Czy wiesz, że - Zwieńczeniem Świąt Bożego Narodzenia jest dzień Epifanii – Objawienia Pańskiego. To jedno z najstarszych świąt kościelnych obchodzono prawdopodobnie już w początkach III w., wśród chrześcijan obrządku wschodniego - czytamy na stronie internetowej Muzeum Wsi Radomskiej. W kościołach święci się tego dnia kadzidło, kredę i wodę na pamiątkę złożenia przez mędrców ze Wschodu narodzonemu w Betlejem Chrystusowi złota, kadzidła i mirry. Powszechnie nazywany jest ten dzień Świętem Trzech Króli. Poświęconą kredą zapisuje się na drzwiach domu litery K+M+B, dodając datę bieżącego roku. Jest to zarazem ostatni ze szczodrych dni i wieczorów, ostatni dzień odwiedzin, poczęstunków, wręczania sobie drobnych podarków. W Radomskiem popularne było w tym dniu „chodzenie po szczodrakach”. W obrzędzie uczestniczyły dzieci, które stawały przed domami i recytowały orację: Według J. Dekowskiego dziewczęta chodziły po szczodrakach w Nowy Rok, a chłopcy w Trzech Króli. Obecnie zwyczaj ten kojarzony jest wyłącznie z dniem 6 stycznia. Za wygłoszenie swojej oracji dzieci dostawały szczodraki wypiekane z żytniego ciasta. Przysmaki te formowano z wałeczków ciasta utoczonych w dłoniach i pieczono w przeróżne kształty: ósemki, ślimaki i literki. Gospodyni wynosiła szczodraki w przetaku przed dom, dzieci dziękowały jej, mówiąc: „Żebyście długo żyli, żeby wam się darzyło”. Gdy gospodyni zbyt opieszale wychodziła z domu, słyszała: „Nie młócił, nie młócił, żeby ci wiater stodołę wywrócił”, „Nie piekła, nie piekła, niech jedzie na łopacie do piekła”, „W tej chałupce gołodupce, nic nie mają, nic nie dają”. Święto Trzech Króli stanowi zewnętrzną ramę kończącego się czasu świątecznego. Do tej granicy czasowej obowiązywały ściśle określone zasady: etyka świątecznego zachowania, ściśle określona dekoracyjność domu, zmiana stroju oraz zakaz wykonywania ciężkich prac - czytamy na stronie Muzeum Wsi Radomskiej