Nasza Niepodległa 1918-2018 to projekt realizowany z okazji 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Każdy z wykonawców zaśpiewał jedną znaną piosenkę. Kierownikiem muzycznym przedsięwzięcia jest Piotr Dziubek. Album nagrany przy udziale Polskiej Orkiestry Radiowej.

Wydawnictwo to ma za zadanie przypomnieć wybitne polskie utwory, powstałe w okresie ostatnich stu lat. Znalazły się wśród nich pieśni patriotyczno-religijne, dawne piosenki żołnierskie i legionowe, piosenki frontowe i napisane podczas II wojny światowej piosenki opozycyjne, a także nowsze, powstałe lub spopularyzowane po 1989 roku.

Na płycie zaśpiewali: Kayah, Maryla Rodowicz, Katarzyna Cerekwicka, Anna Wyszkoni, Halina Mlynkova, Katarzyna Moś, Krzysztof Cugowski, Piotr Cugowski, Łukasz Zagrobelny, Andrzej Krzywy, Marta Cugier i Grzegorz Stróżniak, Tomasz Szczepanik, Piotr Zubek, a także Opole Gospel Choir i Chór Studium Musicalowego Capitol.

Na albumie usłyszymy: „Ostatni mazur”, „Pieśń konfederatów barskich”, „Marsz Pierwszej Brygady”, „Czerwone słoneczko”, piosenki z okresu II wojny światowej: „Dziś do ciebie przyjść nie mogę”, „Serce w plecaku”, „Czerwone maki”, oraz powstałe niedługo po wojnie i w ostatnich dziesięcioleciach: „Nim wstanie dzień”, „Psalm stojących w kolejce”, „Ballada o Janku Wiśniewskim”, „Nadzieja”, „Przeżyj to sam” oraz „Nie pytaj o Polskę”.

Album jest częścią projektu „Nasza Niepodległa 1918–2018”, który uzyskał Patronat Narodowy Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy w Stulecie Odzyskania Niepodległości 1918–2018 oraz Honorowy Patronat Marszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej Stanisława Karczewskiego.

Oficjalna premiera albumu odbyła się 14 września.

„Wyśpiewana niepodległa. Historia nutami pisana” to wyjątkowe koncerty, tworzone przez młodych wykonawców z Katolickiego Liceum im. św. Filipa Neri, Orkiestrę Wojskową w Radomiu, zespół muzyków oraz zgromadzoną publiczność.

Zespół Vox to kawał historii polskiej muzyki rozrywkowej. Powstał w 1978 roku, kiedy to Witold Paszt, Ryszard Rynkowski, Andrzej Kozioł i Jerzy Słota założyli męski kwartet wokalny. Pierwszy raz przed publicznością wystąpili rok później. Choć w swoim repertuarze mają wiele hitów, to najbardziej znanymi utworami Vox są "Bananowy song", "Zabiorę Cię Magdaleno" i "Rycz mała, rycz".

W PRL-u kochały się w nich dziewczyny, a ich przebój „Bananowy song” do dziś jest wielkim przebojem na tanecznych parkietach. Zanim na Zachodzie pojawiały się pierwsze boysbandy my mieliśmy już grupę Vox.

Na ich oficjalnej stronie tak opisany jest początek grupy:

Historia zespołu zaczęła się w roku 1977, kiedy Witold Paszt na potrzeby Studia Rozrywki Victoria założył w Warszawie zespół wokalny Victoria Singers. W jego skład weszli: Andrzej Kozioł, Grzegorz Markowski, Witold Paszt oraz dwie panie: Zosia i Janeczka. Rok później do zespołu jako akompaniator dołączył Ryszard Rynkowski. Kiedy pewnego dnia w jednym z pokoi hotelu Bristol w Warszawie czterej panowie przeprowadzali próbę wokalną, spóźnione koleżanki podsłuchały dochodzące zza drzwi brzmienia. Po skończonej próbie, weszły do środka jedynie po to, by oznajmić kolegom, że opuszczają zespół, ponieważ powinien mieć on kształt męskiego kwartetu. Dało to początek grupie VOX.

Największe przeboje Vox to "Bananowy song" (Brązowa Lira na festiwalu w Bratysławie w 1980 roku), "Szczęśliwej drogi już czas", "Masz w oczach nieba dwa" (3. nagroda na Festiwalu w Opolu w 1979 roku). Płyty takie jak "Monte Carlo", "Sing, Sing, Sing", "VOX" cieszyły się ogromną popularnością, nie tylko wśród polskich słuchaczy. Vox koncertował w wielu krajach świata, m.in. w Holandii, Szwecji, na Kubie, w USA.

