Pomysł peregrynacji relikwii patronki pielęgniarek podchwycił też kapelan MSS w Radomiu, ks. Radosław Kacprzak. Wszystko, jak mówi, zaczęło się od wrześniowego spotkania kapelanów szpitalnych na Jasnej Górze. - Zagościły w naszym szpitalu na cały październik. 1 października była Msza św. w naszej kaplicy na rozpoczęcie peregrynacji. Zaprosiłem wszystkie pielęgniarki i każdego, kto mógł przyjść. Każda pielęgniarka dostała ode mnie materiały formacyjne. A potem rozpoczęło się odwiedzanie poszczególnych oddziałów. Relikwie stawały w gabinecie pielęgniarki oddziałowej, ale też w innych miejscach np. w dyżurkach pielęgniarek. Była także księga pamiątkowa, gdzie można było się wpisać. Były materiały, które pomagały w modlitwie - mówi ks. Kacprzak.

Były również codzienne Msze św. w kaplicy, na które przychodzili przedstawiciele poszczególnych oddziałów. - Już widzę, że było to bardzo potrzebne szczególnie teraz, gdy praca w szpitalu staje wyjątkowo niełatwa. Co więcej, niejedna z pań pielęgniarek cieszyła się, że ma taką patronkę, bo do tej pory o niej po prostu nie słyszała - mówi kapelan.

Hanna Chrzanowska urodziła się w 1902 r. w Warszawie, a potem z rodzicami przeniosła się do Krakowa. Po maturze przeszła krótki kurs pielęgniarski, aby nieść pomoc ofiarom wojny polsko-bolszewickiej. W grudniu 1920 r. Hanna rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na wieść o powstaniu Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przerwała studia i wstąpiła do nowo otwartej placówki, aby całkowicie poświęcić się pielęgniarstwu.

Odbywała stypendia zagraniczne - przed I i po II wojnie światowej. Przez wiele lat wykładała na różnych uczelniach pielęgniarskich. W czasie wojny niosła pomoc uchodźcom, więźniom, przesiedlonym, a także dzieciom, w tym także pochodzenia żydowskiego. W latach okupacji Hanna bardzo zbliżyła się do Pana Boga.

W 1957 r. H. Chrzanowska objęła funkcję dyrektor Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie, a rok później, po niespodziewanej likwidacji tej placówki, przeszła na wcześniejszą emeryturę, nadal działając w środowisku pielęgniarskim.

W latach komunizmu nie kryła swoich przekonań religijnych. Współpracowała z kard. Karolem Wojtyłą. Przy wsparciu Kościoła organizowała placówki pielęgniarstwa parafialnego w Krakowie i całej archidiecezji. Skupiła wokół swojej działalności szerokie grono współpracowników i wolontariuszy, świeckich i duchownych. To dzięki niej upowszechnił się zwyczaj odprawiania Mszy św. w domu chorego oraz odwiedzin chorych w ramach biskupich wizytacji duszpasterskich.

Zmarła w Krakowie 29 kwietnia 1973 roku. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył kard. Wojtyła. W 1995 r. pielęgniarki skupione w Katolickim Stowarzyszeniu Pielęgniarek i Położnych zwróciły się z prośbą do kard. Franciszka Macharskiego o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego.

źródło: MSS