Radom 90.7 FM | Końskie i Opoczno 94 FM | Skarżysko Kam. 94.5 FM | Kozienice 97.9 FM
Na antenie:
ALEJA GWIAZD
Mariusz Syta
Patron dnia: św. Franciszka Ksawera Cabrini, dziewica i zakonnica
Dziś jest: Niedziela, 22 grudnia 2024

DIECEZJA RADOMSKA

Ossa pamięta o ks. Ziei

sobota, 22 października 2016 22:18 / Autor: Marcin Prejs
Ossa pamięta o ks. Ziei
fot. M. Prejs/Radio Plus Radom
Marcin Prejs

W Ossie, rodzinnej miejscowości ks. Jana Ziei, odbyły się uroczystości upamiętniające 25. rocznicę śmierci kapłana.

Uroczystości w Ossie otworzyła Msza święta odprawiona w miejscowej kaplicy pod przewodnictwem ks. Adama Łukiewicza, proboszcza parafii w Odrzywole. Po nabożeństwie postać ks. Jana Ziei przybliżył zebranym Andrzej Tomczyk, który wygłosił referat „Życie kapłańskie i społeczne ks. Jana Ziei”. Dopełnieniem uroczystości było otwarcie wystawy poświęconej wybitnemu kapłanowi. Wójt Odrzywołu Marian Kmieciak.

Na uroczystości do Ossy przyjechał m.in. ks. Aleksander Seniuk, rektor warszawskiego kościoła ss. wizytek. W latach 1950 - 1959 funkcję rektora tego kościoła pełnił ks. Jan Zieja. Ks. Seniuk nie krył zadowolenia z faktu, że mieszkańcy ziemi odrzywolskiej cały czas pamiętają o ks. Janie Ziei.

W kaplicy w Ossie zebrali się okoliczni mieszkańcy, wśród nich liczna grupa młodzieży. Nie zabrakło także samorządowców, m.in. starosty opoczyńskiego Józefa Roga oraz starosty przysuskiego Mariana Niemirskiego, który przyznaje, że uroczystości w Ossie pozwoliły mu jeszcze lepiej poznać postać ks. Jana Ziei.

Ks. Jan Zieja urodził się w Ossie 1 marca 1897 roku w ubogiej rodzinie chłopskiej. W 1915 r. wstąpił do seminarium duchownego, święcenia kapłańskie przyjął w 1919 r. W 1920 r. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako kapelan 8. Pułku Piechoty Legionów. W 1923 r. został kapelanem tworzonego wówczas Zakładu dla Ociemniałych w Laskach. W latach 30. związał się ze Związkiem Młodzieży Wiejskiej „Wici” i Stowarzyszeniem Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”. W czasie II wojny światowej był kapelanem Komendy Głównej AK, Batalionów Chłopskich i naczelnym kapelanem Szarych Szeregów. Działał również w Radzie Pomocy Żydom „Żegota”. Po wojnie rozpoczął pracę duszpasterską na tzw. ziemiach odzyskanych, którą musiał przerwać ze względów zdrowotnych. Od 1962 r. mieszkał na stałe w Warszawie. We wrześniu 1976 r. znalazł się w gronie 14 sygnatariuszy założycielskiego apelu Komitetu Obrony Robotników. Był znanym kaznodzieją warszawskim i publicystą katolickim. Zmarł 19 października 1991 r. w Warszawie.