Mszy świętej przewodniczył i homilię wygłosił ks. Mariusz Bigiel, jezuita. Mówił, że całe życie mecenasa Mariana Grajewskiego było oparte na nauczaniu św. Jana Pawła II, które dotyczyło ochrony ludzkiego życia.

W obchodach udział wzięła Elżbieta Łusakowska, córka mec. Grajewskiego.

Wysiłki mec. Grajewskiego docenia też Krzysztof Starnawski, honorowy członek KIK i członek Prymasowskiej Rady Społecznej.

Marian Grajewski urodził się 25 stycznia 1924 r. w Radomiu. Był członkiem założycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w 1981 roku i wieloletnim jego prezesem. W czasie okupacji niemieckiej w latach 1942-1944, jako partyzant - żołnierz Armii Krajowej, pseudonim "Maryś", brał udział w wielu akcjach zbrojnych. W latach 1944–1946, aż do aresztowania i uwięzienia przez UB, walczył w Batalionach Chłopskich. W 1948 r. zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. dr. T. Chałubińskiego w Radomiu i podjął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Podczas studiów śpiewał w Chórze Akademickim i był prezesem chórzystów KUL. W 1952 r. ukończył studia na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno - Ekonomicznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jako prawnik i radca prawny pracował w kilku radomskich zakładach i spółdzielniach. Już w październiku 1980 roku zostaje członkiem "Solidarności" i pierwszym radcą prawnym i doradcą Zarządu Regionu Ziemia Radomska. Internowany 13 grudnia 1981 roku w więzieniu w Radomiu i Kielcach–Piaski. Po opuszczeniu wiezienia, na prośbę Biskupa Edwarda Materskiego został członkiem Biskupiego Komitetu Pomocy Internowanym i Więzionym. W ramach tego Komitetu, w latach 1982–1989, mecenas Marian Grajewski społecznie i bezinteresownie dyżurował kilka razy w każdym tygodniu i udzielał porad prawnych osobom internowanym, aresztowanym i ich rodzinom. W tym czasie był wielokrotnie zatrzymywany przez służbę bezpieczeństwa i poddawany rewizjom. W 1985 roku dzięki jego inicjatywie nadano radomskiemu KIK imię Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Marian Grajewski wiele lat swojej publicznej działalności, również jako założyciel i Prezes Towarzystwa Obrony Nienarodzonych, poświęcił walce o poszanowanie w prawie polskim świętości życia człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. Tą działalnością rozsławił imię Klubu w całej Polsce i konsekwentnie przygotowywał drogę do uchylenia, uchwalonej w 1956 roku, ustawy zezwalającej na mordowanie dzieci nienarodzonych. W 1989 roku był członkiem założycielem Komitetu Obywatelskiego Ziemi Radomskiej. Zawsze, aż do ostatnich dni życia, służył bezinteresowną pomocą ludziom skrzywdzonym przez system komunistycznego zniewolenia.