Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków Jakub Lewicki zaproponował proboszczowi parafii w Opactwie podjęcie starań w tym kierunku. Ks. Henryk Kowalczyk z aprobatą przyjął tę zachętę. Proboszcz otrzymał m.in. wzór dokumentacji zgłoszenia i procedurę ustanawiania zabytku za Pomnik Historii.

Pomnikiem Historii miałby się stać cały zespół pobenedyktyński: kościół, dzwonnica, budynek poklasztorny, dziedziniec przykościelny z murem, kaplicami, d. przeoratem i d. pałacem opackim.

Parafia ma czas do 30 września na złożenie dokumentacji w tej sprawie. Mazowiecki Konserwator Zabytków obiecał pomoc w tym zakresie. Warto zauważyć, że na liście 70 Pomników Historii są zaledwie dwa obiekty z terenu diecezji radomskiej. To opactwa cysterskie w Wąchocku i Sulejowie. Mazowiecki Konserwator podobną propozycję skierował do radomskich bernardynów.

Klasztor benedyktynów w pobliżu grodu sieciechowskiego powstał najprawdopodobniej w XII w. Po około dwustu latach benedyktyni z powodu niekorzystnych warunków i powodzi przenieśli się na obecne miejsce. Pierwsza świątynia wzniesiona była z wapienia. W XVI w. wybudowany został kolejny klasztor z modrzewiowych bali. Klasztor spłonął w dużej mierze w 1682 r. W XVIII wieku został odbudowany. W tym też stuleciu rozpoczęła się budowa świątyni w stylu barokowym. Bryła rozplanowana została na rzucie krzyża greckiego, nakryta spłaszczoną kopułą i oświetlona oryginalnymi oknami o czwórlistnym wykroju. W 1819 roku majątek klasztorny uległ kasacie. W 1845 r. decyzją biskupa sandomierskiego Józefa Goldtmanna posadzka z kościoła przeniesiona została do katedry sandomierskiej, a wyposażenie trafiło do kościołów w: Brzeźnicy, Magnuszewie, Głowaczowie, Grabowie. Przez pewien czas był tu skład drewna i zboża. Ludność odzyskała jednak świątynię. Kościół został wyposażony w stylu neorokokowym. Świątynię nie omijała zawierucha wojenna. Wiele razy był odnawiany. (za archiwum parafii w Opactwie).