W pogrzebie ś.p. Tadeusza Derlatki wzięli udział m.in. przedstawiciele władz państwowych, samorządowych, służb mundurowych i placówek oświaty. Mszy świętej w radomskiej farze przewodniczył biskup Henryk Tomasik.

Przed rozpoczęciem liturgii prezydent Radosław Witkowski odznaczył pośmiertnie Tadeusza Derlatkę odznaczeniem Bene Merenti Civitas Radomiensis.

W homilii ks. Edward Poniewierski, kanclerz kurii diecezji radomskiej przypomniał życiorys Tadeusza Derlatki. Wymienił budowle, które zaprojektował i funkcje, które pełnił.

- Pewnie niektóre jego dzieła zostały pominięte, ale nie po to zebraliśmy się, żeby je wszystkie przywołać. Chcę tylko pokazać, jak ta myśl o potrzebie trwania, jak to zmaganie z przemijalnością w nim było obecne. Z tym się wszyscy zmagamy i wszyscy musimy sobie radzić. Bardzo dbał, żeby wszystko, co najstarsze i najcenniejsze w architekturze naszego miasta zachować. Także w rozmaitych pamiątkach, dokumentach. Jego pasją było zatroskanie, poprzez uczestnictwo w Społecznym Komitecie Ratowania Zabytków i Społecznym Komitecie Opieki Nad Zabytkami Cmentarza Rzymskokatolickiego w Radomiu. Ten człowiek żył świadomością wieków minionych i z zadaniem by młodym przekazać to dziedzictwo - mówił ks. Poniewierski.

Ks. kanclerz wspomniał także o pojednawczym charakterze Tadeusza Derlatki.

- To był człowiek, który umiał łączyć ludzi, łagodzić napięcia. Widać to było na stanowiskach, które pełnił. Człowiek dużej kultury, bez agresji, szukający tego, co merytoryczne i wartościowe. Wszyscy darzymy go powszechnie wielkim szacunkiem - mówił kanclerz.

Odsłuchaj całą homilię:

Wszystkim przybyłym podziękował za modlitwę Adam Derlatka - syn ś.p. Tadeusza.

Tadeusza Derlatkę wspomina Jan Rejczak, były wojewoda radomski, poseł i radny sejmiku województwa mazowieckiego:

- To wielka strata dla kultury naszego miasta. Jestem przekonany, że z owoców jego służby publicznej i pracy jako architekta będą korzystać następne pokolenia i będą wyrażać mu wdzięczność - mówi Jan Rejczak 

Tadeusz Derlatka urodził się 24 lipca 1940 roku w Zwoleniu. Ukończył szkołę podstawową w Zwoleniu, a w latach 1953-1957 uczęszczał do technikum budowlanego w Radomiu. W 1964 roku ukończył Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej. W latach 1965-1967 studiował na podyplomowym Studium Planowania Przestrzennego Politechniki Warszawskiej, pracując równocześnie w Zespole Urbanistycznym w Zwoleniu. W latach 1968-1970 pełnił funkcję asystenta projektanta w Biurze Budownictwa Przemysłu Elektronicznego UNIPRO w Radomiu. W 1969 roku wraz z zespołem J. Śliż, E. Z. Maj uzyskał I nagrodę w ogólnopolskim konkursie na dzielnicę "Zachód" w Stargardzie. W latach 1970 - 1988 był projektantem w biurze projektów Miastoprojekt w Radomiu. W 1990 roku został architektem wojewódzkim. W 1991 roku wykonał ołtarz papieski podczas wizyty Jana Pawła II w Radomiu.

W latach 1991-1994 pełnił funkcję wicewojewody radomskiego, a w następnych latach był dyrektorem wydziału rozwoju gospodarczego Urzędu Wojewódzkiego w Radomiu. W latach 1998-2000 był członkiem Krajowej Rady Gospodarki Przestrzennej, a następnie uczestniczył w pracach wojewódzkiej komisji urbanistycznej. W latach 2002-2004 pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Miejskiej w Radomiu. Był wiceprzewodniczącym Miejskiej Komisji Urbanistycznej w Radomiu.

Był autorem wielu obiektów użyteczności publicznej m.in. Naczelnej Organizacji Technicznej w Radomiu, Komendy Wojewódzkiej Policji w Radomiu, domów opieki społecznej w Krzyżanowicach i w Radomiu, osiedla Energetyków w Połańcu, trzech osiedli mieszkaniowych w Tebessie w Algierii, a także założeń Muzeum Wsi Radomskiej. Oprócz tego zaprojektował kilkanaście kościołów - św. Maksymiliana Kolbego na Firleju, Chrystusa Dobrego Pasterza na Południu, św. Rafała Kalinowskiego na Ustroniu, Matki Boskiej Częstochowskiej i Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Brzustowie, Matki Bożej Różańcowej w Bielisze, św. Maksymiliana w Bogucinie, Niepokalanego Serca NMP w Bierwcach, św. Jadwigi Królowej w Radzicach, św. Rocha w Mniszewie, Matki Boskiej Fatimskiej w Ługach, Żwiastowania NMP w Jastrzębi, Wszystkich Świętych w Starachowicach, zwieńczenia wieży w kościele św. Wawrzyńca w Głowaczowie oraz Bożego Miłosierdzia w Kowalczukach na Litwie.

Tadeusz Derlatka był także autorem wielu pomników m.in. Pomnika Ofiar Katynia i Katastrofy Smoleńskiej przy ścianie straceń w Zwoleniu, Ściany Straceń dla strażaków na cmentarzy przy ul. Limanowskiego, Pomnika Strażaków Poległych w latach 1877-1977 przed Gmachem Jednostki Ratunkowo Gaśniczej w Radomiu, Kamienia memoriałowego Mieszka I przy Piotrówce w Radomiu, Tablicy pamiątkowej Unii Wileńsko – Radomskiej w Radomiu, Pomnika 72. Pułku Piechoty w Radomiu, Golgoty na cmentarzu na Firleju w Radomiu, Pomnika Solidarności na Żeromskiego w Radomiu, Pomnika Ofiar II wojny światowej w Pionkach oraz w Jedlińsku, a także Pomnika Poległych Policjantów II RP na wschodzie, który w tym roku zostanie odsłonięty.

Oprócz pracy zawodowej zaangażował się w pracę społeczną. Był współinicjatorem powstania Społecznego Komitetu Ratowania Zabytków oraz Społecznego Komitetu Opieki nad Zabytkowym Cmentarzem Rzymskokatolickim w Radomiu. Od 1992 roku pełnił funkcję Prezesa Stowarzyszenia Miłośników Poezji Jana Kochanowskiego Renesans. Opublikował szereg artykułów dotyczących historii Ziemi Radomskiej w kwartalniku Wczoraj i dziś Radomia Społecznego Komitetu Ratowania Zabytków, współzałożyciel Kolegium Odbudowy Zamku Królewskiego im. Kazimierza Wielkiego i członek rady programowej.

Za opiekę nad zabytkami otrzymał Złoty Medal Zasługi. Za twórczość sakralną otrzymał Order Św. Kazimierza i specjalną nagrodę im. bp. J. Chrapka. Posiadał również odznaczenia Zasłużonego Działacza Kultury, Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Srebrną Odznakę SARP, Srebrny Krzyż Zasług, Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski. Posiadał uprawnienia architektoniczne, urbanistyczne i status twórcy.