Amanda Lear urodziła się 18 listopada 1946 roku w Hongkongu. Jest piosenkarką i modelką. Jej znakiem rozpoznawczym jest niezwykle niski jak na kobietę barytonowy głos. Mając 16 lat pojechała do Paryża, aby rozpocząć studia malarskie. Dla poprawy sytuacji finansowej rozpoczęła pracę modelki. Swą karierę rozpoczęła jako modelka w latach 60., pozując do magazynów, takich jak Elle i Vogue. W tamtym czasie nawiązała też znajomość z hiszpańskim malarzem Salvadorem Dalí, którego była muzą i najbliższą przyjaciółką przez następne ponad 15 lat. Amanda Lear pierwsze sukcesy zaczęła odnosić jako modelka z okładek albumów Roxy Music.

W 1976 roku w sklepach pojawił się jej pierwszy album noszący tytuł "I'm a photograph", który przez 33 tygodnie utrzymywał się na szczycie listy przebojów w Niemczech. Z tej płyty pochodzą słynne piosenki "Tommorow" oraz "Queen of Chinatown". Następny utwór nosił tytuł "Fallow Me" i jest on najbardziej kojarzony z jej osobą. W 1978 roku powstała najbardziej znana piosenka w Polsce. "Enigma" , bo to o niej mowa przeżyła drugą młodość dzięki reklamie batonika pewnej firmy wytwarzającej słodycze.

W latach 80. odbywały się pierwsze wernisaże jej obrazów, ale nie porzuciła muzyki. Nagrywała nowe albumy, które zdobywały serca słuchaczy i wspinały się na szczyty list przebojów. Jednak coraz częściej zaczęła się zajmować malarstwem i to z sukcesami. Prowadziła, także programy telewizyjne we Francji, oraz pisała książkę pt."Moje życie z Dalim". W 2000 roku w pożarze domu zginął jej mąż. Aby zagłuszyć cierpienie postanowiła poświęcić się pracy nad nowym albumem. Efekt to płyta "Tendance" - składanka tytułów disco z piosenką napisaną do amerykańskiego serialu "Love Boat".

Pod koniec pierwszej dekady XXI wieku rozpoczęła karierę teatralną.

Sprzedała łącznie około 15 milionów albumów oraz około 25 milionów singli na całym świecie.

OMD czyli Orchestral Manoeuvres in the Dark. Zespół powstał w 1979 roku w Wirral. Grupę założyli Andy McCluskey (wokal, gitara basowa) i Paul Humphreys (instrumenty elektroniczne). Sami zafascynowani byli muzyką elektroniczną spod znaku Kraftwerk i Briana Eno.

Pierwsze dwa albumy zespołu, które nosiły nazwę "Orchestral Manoeuvres in the Dark" i "Organisation", ukazały się już 1980 roku. Szczyt popularności grupa osiągnęła w 1981 roku, gdy wydali album "Architecture & Morality". To tu znalazły się ich wielkie przeboje: "Joan of Arc" i "Maid of Orleans".

Do 1988 roku ukazały się jeszcze cztery płyty, zatytułowane "Dazzle Ships", "Junk Culture", "Crush" i "The Pacific Age", choć nie pozostały bez echa, to nie powtórzyły sukcesu "Architecture & Morality" z 1981 roku.

W roku 1988 zespół OMD rozpadł się, a właściwie powstały dwa zespoły. Humpreys, Cooper i Holmes odeszli do The Listening Pool, natomiast McCluskey zebrał nowych muzyków z Liverpoolu i kontynuował działalność pod szyldem OMD. Zanim nowe wcielenie grupy rozpadło się w 1996 roku, muzycy nagrali trzy albumy i wylansowali dwa przeboje - "Sailing on the Seven Seas" i "Pandora's Box".

Po 18-letniej przerwie w 2013 wrócili z albumem "English Electric". Nowa płyta zaskakuje nietypowymi rozwiązaniami. Artyści wykorzystali na niej m.in. dźwięki pochodzące z powierzchni Jowisza, nagrane przez sondę Voyager.

Wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów. Właścicielka czterech Platynowych i trzech Złotych Płyt. Jej pierwszy solowy album "Pan i Pani" uzyskał status Podwójnej Platynowej Płyty przekraczając nakład 60 tys. egzemplarzy. W 2012 roku Ania wydała swój drugi autorski album pt. "Życie jest w porządku", który już po dwóch miesiącach sprzedaży otrzymał status Złotej Płyty, a w maju 2015 r. stał się, tak jak pierwszy, Podwójnie Platynowy.

Jej kariera muzyczna rozpoczęła się we wczesnym dzieciństwie, kiedy w zaciszu domowym „śpiewała" do dezodorantu albo rury od odkurzacza. Jednak bardziej spektakularne sukcesy nadeszły wraz z pojawieniem się w szeregach grupy ŁZY w 1996 roku. W tym samym roku powstały pierwsze wspólne piosenki Ani i Łez, dzięki którym Ania zadebiutowała na antenie kilku lokalnych rozgłośni radiowych.

Kariera medialna Ani rozpoczęła się wraz ze zdobyciem Grand Prix na festiwalu Gama w Radomiu w 1999 roku. Tam została zauważona przez Elżbietę Skrętkowską i zaproszona do programu "Szansa na sukces", który wygrała w marcu 2000 roku śpiewając piosenkę grupy Myslovitz "Długość dźwięku samotności". Zdobyła też nagrodę dla najlepszej wokalistki na festiwalu "Po-Graj" w Opolu.

W 2009 roku Ania Wyszkoni wydała pierwszy album pod własnym nazwiskiem pt. "Pan i Pani", z którego pochodzą przeboje: "Czy ten pan i pani", "Z ciszą pośród czterech ścian", "Lampa i sofa", "Wiem, że jesteś tam". Płyta szybko pokryła się "złotem", następnie "platyną", by docelowo stać się "podwójnie platynowa", a każdy pochodzący z niej singiel osiągnął spory sukces medialny. Z pierwszym z nich, "Czy ten pan i pani", Ania wywalczyła Srebrną Premierę 46. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Podczas tego samego festiwalu otrzymała też Nagrodę Dziennikarzy i Fotoreporterów. Dwa lata później, również na festiwalu w Opolu, Ania zdobyła najważniejszą nagrodę na polskim rynki muzycznym - Superjedynkę 2011 za Przebój Roku, którym widzowie uznali piosenkę "Wiem, że jesteś tam".

Więcej na stronie: www.aniawyszkoni.pl

Pet Shop Boys to brytyjski duet stworzony w 1981 roku przez: Neil’a Tennanta (wokal, gitara, instrumenty klawiszowe) i Chrisa Lowe’a (instrumenty klawiszowe). Pierwotnie zespół miał nosić nazwę West End, a obecna nazwa została zapożyczona od znajomych, którzy pracowali w sklepie zoologicznym. Brytyjczycy spotkali się przypadkiem w sklepie elektronicznym na Kings Road w Londynie.

Zespół wydał 22 albumy. Ich popularność od lat nie słabnie na całym świecie. Duet Pet Shop Boys znany jest m.in. z największych hitów: "West End Girls", "Suburbia", "It's a Sin", "What Have I Done to Deserve This?", "Rent", "Always on My Mind", "Heart", "Domino Dancing" i "Go West".

Za każdym razem, gdziekolwiek się pojawią, są witani z dużym entuzjazmem. Śmiało można powiedzieć, że przez ponad trzy dekady ich muzyka obiegła cały świat. Występują nie tylko w największych ośrodkach na świecie, ale grają także na największych festiwalach i w trakcie najbardziej znaczących wydarzeń. Dla przykładu w 2012 roku zespół Pet Shop Boys wziął udział w ceremonii zakończenia Igrzysk Olimpijskich w Londynie.

Największy zespół reggae - UB40 który przetrwał ponad 30 lat w branży muzycznej, ma w sobie ogromną pozytywną energię.

Zespół UB40 powstał w 1978 roku w Birmingham w Wielkiej Brytanii, a jego członkowie wywodzą się ze średniej klasy robotniczej. Dzięki temu teksy UB40 były wiarygodne i zarazem prawdziwe – pomogło to trafić do wielu odbiorców. Co ciekawe nazwa grupy została zaczerpnięta z angielskiego formularza zasiłku dla bezrobotnych.

