- Patrzymy z miłością i pokorą na wizerunek maryjny, który został ukoronowany papieskimi koronami 23 lata temu. Od prawie 9 wieków Maryja poprzez ten wizerunek, okazuje nam nie tylko swoją obecność, ale i wsparcie poprzez cudowne zdarzenia znane i nieogłaszane – mówił ks. Andrzej Szewczyk, kustosz staroskrzyńskiego sanktuarium maryjnego.

Homilię wygłosił pallotyn ks. Sławomir Grochalak, kustosz sanktuarium maryjnego w Czarnej. - Wielkość Matki Bożej nie polega na Jej wybraniu, ale na Jej ogromnej pokorze, miłości, ufności i zawierzeniu Bogu. Dzisiejsze święto przypomina nam, że była zwykłym człowiekiem. Posiadała wolną wolę. Niech kwitnie w naszych domach pobożność maryjna, nie tylko polegająca na przeżywaniu świąt maryjnych, ale raczej na Jej naśladowaniu, świętej Bożej Rodzicielki, często w naszej zwykłej codzienności – mówił ks. Sławomir Grochalak.

Przy miejscowym sanktuarium maryjnym znajduje się plenerowa Polska Droga Krzyżowa. Przy każdej stacji zostały umieszczone w formie napisów najważniejsze wydarzenia z dziejów kraju m.in. Cud nad Wisłą.

Czczony w sanktuarium w Skrzyńsku obraz Matki Bożej koronował 6 września 1998 roku Prymas Polski kard. Józef Glemp. Trzy lata po tym wydarzeniu sanktuarium przeżyło kradzież obrazu. Kilka dni później wizerunek Matki Bożej został odnaleziony przez policjantów z Warszawy, Radomia i Przysuchy. Od tego momentu Matka Boża Staroskrzyńska jest patronką funkcjonariuszy Komendy Stołecznej Policji. Podczas rekoronacji ówczesny biskup radomski Zygmunt Zimowski nadał Matce Bożej Staroskrzyńskiej tytuł Matki Piękniej Miłości.

Początki kultu Matki Bożej w Skrzyńsku wiążą się z postacią Dunina. Jak pisze Jan Długosz – żona księcia Władysława skazała Dunina na karę obcięcia języka i pozbawienia wzroku. Modląc się przed obrazem Maryi, odzyskał on wzrok i mowę. Od tego czasu odnotowano wiele cudownych uzdrowień za przyczyną Matki Bożej Staroskrzyńskiej. Obraz Matki Bożej Staroskrzyńskiej należy do zespołu gotyckiego malarstwa tablicowego, umownie nazwanego grupą Madonn Piekarskich, podobnie jak wizerunek z Błotnicy. Powstał prawdopodobnie w latach 1440-1460. W czasie konserwacji obrazu w latach 1991-1992 okazało się, że pod obecnym wizerunkiem znajduje się inny, najprawdopodobniej z XII wieku.