w Grodnie. W 1602 r. ogłoszono Kazimierza świętym, a niedługo potem patronem Litwy. Tam też, w kaplicy przy katedrze wileńskiej znajduje się jego grób. Patronem Radomia jest św. Kazimierz od 1983 r. Od 1989 r. w mieście są relikwie świętego, w Bazylice pod wezwaniem św. Kazimierza na Zamłyniu.