Zespół wydał ponad 50 singli w Wielkiej Brytanii ale także osiągnął znaczący sukces międzynarodowy. UB40 został nominowany do nagrody Grammy za Najlepszy Album Reggae aż cztery razy i jest uważany za jeden z największych na świecie i najlepiej sprzedających się artystów muzycznych. UB40 sprzedali ponad 70 milionów płyt.

W skład zespołu wchodzili bracia Robin i Ali Campbell (gitara i wokal) i to oni tworzyli serce grupy, Earl Falconer (basista), klawiszowiec Mickey Virtue, saksofonista Brian Travers, trębacz Jim Brown, perkusista Norman Hassan oraz ich menager Terence "Astro" Wilson.

Ich przeboje znają wszyscy począwszy od debiutanckiego "Food for Thought", "Red Red Wine", " Can't Help Falling in Love " aż po ich wersję przeboju "I Got You Babe".

Zespół Czerwono-Czarni powstał z inicjatywy Franciszka Walickiego 22 czerwca 1960 przy gdańskim "Jazz Clubie", wykorzystując w nazwie jego barwy - kolory czarny i czerwony. Pierwszy skład tworzyli: Przemysław Gwoździowski - saksofon, Wiesław Bernolak - gitara, Zbigniew Wilk - fortepian, Wiesław Damięcki - kontrabas, Ryszard Żuk - perkusja, a śpiewali wówczas: Marek Tarnowski, Andrzej Jordan i Janusz Godlewski.

Później z zespołem występowali też inni soliści: Anna Cewe, Michaj Burano, Henryk Fabian, Wojciech Gąssowski, Toni Keczer, Maciej Kossowski, Jacek Lech, Józef Ledecki, Helena Majdaniec, Katarzyna Sobczyk, Karin Stanek, Marianna Wróblewska.

Grupa zadebiutowała 23 lipca 1960 w klubie studenckim "Żak" w Gdańsku, pierwszą EP-kę nagrała nagrała 23 kwietnia 1961. Był to pierwszy polski krążek z rock and rollową muzyką zagraniczną.

Zespół zyskał dużą popularność i występował na licznych festiwalach i innych imprezach muzycznych (m.in. Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie, Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie zdobył wiele wyróżnień). Pomiędzy 1964 a 1966 zagrał koncerty w Czechosłowacji, Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

13 kwietnia 1967 wystąpili obok The Rolling Stones podczas ich koncertu w Warszawie. Powolny spadek popularności zaczął się od lata 1967 kiedy z zespołu odszedł Ryszard Poznakowski. W 1968 wzorem awangardy rockowej zrealizowali Mszę beatową "Pan przyjacielem moim" napisaną przez Katarzynę Gärtner i Kazimierza Grześkowiaka. Premiera spektaklu odbyła się w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej pod Warszawą.

Podczas swych najlepszych lat na scenie wylansowali takie przeboje jak: „Pod papugami”, „Bądź dziewczyną moich marzeń”, „Nie bądź taki szybki Bill”, „Napiszę do Ciebie z dalekiej podróży”, „Trzynastego”, „Agatko pocałuj”.

W 1971 roku zespół zawiesił swoją działalność. Wznowił ją w 1972, jednak poza występem na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu nie odniósł większych sukcesów. W zasadzie w 1976 roku zespół zakończył działalność. W następnym latach występował już tylko okazjonalnie pod nazwą Longplay.

Londonbeat to brytyjsko-amerykański zespół muzyczny wykonujący muzykę R&B i dance, który został założony w 1988 roku. Niedługo po tym muzycy przenieśli się do Londynu, gdzie podpisali kontrakt z wytwórnią AnXious. Początkowo ich ich głosom nie towarzyszył prawie żaden akompaniament.

Największe triumfy grupa święciła we wczesnych latach 90-tych. W skład grupy wchodzili: Amerykanie Jimmy Helms i George Handler, Jimmy Chambers z Trynidadu oraz multiistrumentalista William „Willy M” Henshall.

Zespół rozpoczął działalność w Holandii, gdzie ich piosenka „There’s a Beat Going On” znalazła się w pierwszej dziesiątce krajowych list przebojów. Następnie podbili brytyjskie listy przebojów piosenkami: „9 A.M.” oraz najbardziej znanym – „I’ve Been Thinking About You”, który w 1991 roku znalazł się na pierwszym miejscu notowania brytyjskiej listy przebojów.

Wiele razy zespół odwiedzał Polskę.