Jak poinfomował nas ks. prał. Henryk Ćwiek, proboszcz parafii Jedlińsk zmarła Marianna Gołębiowska, ostatnia żyjąca siostra Sługi Bożego Biskupa Piotra Gołębiowskiego. Miała 99 lat. Pogrzeb odbędzie się w sobotę, 15 lutego o gody. 11.00 w kościele św. Piotra i Andrzeja.

Ksiądz Biskup Piotr Gołębiowski urodził się 10 czerwca 1902 roku w Jedlińsku. Jego ojciec, Jan Gołębiowski, prowadził zakład szewski a także posiadał gospodarstwo rolne, w którym pracował razem z małżonką Heleną, pochodzącą ze szlacheckiej rodziny Piątków. W wychowywaniu dzieci pomagała, rodzona siostra Heleny, osoba bardzo religijna, która wywarła znaczny wpływ na wychowanie Piotra. W Jedlińsku Piotr ukończył szkołę elementarną w latach 1910-1913, a następnie rozpoczął dalszą naukę w progimnazjum Wojciechowicza w Radomiu, które następnie zostało przekształcone w gimnazjum im. Jana Kochanowskiego.

W seminarium uchodził również za zdolnego, obowiązkowego i rozmodlonego alumna. Dnia 14 października 1923 roku kleryk Piotr Gołębiowski przyjął w katedrze sandomierskiej z rąk ks. bpa Pawła Kubickiego pierwsze święcenia. W tym samym roku wyjechał do Rzymu na dalsze studia. W czasie pięcioletniego okresu rzymskich studiów zdobył doktorat z filozofii i teologii. Pierwszy otrzymał 13 lipca 1925, drugi zaś 25 czerwca 1928 r. W czasie studiów 12 października 1924 w katedrze sandomierskiej przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bp Kubickiego.

Po zaledwie rocznym stażu wikariuszowskim w sandomierskiej katedrze otrzymał ks. dr P. Gołębiowski nominację na profesora Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu gdzie wykładał teologię moralną. W 1934 roku poprosił o zwolnienie z tej funkcji, motywując to problemami zdrowotnymi. 16 sierpnia 1941 roku ksiądz Gołębiowski otrzymał nominację na probostwo w Baćkowicach, małej miejscowości na trasie z Opatowa do Łagowa. W czasie okupacji był ojcem dla całej parafii. Na plebani kształcił w tajnych kompletach młodzież. 23 lipca 1945 roku ksiądz Gołębiowski został przeniesiony na stanowisko rektora przy kościele św. Trójcy w Radomiu. Pracował tam przez dwa lata, zajął się wyłącznie duszpasterstwem. W tym czasie kościół św. Trójcy wypełniał się młodzieżą szkolną, gdzie ksiądz Gołębiowski prowadził wykłady także w języku francuskim i włoskim. Od 14 kwietnia 1947 r. do 28 marca 1951r. duszpasterzował w Koprzywnicy, skąd przeniesiony został do pracy w Diecezjalnym w Sandomierzu.

Nowy okres życia i działalności ks. P. Gołębiowskiego rozpoczął się 3 czerwca 1957 r., kiedy to papież Pius XII mianował go biskupem pomocniczym sandomierskim. Od początku Soboru Watykańskiego II, aż do jego zakończenia, odmawiano ks. Biskupowi Gołębiowskiemu wydania paszportu na wyjazd do Rzymu. Na IV Sesję Soboru w 1965 roku Bp Gołębiowski był imiennie wezwany przez Ojca Św. Kiedy wreszcie uzyskał paszport w 1973 roku, z radością udał się w podroż ad limina. 10 czerwca 1977 r., Bp Gołębiowski wystosował urzędowe pismo do Ojca Św. Pawła VI z prośbą o zwolnienie z obowiązków Administratora Apostolskiego. Na początku 1980 roku, zwracając sie do Ojca Św. Jana Pawła II poprosił o zwolnienie z obowiązków kierowania diecezją. Prośbę swą motywował przebytą ciężką chorobą serca i pogarszającym się stanem zdrowia. W niedzielę, 2 listopada 1980 roku około godziny 8.00 Ks. Bp Gołębiowski zmarł w Nałęczowie. Obecnie diecezja radomska prowadzi Jego proces beatyfikacyjny.