Święcenie wianków to zwyczaj związany z tradycją ludową, kiedy na zakończenie oktawy Bożego Ciała święciło się go z przygotowanych polnych kwiatów i ziół, które zawsze odgrywały ważną rolę. Wianki poświęcone w czasie oktawy Bożego Ciała to symbol ludzkiej pracy, a także darów od Boga, które służą ludziom i wszelkim stworzeniom na ziemi. 

Pierwotnie wianki wykonywano na Boże Ciało, obecnie jeśli jeszcze ten zwyczaj występuje, plecie się je na zakończenie oktawy Bożego Ciała. Wianki umieszczano na polowych ołtarzach, następnie kościelny umieszczał je w kościele. Po oktawie Bożego Ciała wianki zabierano do domów.

Zgodnie z wierzeniami ludowymi – wianki przewiązane tasiemką, wieszano obok drzwi wejściowych, w sieni lub w izbie nad świętym obrazem. Według wierzeń chroniły domostwo przed nieszczęściami, pożarem, uderzeniem pioruna i złymi mocami - opowiada Marcin Stańczuk, etnograf z Muzeum Wsi Radomskiej:

Poświęconego ziela nie można było wyrzucić. Należało je przechowywać przez cały rok, a po tym okresie spalić. Stary wianek zastępowano nowym.

Oprócz przygotowywania naparów, poświęcone zioła wykorzystywano, by skrócić cierpienie konających (sypiąc im pokruszone listki i kwiaty do łóżek), dać spokój zmarłym (kładąc rośliny do trumien), pomóc wyzdrowieć chorym zwierzętom (okadzając je) czy „odpędzić” dolegliwości kobiece (wieszając nad posłaniem wianek z macierzanki).Święcenie wianków, ziół i kwiatów sprawia, że przypominamy sobie o bliskości natury oraz o odwiecznym związku człowieka z przyrodą.Zgodnie z tradycją rośliny, z których pleciemy wianki na zakończenie oktawy Bożego Ciała to mięta, macierzanka, rumianek, rozchodnik, kopytnik, jaśmin, koniczyna oraz dzika róża. Do wianków można dodać inne zioła oraz rośliny z naszego ogródka. A zatem wianki miały moce uniwersalne, wiązało się z nimi wiele zwyczajów i tradycji - dodaje Marcin Stańczuk

Obecnie w kalendarzu liturgicznym nie ma oktawy Bożego Ciała. Papież Pius XII w 1955 r. zadecydował, że zostaną tylko dwie oktawy – Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Jednak w wielu polskich parafiach tradycja ta pozostała.

W kościele ksiądz błogosławi wianek, prosząc Boga o opiekę nad przyrodą, obfite plony, ochronę przed zniszczeniem i zatruciem. O znaczeniu święcenia wianków w liturgii mówi ks. Jacek Wieczorek:

Tradycyjnie na zakończenie Oktawy Bożego Ciała jest też błogosławieństwo małych dzieci. Rodzice w tym dniu przyprowadzają swoje dzieci na mszę św., które kapłan uroczyście błogosławi: "Ojcze niebieski, Syn Twój Jednorodzony, a nasz Pan Jezus Chrystus brał dzieci w objęcia, kładł na ich głowach ręce i błogosławił: prosimy Cię, ustrzeż zebrane tu dzieci od wszelkiego zła i zlej na nich obfite Twoje błogosławieństwo".