W nieszporach udział wzięli kapłani, przyjaciele bp. Piotra, osoby konsekrowane i członkowie Ruchu Światło-Życie. W ten sposób podziękowali za jego posługę i prosili o łaskę nieba dla niego.

Modlitwie przewodniczył bp Marek Solarczyk. Słowo wygłosił ks. Jarosław Wojtkun, były rektor seminarium a obecnie proboszcz parafii św. Kazimierza. Mówił, że amboną dla bp. Turzyńskiego w ostatnich tygodniach stało się szpitalne łóżko. - I z tego łóżka też przemawiał. Sala szpitalna stała się miejscem, z którego przemawiał jeszcze z większą siłą. Jeśli cierpienie połączy się z krzyżem Chrystusa, wtedy ono nie jest przekleństwem, a staje się drogą do zmartwychwstania - podkreślał ks. Wojtkun.

Siostra Teresa Nowotka powiedziała, że na pogrzebie swojej Matki św. Augustyn modlił się słowami: „ Nie pytam Cię Boże, dlaczego mi Ją zabrałeś, ale dziękuję Ci za to, że mi Ją dałeś”. - Myślę, że dziś mogę posłużyć się tymi słowami. Panie! Nie pytam dlaczego tak szybko nam zabrałeś ks. Biskupa Piotra, ale dziękuję, że nam Go dałeś. Dziękuję za wspaniałego człowieka, kapłana dającego piękne świadectwo wiary i dobrego pasterza. Człowieka kochającego Pana Boga, Kościół święty i tych, do których został wezwany. Pewnego dnia w szpitalu byłam świadkiem, jak ks. Biskup z trudem i ze łzami w oczach mówił z troską do młodych kapłanów: „troszcie się młodzież”. Dziękuję za człowieka zatroskanego o młodzież i rodziny. Bardzo pogodnego, kochającego śpiew, którym wielbił Boga, ale i za człowieka, który z ogromnym szacunkiem odnosił się i szanował starszych. Człowieka pokornego i zgadzającego się (mimo ogromnego cierpienia ) z Bożą wolą. Odszedł mądry i wierny sługa Chrystusa, którego będzie nam brakowało. Będzie brakowało tego potężnego głosu i mądrego, krzepiącego słowa - powiedziała s. Nowotka.

Biskup Piotr Turzyński przez prawie 25 lat był związany ze wspólnotą Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu. Był ojcem duchownym, wykładowcą, wicerektorem, a przez ostatnie dziesięć lat jako biskup mieszkał w gmachu seminaryjnym.