Wjazd Jezusa do Jerozolimy opisali wszyscy Ewangeliści. Będąc w okolicy Betfage, Chrystus polecił swoim dwóm uczniom, by poszli do pobliskiej wsi i przyprowadzili znajdującego się tam osła. Gdy to zrobili, Chrystus dosiadł osiołka i na nim wjechał do Jerozolimy. Lud wyszedł Mu na spotkanie, słał pod nogi płaszcze i gałązki. Ludzie wykrzykiwali: Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie. Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida, które przychodzi. Hosanna na wysokościach!

Tak jak przed wiekami, tak i dziś na znak uroczystego wjazdu Chrystusa do Jerozolimy, w kościołach odbywa się święcenie palm. O symbolice i znaczeniu palmy pisaliśmy tutaj. W Niedzielę Palmową podczas każdej Mszy św. czytany jest opis Męki Pańskiej według relacji Mateusza, Marka lub Łukasza (Ewangelię św. Jana odczytuje się w Wielki Piątek). Kapłan w Niedzielę Palmową nie przywdziewa fioletowych - pokutnych - szat, ale czerwone.

Niedziela Palmowa Męki Pańskiej rozpoczyna Wielki Tydzień. - Służy on pochyleniu się nad najważniejszymi aspektami naszego zbawienia. Dobrze byłoby, abyśmy wśród wielu zajęć - również tym zabieganiem związanym z przygotowaniem świąt - znaleźli chwilę ciszy, aby przeczytać fragment Ewangelii, może fragment dobrej książki religijnej czy komentarza do liturgii Wielkiego Tygodnia. Aby ten czas przeżywać bardziej świadomie - mówił w audycji Radia Plus Radom "Kwadrans dla Pasterza" Biskup Radomski Henryk Tomasik:

Wielki Czwartek we wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny odprawia Mszę św. Krzyżma. Podczas niej biskup święci oleje (chorych i krzyżmo), które przez cały rok służą przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych. Kapłani koncelebrujący ze swoim biskupem odnawiają przyrzeczenia kapłańskie. Wieczorem odprawiana jest Msza Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Triduum Paschalne i kończy okres Wielkiego Postu. Po jej zakończeniu Najświętszy Sakrament przenosi się do kaplicy adoracji, zwanej "Ciemnicą" - na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy- gdzie adoruje się Go do późnych godzin nocnych i przez cały Wielki Piątek. Po zakończeniu liturgii z ołtarza zdejmuje się świece, mszał, krzyż, obrusy.  Gest ten symbolizuje koniec wieczerzy, odarcie Chrystusa z szat oraz jego opuszczenia przez bliskich.

Liturgia Wielkiego Piątku est pamiątką zwycięstwa odniesionego przez umęczonego i ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa. W tym dniu używa się czerwonych szat liturgicznych symbolizujących miłość[1] zwyciężającą na krzyżu. W tym dniu nie używa się instrumentów muzycznych, ani dzwonków. Nie ma także pieśni na wejście. Na początku celebrans przez chwilę leży krzyżem przed ołtarzem. W tym czasie wierni klęczą. Dalej następuje Liturgia Słowa Bożego – w jej skład wchodzą dwa czytania, psalm (bez organów) oraz opis Męki Pańskiej z Ewangelii św. Jana. Po kazaniu następuje Adoracja Krzyża, podczas której kapłani, służba liturgiczna i wierni całują rany Jezusa na krzyżu. Po niej następuje Komunia święta, a po jej zakończeniu - modlitwa nad ludem. W Polsce i niektórych krajach na zakończenie liturgii Jezus pod postacią eucharystyczną zostaje przeniesiony do specjalnie przygotowanej kaplicy adoracji - do "Grobu Pańskiego".

W Wielką Sobotę Kościół trwa przy grobie Pańskim, rozważając mękę. Ołtarz pozostaje obnażony. Istnieje też zwyczaj odwiedzania symbolicznych grobów Pańskich w kościołach, a także grobów bliskich osób na cmentarzach. Podczas wigilii paschalnej święcone są woda i ogień oraz ponownie rozbrzmiewają dzwony i organy.

Świętowanie Wielkanocy rozciąga się na kolejne osiem dni – oktawę wielkanocną, a szerzej na cały Okres wielkanocny, trwający 50 dni, a którego zakończeniem jest dzień pięćdziesiątnicy – Niedziela Zesłania Ducha Świętego. W 40. dniu (czwartek) obchodzona jest uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa. W tym okresie używa się w liturgii białego koloru szat liturgicznych.