Tegoroczne badania były prowadzone w północno-zachodniej części murów klasztornych. Odkopano fundamenty pomieszczeń, a pod nimi fragmenty dużego cmentarzyska szkieletowego. - Fundamenty pochodzą z XVIII wieku, a więc szkielety są starsze. Na razie nie mamy dokładnych datowań, ale wydaje się, że szczątki pochodzą z późnego średniowiecza. Nie dziwi nas ten cmentarz, bowiem w regule benedyktyńskiej zakonników chowano na terenie klasztoru bądź poza jego murami. Ale jedna rzecz nas zastanawia, ilość tych pochówków. Czekamy na wyniki antropologów, które pozwolą na dokładniejsze pochodzenie szczątków - mówi prof. Joanna Kalaga z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Podczas prac, które trwają od 2011 roku, odkryto wiele elementów romańskich. Odkopano też przedmioty świadczące o codziennym życiu mnichów, a są to m.in. fragmenty naczyń glinianych i szklanych oraz elementy metalowe.

Opactwo benedyktynów w Sieciechowie założone zostało w pierwszej połowie XII w. na kępie wiślanej. Do dziś z klasztoru zachowały się: dawny przeorat (obecnie plebania) z herbem klasztoru nad drzwiami wejściowymi, sklepienia w większości kolebkowe lub kolebkowo-krzyżowe, część wschodnia z fragmentem ściany romańskiej i dawnego refektarza, jak też dawny pałac opacki o charakterze klasycystycznym i dziedziniec przed klasztorem.

Archeolodzy mają nadzieję na odnalezienie śladów grodu Sieciecha. Ród ten wywodził się z książęcego rodu Stażów Toporów, który rządził państwem Wiślan, do chwili połączenia się z Polanami. Dużo uwagi, zarówno samemu Sieciechowi, jak i siedziby palatyna, nadwiślanego grodu Sieciecha, poświęca w swych kronikach Gall Anonim. Sam gród funkcjonował aż do połowy XIII wieku. W tym okresie Wisła zmieniła swój główny nurt i gród znacznie stracił na znaczeniu, aż w końcu wyludnił się i popadł w zapomnienie.