Wierni modlili się nie tylko o zbawienie samobójców, ale także dziękowali za ich i swoje życie. Ks. Płusa mówił w homilii o lęku, który jest przeciwieństwem ufności. Ten lęk, obawa przed życiem często popycha ludzi do samobójstwa. - Ta agresja przeciwko sobie samemu z punktu widzenia duchowego zawsze jest atakiem szatana na człowieka. Ta agresja, jeśli może znaleźć jakiekolwiek lekarstwo i przeciwwagę to tylko właśnie w tym, że jest ktoś na kim się mogę oprzeć - mówił. Ks. Płusa przytoczył historię kobiety, która próbowała się zabić. Chorowała na depresję. Nie jest to pojedynczy odległy dramat. Statystycznie więcej osób ginie na skutek samobójstwa niż w wyniku wypadków drogowych, co drugi człowiek miał też myśli samobójcze. Gdzie jest ratunek? - Jezus mówi: Jestem z tobą, daję ci siebie. Czy mnie przyjmiesz, czy mnie weźmiesz? Ja jestem lekarstwem, ja jestem lekarzem na każdy lęk - zapewniał kaznodzieja.

Pomysł zorganizowania modlitwy w intencji samobójców podsunął ks. Płusie rodzic osoby, która odebrała sobie życie. Sam ks. Sławomir wspomina także dramat w jego otoczeniu, kiedy to szkolny kolega popełnił samobójstwo. Targnięcie się na swoje czy cudze życie zawsze jest przeciwne woli Bożej. Różne było też spojrzenie Kościoła, jeśli chodzi o praktykę duszpasterską wobec takich tragicznych aktów, np. problem z pochówkiem na cmentarzu. Ks. Płusa podkreśla jednak, że potrzeba zaufania Bogu. - Kościół modli się za samobójców i zachęca do tego, żeby nie wątpić w to, że jest możliwe zbawienie osób, które odebrały sobie życie - przypomina ks. Sławomir.Zachęca też do otoczenia troską rodzin, doświadczonych w ten sposób.