Efekt prac konserwatorów jest imponujący. Ich celem było przywrócenie dawnego blasku kopule, która została przebudowana w wieku XVII. Osoby, które przechodzą głównym deptakiem w mieście, mogą odnieść wrażenie, że kopuła rzeczywiście istnieje, jest trójwymiarowa, gdy tymczasem jest to iluzja.

Prace prowadzone były przy pomniku historii, czyli najcenniejszym zabytku Radomia i ziemi radomskiej. Kierownikiem prac konserwatorskich była dr Eliza Buszko. Specjalistka wyjaśnia, że przed pracami pseudokopuła była zasłonięta cementowymi tynkami i białą farbą. - Ten biały kolor oślepiał, wypłaszczał całą bryłę. Pamięć o tym, jak ona wyglądała pierwotnie, zaginęła. Po tegorocznych pracach już widać zamierzenie twórców, czyli „oszukanie” wzroku, co jest architekturą realną, a co jest namalowane - opowiada dr Buszko.

Klasztor ojców bernardynów to najcenniejszy zabytek Radomia. Powstał z fundacji króla Kazimierza Jagiellończyka w 1468 r., pierwotnie zlokalizowany za murami miasta, przy dawnym trakcie lubelskim. Zespół tworzą gotycki jednonawowy kościół z wieżą przy prezbiterium oraz przylegający do niego klasztor o trzech skrzydłach otaczających wirydarz z krużgankami i dostawiony budynek gospodarczy, tzw. piekarnik.