Przyrzeczenie posłuszeństwa biskupowi, życia w celibacie i regularnego odmawiania Liturgii Godzin złożyli Karol Dobrasiewicz z parafii św. Jana Chrzciciela w Radomiu, Piotr Kędzierski z parafii Matki Bożej Czestochowskiej w Radomiu, Michał Kopciński z parafii św. Stefana w Radomiu, Paweł Łęcki z parafii św. Mikołaja w Wysokiej, Michał Nachyła z parafii św. Andrzeja Boboli w Małęczynie i św. Stefana w Radomiu oraz Łukasz Szymański z parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu:

- Jest ktoś, kto nas zaprasza.On jest większy niż ja. On zawsze będzie czuwał, żebym był Mu wierny - mówią diakoni Paweł Łęcki i Karol Dobrasiewicz:

- Apostołowie potrzebują pomocników - mówił bp Piotr Turzyński. - Ciągle Kościół żyje tym, co istotne. Kościół to święta rodzina, Boża rodzina, która żyje tym, co otrzymała od Jezsa. Kościół żyje miłością, dba o ubogich, chorych i potrzebujących - mówi w homilii ksiądz biskup:

Diakoni przyrzekli dziś posłuszeństwo biskupowi. Zobowiązali się też do życia w celibacie i regularnego odmawiania Liturgi Godzin - mówi rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu ks. Jarosław Wojtkun:

- Diakonat pokazuje służbę, jako istotny wymiar kapłaństwa, który nie kończy się z chwilą przyjęcia święceń. Diakonat to wymagany kanoniczne próg, w którym klerycy V roku deklarują nieodwołalność swojej decyzji poświęcenia życia na służbę kapłańską. Padają zobowiązania posłuszeństwa, celibatu i odmawiania brewiarza. To obowiązki, ale jest także duchowy wymiar, który pokazuje, że kapłaństwo jest służbą - mówi rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu ks. Jarosław Wojtkun.

Podczas śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych leżeli twarzą do posadzki. Podobnie zrobią za rok podczas święceń kapłańskich. Kluczowym momentem liturgii było nałożenie rąk przez biskupa i odmówienie modlitwy święceń. - Prosimy Cię, Panie, ześlij na nich Ducha Świętego, aby ich umocnił siedmiorakim darem Twojej łaski do wiernego pełnienia dzieła posługi. Niech odznaczają się wszystkimi cnotami: miłością bez obłudy, troskliwością o chorych i biednych, powagą pełną pokory, czystością bez skazy i przestrzeganiem duchowej karności. Niech w ich obyczajach jaśnieje zachowywanie Twoich przykazań, aby czystość ich życia pociągała lud Boży do naśladowania. Niech świadectwo czystego sumienia pomaga im mocno i niezachwianie trwać w Chrystusie. Niech naśladując na ziemi Twojego Syna, który przyszedł nie po to, aby Mu służono, lecz aby służyć, dostąpią królowania z Nim w niebie - wybrzmiewały słowa modlitwy konsekracyjnej. Po wyświęceniu nowi diakoni otrzymali właściwy strój.

Diakoni pomagają biskupom i księżom w pracy duszpasterskiej. Głoszą Ewangelię, mogą udzielać Komunii, chrztu, asystować przy ślubach, przewodniczyć modlitwom, obrzędom pogrzebu, nosić Wiatyk do chorych, a także mówić kazania. Znakiem diakona jest skrzyżowana stuła i szata zwana dalmatyką.