Zajęcia miały charakter warsztatowy, z elementami dramy stosowanej, improwizacji, pracy z ciałem. Poprzez działania teatralne przyjrzeliśmy się zagadnieniu „jakości życia”, uwzględniając cztery główne obszary: sferę dobrostanu emocjonalnego, sferę warunków życia i aktywności, sferę zdrowia i sferę relacji z innymi ludźmi-mówi Anna Pietruszka, konsultant programowy Teatru Powszechnego w Radomiu. Wykorzystując metody pedagogiki teatru przyjrzeliśmy się sobie, funkcjonowaniu w społeczeństwie, w rodzinie, wśród przyjaciół. Jaka jest moja autonomia? Czy czuję się autonomiczna/autonomiczny?-dodaje Anna Pietruszka.

Dzięki warsztatom chcieliśmy stworzyć przestrzeń na rozmowę o sobie, innych ludziach, otaczającym świecie, o swoich emocjach, marzeniach, pokazać różne formy wyrażania uczuć, zainspirować do poszukiwania własnego „ja”, przestrzeni własnej autonomii, rozbudzić poczucie tolerancji na inne poglądy niż moje. Staraliśmy się też odpowiedzieć na pytania: Czy ja mogę być artystą? Jaką sztukę mogę tworzyć? Co chciałbym/chciałabym przekazać i jakim językiem? Do kogo będę kierować moją twórczość?- kontynuuje Anna Pietruszka z Teatru Powszechnego w Radomiu.

Warsztaty zakończyły się pokazem filmu, którego scenariusz powstawał sukcesywnie na zajęciach i zbudowany jest z wypowiedzi i etiud uczestników. To swojego rodzaju „manifest” osób biorących udział w warsztatach, głos mówiący o ich codziennym życiu-podsumowuje Anna Pietuszka z radomskiego teatru.