Przyrzeczenie posłuszeństwa biskupowi, życia w celibacie i regularnego odmawiania Liturgii Godzin złożyli Paweł Bolibok ze Wspólnoty Braci Chrystusa Cierpiącego, Dominik Borowski z parafii Chrystusa Króla w Radomiu, Piotr Czyż z parafii Błogosławionej Annuarity w Radomiu, Patryk Goczyński z parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Garbatce, Damian Janiszewski z parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Końskich, Wojciech Jończyk z parafii św. Jacka i św. Katarzyny Aleksandryjskiej z Odrowąża, Rafał Mierzejewski z parafii Przemienienia Pańskiego w Kazanowie Iłżeckim, Michał Pietrzyk z parafii św. Idziego w Suchej, Tomasz Rokita z parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Błogiem, Roman Zając ze Wspólnoty Braci Chrystusa Cierpiącego oraz Przemysław Żmuda z parafii św. Zygmunta w Szydłowcu:

- Odpowiadamy Panu Bogu - tak - i wchodzimy w służbę całemu Kościołowi - mówią alumni:

- Przez lata Waszego życia najpierw w domu rodzinnym, a także we wspólnocie parafialnej kościoła, w różnych wspólnotach chrześcijańskich, słuchaliście Bożego Słowa, a potem i Bożego wezwania, a potem przyszliście do seminarium, aby rozeznać, aby nauczyć się jeszcze bardziej słuchać Boga i oddawać Mu siebie. Dzisiaj Kościół chce powiedzieć, że uznaje w Was ten Boży głos. I w posłuszeństwie Bogu - Miłującemu i Wiecznemu, Wszechmogącemu - wybiera Was na diakonów - mówił w homilii ks. bp Piotr Turzyński:

Diakoni przyrzekli dziś posłuszeństwo biskupowi. Zobowiązali się też do życia w celibacie i regularnego odmawiania Liturgi Godzin. Podczas śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych leżeli twarzą do posadzki. Podobnie zrobią za rok podczas święceń kapłańskich. Kluczowym momentem liturgii było nałożenie rąk przez biskupa i odmówienie modlitwy święceń. - Prosimy Cię, Panie, ześlij na nich Ducha Świętego, aby ich umocnił siedmiorakim darem Twojej łaski do wiernego pełnienia dzieła posługi. Niech odznaczają się wszystkimi cnotami: miłością bez obłudy, troskliwością o chorych i biednych, powagą pełną pokory, czystością bez skazy i przestrzeganiem duchowej karności. Niech w ich obyczajach jaśnieje zachowywanie Twoich przykazań, aby czystość ich życia pociągała lud Boży do naśladowania. Niech świadectwo czystego sumienia pomaga im mocno i niezachwianie trwać w Chrystusie. Niech naśladując na ziemi Twojego Syna, który przyszedł nie po to, aby Mu służono, lecz aby służyć, dostąpią królowania z Nim w niebie - wybrzmiewały słowa modlitwy konsekracyjnej. Po wyświęceniu nowi diakoni otrzymali właściwy strój.

- Diakonat pokazuje służbę jako istotny wymiar kapłaństwa, który nie skończy się z chwilą przyjęcia święceń. Diakonat to wymagany kanoniczne próg, w którym klerycy V roku deklarują nieodwołalność swojej decyzji poświęcenia życia na służbę kapłańską. Padają zobowiązania posłuszeństwa, celibatu i odmawiania brewiarza. To obowiązki, ale jest także duchowy wymiar, który pokazuje, że kapłaństwo jest służbą - mówi rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu ks. Jarosław Wojtkun:

Diakoni pomagają biskupom i księżom w pracy duszpasterskiej. Głoszą Ewangelię, mogą udzielać Komunii, chrztu, asystować przy ślubach, przewodniczyć modlitwom, obrzędom pogrzebu, nosić Wiatyk do chorych, a także mówić kazania. Znakiem diakona jest skrzyżowana stuła i szata zwana dalmatyką.