O Dobrym Łotrze wspomina jedynie św. Łukasz ewangelista: "Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? (...) I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju».

Kim był ten człowiek? Zwykłym nieszczęśnikiem, który zmarnował życie? Wybrańcem, który miał… szczęście, że został ukrzyżowany obok Zbawiciela? Świadkiem dla potomnych wielkiego miłosierdzia Boga, który zbawia grzeszników nawet w ostatnich chwilach życia? Nieświadomym wagi wydarzeń narzędziem ewangelizacji?

Postać i ewangeliczny epizod dotyczący Dobrego Łotra nie przestaje fascynować teologów i wiernych. Jedno jest pewne. Dobry Łotr, któremu tradycja przypisała imię Dyzma, nie znalazł się w centrum najważniejszych wydarzeń w dziejach ludzkości przypadkowo. Jaki cel miał Bóg prowadząc finał ziemskiego życia Dyzmy dokładnie w to samo miejsce, w którym umarł na krzyżu Jezusa?

„Dobry Łotr” to epicka opowieść, która rozpoczyna się podróżą Trzech Mędrców i ich przypadkowym spotkaniem z młodym Dyzmą przy betlejemskim żłóbku. W swoim pełnym dramatycznych zwrotów życiu, Dyzma nie raz spotka jeszcze Jezusa i znane z kart Ewangelii postacie. W tym drugiego Łotra. Razem z nim, w drodze, która niechybnie zmierza na Golgotę, spróbują prześcignąć swoje przeznaczenie. Wkrótce przekonają się, że nie ma ucieczki przed strasznym końcem. Ale czy rzeczywiście dla obu strasznym?

„Dobry Łotr” to bardzo dobry film na Wielki Post. Nie jednego sprowokuje do bardzo osobistych przemyśleń nie tylko o wierze, ale też o naturze człowieka.