Biskup Henryk Tomasik powiedział, że święty Brat Albert jest żywym drogowskazem, który pokazuje drogę do dobrego odczytania Ewangelii i zrealizowania zasad o których mówił Chrystus. - Mógł poświęcić się karierze artystycznej, a poszedł na ulice Krakowa, by pomagać najbiedniejszym. Tak odczytał Ewangelię - przypomniał bp Tomasik na antenie Radia Plus Radom.

- Panu Bogu dziękujemy za tak doskonały wzór życia chrześcijańskiego. "Bycie dobrym jak chleb" to jedna z dewiz św. Brata Alberta - mówił dalej ksiądz biskup.

Ks. Marian Ślusarczyk, proboszcz radomskiej parafii św. Brata Alberta i budowniczy kościoła, poinformował, że centralne uroczystości ku czci świętego odbędą się 22 czerwca. - Ten dzień to rocznica beatyfikacji, jakiej w Krakowie w 1983 r. dokonał Jan Paweł II. Przygotowaliśmy album opowiadający o naszej parafii, o jej historii, budowie świątyni i działalności duszpasterskiej - poinformował ks. Ślusarczyk. Autorem albumu jest ks. Michał Krawczyk, a zdjęć Wojciech Stan.

Radomska placówka św. Brata Alberta została powołana do istnienia przez bp. Edwarda Materskiego 3 lipca 1983 r., a więc niespełna tydzień po beatyfikacji i była prawdopodobnie pierwszą parafią w Polsce dedykowaną temu heroicznemu opiekunowi najuboższych. Parafia została erygowana 1 października 1984 r. Bł. Brat Albert został kanonizowany w Rzymie 1 2listopada 1989 r.

Diecezjalne uroczystości poświęcone św. br. Albertowi odbędą się 22 czerwca w kościele pod jego wezwaniem na Osiedlu Prędocinek w Radomiu. W programie jest świadectwo sióstr albertynek o swoim założycielu o godz. 17.00, zaś centralna Msza Święta z racji Roku Św. Br. Alberta pod przewodnictwem księdza biskupa Henryka Tomasika rozpocznie się o 18.00.

Adam Chmielowski urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomii pod Krakowem. Pochodził ze ubogiej rodziny ziemiańskiej, gdzie był wychowany w duchu głębokiego patriotyzmu.Brał udział w powstaniu styczniowym. W przegranej bitwie pod Mełchowem został ranny, w wyniku czego amputowano mu nogę. Aby uniknąć represji władz carskich, wyjechał do Paryża, gdzie podjął studia malarskie.

Wszędzie, gdzie przebywał, wyróżniał się postawą chrześcijańską, a jego silna osobowość wywierała duży wpływ na otoczenie. Po ogłoszeniu amnestii w 1874 r. powrócił do kraju. Zaczął poszukiwać nowego ideału życia, czego wyrazem stało się jego malarstwo. Obrazy Adama Chmielowskiego przyniosły mu miano "polskiego Fra Angelico".

Po pewnym czasie pieniędzmi ze sprzedaży swoich obrazów zaczął wspomagać najbiedniejszych, a jego pracownia malarska stała się przytułkiem dla ubogich. Z miłości do Boga i ludzi Adam Chmielowski zrezygnował z kariery i objął zarząd ogrzewalni dla bezdomnych. Przeniósł się tam na stałe, aby mieszkając wśród najuboższych, pomagać im w dźwiganiu się z nędzy nie tylko materialnej, ale i moralnej.

25 sierpnia 1887 r. Adam Chmielowski przywdział szary habit tercjarski i przyjął imię brat Albert. Dokładnie rok później złożył śluby tercjarza na ręce kard. Albina Dunajewskiego.Pomimo swego kalectwa wiele podróżował, zakładał nowe przytułki, sierocińce dla dzieci i młodzieży, domy dla starców i nieuleczalnie chorych. Zmarł w opinii świętości, wyniszczony ciężką chorobą i trudami życia w przytułku. Pogrzeb na Cmentarzu Rakowickim 28 grudnia 1916 r. stał się pierwszym wyrazem czci powszechnie mu oddawanej.

Św. Jan Paweł II beatyfikował go 22 czerwca 1983 r. na Błoniach krakowskich, a kanonizował 12 listopada 1989 r. w Watykanie.

Jest patronem zakonów albertynek i albertynów, a w Polsce także artystów plastyków.