Nazwa świecy pochodzi od gromu. Od dawien dawna te świece zapalano bowiem podczas burzy, by chroniła dane domostwo.  - Symbolika tej świecy bierze się stąd, że dziś w Ewangelii słyszymy słowa Symeona, który mówi o Panu Jezusie "światło na oświecenie pogan". Chrystus jest światłością świata - wyjaśnia biblista, redaktor naczelny radomskiego Gościa Niedzielnego ks. Zbigniew Niemirski. - Światło tej świecy ma też pomagać przechodzić na drugą stronę śmierci do życia wiecznego. Gromnice wkłada się w ręce umierającym. Sam spotkałem się z tym nie tylko w domach, ale też w szpitalach, gdzie panie pielęgniarki pracujące na różnych oddziałach mają takie świece i świadomie wkładają je w ręce odchodzących - mówi ks. Niemirski.

Gromnice mogą nam posłużyć przez wiele lat. Możemy je wielokrotnie przynosić do kościoła. Jeśli kupimy nową, to nie powinniśmy wyrzucać gromnicy, która jest rzeczą poświęconą. Należy je zakopać lub wypalić do końca. 

Tradycja związana ze świecami gromnicznymi jest bardzo długo. Już w IV w.  w Jerozolimie w Ofiarowanie Pańskie odbywały się uroczyste procesje ze świecami. Od VII w. święto obchodzone jest też w Kościele zachodnim. Wierni szli ze świecami do Matki Bożej Większej. W X w. pojawił się obrzęd poświęcenia świec.