W homilii bp Piotr Turzyński mówił, że gromadzimy się "z wdzięcznością w sercu, bo chcemy podziękować za 50 lat służby zakonnej w Kościele, w zgromadzeniu i pośród ludzi".

- Obecność Boga powinna przynosić w naszym życiu radość i dawać nadzieję , że wszystko co robimy ma sens. Nawet wtedy, gdy życie byłoby trudne mamy wybrać radość. W życiu mamy kierować się miłością. Poszliśmy za Panem, który umiłował do końca, aż do ofiary krzyża. Zawsze jest tylko jedna droga – droga miłości, która niewiele ma wspólnego z emocjami - mówił biskup Piotr Turzyński.

- Szczególnie dzisiaj za te 50 lat trzeba podziękować Bogu. Za miłość, której siostry doświadczyły, ale także za tę miłość, którą siostry dawały innym. Dziękujmy Bogu za wszystko co nas spotyka, cieszmy się z Jego obecności i uwielbiajmy Go - dodał ksiądz biskup.

S. Justyna Oksiuta mówi, że każdy przeżywany jubileusz jest szczególną okazją i wyjątkowym czasem dziękczynienia za wielkie dzieła, jakie Bóg czyni w życiu ludzi, wspólnot i narodów.

- Jubileusz ślubów zakonnych jest pieczęcią wierności ślubom złożonym Bogu. Świadectwem pięknego życia i wyrazem obecności Chrystusa, który nieustannie nam towarzyszy, „broni, oświeca i ratuje”. Jubileusz daje każdemu z nas możliwość specyficznego doświadczenia czasu i przypomina o jego przemijaniu, a zarazem o jego wielkim znaczeniu i oddziaływaniu na nasze życie. Jubileusz zakonny to święto Zgromadzenia oraz wspólnoty lokalnej - mówiła s. Justyna Oksiuta.

Po homilii siostry służki odnowiły profesję zakonną i otrzymały pamiątkowe różańce. Natomiast po odśpiewaniu „Te Deum” oraz uroczystym błogosławieństwie w sali rekreacyjnej odbyła się kolejna część radosnego jubileuszowego świętowania. Słowa do złotych jubilatek skierowała Matka Generalna Zgromadzenia s. Mirosława Grunt. - Dziękuję za każdy trud włożony w pracę podejmowaną w zgromadzeniu, troskę, ofiarność oraz modlitwę oraz życzę, aby Maryja dawała siostrom pewność, że wytrwają w wierności i swoim życiem będą pokazywać światu piękno życia konsekrowanego - powiedziała s. Grunt.

W Mariówce, która leży na terenie diecezji radomskiej, od ponad 100 lat ma swoją siedzibę Zarząd Generalny Zgromadzenia. Tutaj siostry zgłębiają dar swego powołania, odbywając formację podstawową: postulat, nowicjat, juniorat oraz przeżywają coroczne rekolekcje i dni odnowy. Siostry prowadzą szkoły w Mariówce i Sandomierzu oraz kilka przedszkoli. Pracują jako nauczycielki i wychowawczynie w szkołach, internatach i przedszkolach, służą chorym w szpitalach, zakładach opieki i domach, pracują w krajach misyjnych.

Siostry służki prowadzą także ośrodek zdrowia w Mariówce. Powstał on w ramach Dzieła Pomocy Chorym „Promień” w hołdzie Janowi Pawłowi II. Siostry służki przeznaczyły na ten cel budynek dawnych szkół, skonfiskowany przez władze komunistyczne i zwrócony po 50 latach.

Bezhabitowe Zgromadzenie Służek założył w 1878 r. bł. Honorat Koźmiński. Siostry zajmują się szerzeniem wiedzy religijnej i kształtowaniem sumień chrześcijańskich zwłaszcza w środowiskach wiejskich. Poświęcają się szczególnie wychowaniu dzieci i młodzieży oraz uczestniczą w duszpasterskich i misyjnych zadaniach Kościoła.