Kaziuki, czyli siostrzane święto ku czci św. Kazimierza Jagiellończyka rozpoczyna się w Wilnie 4 marca – w dniu św. Kazimierza. Każdego roku przyciąga tłumy z całego kraju Litwy i zagranicy.  

- 4 marca 1484 roku Kazimierz Jagiellończyk zmarł i w tym dniu w Wilnie oraz w wielu miastach związanych ze św. Kazimierzem odbywają się różne uroczystości - mówi w rozmowie z Radiem Plus Radom ks.Wojciech Górlicki z parafii świętych Apostołów Piotra i Pawła w Wilnie. Dodaje też, że święto zaczęło się rozwijać po kanonizacji św. Kazimierza.

- Św. Kazimierz jest chyba jednym z niewielu, który był kanonizowany dwa razy, bo pierwsza bulla kanonizacyjna zaginęła w drodze i i dopiero druga bulla oficjalnie uznała go jako świętego. Po przyjeździe delegata papieskiego do Wilna była urządzona bardzo wielka uroczystość i od tamtego czasu mamy odpust Kaziuki oraz towarzyszący mu jarmark – wyjaśnia historię święta ks. Górlicki.

W rozmowie z Mileną Brzyską mówi też, co jeszcze łączy Wilno z Radomiem:

Ks. Wojciech Górlicki pochodzi z Szydłowca, niedaleko Radomia. Na Litwę przybył w 1991 roku, tuż po ukończeniu seminarium. Na Litwie „spędziłem ponad połowę mojego życia, dlatego dziś czuję się tu jak u siebie, choć większość ludzi kwalifikuje mnie jako Polaka z Polski, co jest oczywiście prawdą, ale tę Polskę, z której wyjechałem, znam coraz mniej i czuję coraz mniej” – mówił w jednym z wywiadów ks. Górlicki.
W ciągu ponad 30 lat ks. Górlicki pełnił posługę w Ejszyszkach, Szumsku, budował kościół w Kowalczukach, w wileńskiej dzielnicy Nowa Wilejka tworzył nową parafię. Przed kilkoma laty arcybiskup wileński Gintaras Gruszas mianował go do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Wilnie. Kościół ten jest jednym z reprezentacyjnych wileńskich kościołów i jest nazywany perłą baroku.
Ks. Górlicki na Wileńszczyźnie jest bardzo lubianym i szanowanym duszpasterzem. W 2021 roku został zwycięzcą konkursu "Polak Roku", który organizuje dziennik „Kurier Wileński”. Organizowany konkurs ma na celu uhonorowanie osób, które w sposób szczególny zasłużyły się dla polskości na Litwie i przyczyniły się do promowania dobrego imienia Polaków w litewskim społeczeństwie.