W sobotę, 12 czerwca, Elektrownia zaprasza na kolejne spotkanie z cyklu „Wieczory z gwiazdą”. Tym razem gościem będzie Artur Barciś, aktor filmowy, dubbingowy, telewizyjny i teatralny. Początek spotkania o godz. 17.

Spotkanie odbędzie się w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu, przy ul. Mikołaja Kopernika 1

Bilety w cenie; 15 zł normalny, 7 zł ulgowy dla emeryta/rencisty. Ilość miejsc ograniczona, w trakcie spotkania obowiązkowe są maseczki. Informacje pod nr tel. (48) 383 60 77, (48) 386 16 60, a także na stronie internetowej www.mcswelektrownia.pl.

Artur Barciś – ur. 12 sierpnia 1956 w Kokawie. Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego w Rudnikach oraz PWSFTviT w Łodzi z 1979. Był aktorem Teatru na Targówku (1979–1981) i Teatru Narodowego (1982–1984). Od 1984 jest aktorem Teatru Ateneum w Warszawie.

Na początku swojej kariery, w Narodowym, grał między innymi w spektaklach Adama Hanuszkiewicza „Pan Tadeusz” (1982), „Leśmian (interpretacje)” (1982) i „Śpiewnik domowy” Stanisława Moniuszki. W 1983 roku występował też w słynnym spektaklu „Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale” w reżyserii Jerzego Krasowskiego. Na deskach Ateneum zadebiutował w „Trans-Atlantyku” według Gombrowicza w reżyserii Andrzeja Pawłowskiego. Do jego najważniejszych ról należy tytułowy bohater spektaklu „Burzliwe życie Lejzorka” według Ilji Erenburga w reżyserii Macieja Wojtyszki i Waldemara Śmigasiewicza (1989; premiera telewizyjna: 1990). Barciś wcielił się w nim w żydowskiego krawca, który miał stać się symbolem niedoli i mądrości zwykłego człowieka. Ponad dwadzieścia lat później powrócił do tego tekstu jako reżyser – wystawił go w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie.

W 1980 roku artysta otrzymał I nagrodę na III Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Wielokrotnie występował w przedstawieniach muzycznych, między innymi z songami Bertolda Brechta („Niebo zawiedzionych”, reż. L. Szurmiej, 1989; „Opera za trzy grosze”, reż. K. Zaleski, 1994), Wiesława Dymnego („Dymny. Piosenki, wiersze i wymyślania”, reż. M. Wojtyszko, 1993).

Reżyserował również spektakle z utworami Edith Piaf („Trzy razy Piaf”, 2000) czy Jonasza Kofty („Kofta”, 2001). Pojawiał się także w farsach Michaela Cooneya („Z rączki do rączki”, 1996, „Mayday”, 2012, „Mayday 2”, 2013), Johna Chapmana i Jeremy'ego Lloyda („Biznes”, 2004) w Teatrze Komedia i OCH-Teatrze.

Barciś jest aktorem charakterystycznym, który w kinie i telewizji najczęściej pojawia się na drugim i trzecim planie. Występował w serialach „Siedem życzeń”, „Pan na Żuławach” i „Zmiennicy”. Pierwsze ważniejsze role na dużym ekranie zagrał w 1981 roku w „Znachorze” Jerzego Hoffmana i „Człowieku z żelaza” Andrzeja Wajdy. Barciś pojawia się również w dziewięciu częściach „Dekalogu” Krzysztofa Kieślowskiego. Grał u Wojciecha Marczewskiego („Ucieczka z kina Wolność”, 1990), Kazimierza Kutza („Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza”, 1993; „Pułkownik Kwiatkowski”, 1995), Leszka Wosiewicza („Kroniki domowe”, 1997). Sympatię telewidzów zdobył występując u boku Cezarego Żaka w komediowym serialu „Miodowe lata” i w popularnym „Ranczu”.