Muzea
Dołączcie do intelektualnych poszukiwań prof. Karola Piaseckiego z Kozienic
25 lutego w Muzeum Regionalnym w Kozienicach wspominaliśmy patrona instytucji – prof. Tomasza Mikockiego. Dwa tygodnie później, w niedzielę 10 marca o godz. 15.00, nawiążemy do życia i dorobku innego pochodzącego z Kozienic badacza – zmarłego w 2023 r. prof. Karola Piaseckiego. Data wydarzenia nie jest przypadkowa – spotkanie odbędzie się w przeddzień urodzin naukowca. Inicjatywa „Od krajoznawstwa po antropologię: intelektualne poszukiwania prof. Karola Piaseckiego” będzie nie tylko okazją do przybliżenia niecodziennej postaci, ale również do poszerzenia wiedzy na temat regionu.
Prof. Karol Piasecki urodził się w Kozienicach w 1952 r. Od najmłodszych lat przejawiał szereg różnorodnych zainteresowań. Fascynował się m.in. przyrodą i krajoznawstwem. W dorosłym życiu połączył te pasje wydając kilka przewodników po Puszczy Kozienickiej i Stromeckiej oraz publikacji ornitologicznych. W 1978 r. uzyskał magisterium na Uniwersytecie Warszawskim (biologia środowiskowa). Dziewięć lat później, również na UW, uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych, a w 2000 r. habilitował się w zakresie archeologii. Przez wiele lat związany był z Instytutem Archeologii UW. W 2002 r. podjął zatrudnienie na Uniwersytecie Szczecińskim, tworząc tam podwaliny pod utworzenie na uczelni etnologii. W 2005 r. uczestniczył w badaniach nad identyfikacją grobu Mikołaja Kopernika. Był odpowiedzialny m.in. za zrekonstruowanie twarzy wielkiego astronoma na podstawie odnalezionej czaszki. Jako naukowiec zajmował się m.in. antropologią historyczną, fizyczną, kulturową, etnografia, etnologią itd. Zmarł 20 stycznia 2023 r.
Podczas spotkanie odbędzie się także wykład „Tajemnice Doliny Środkowej Wisły”, który przedstawi uczeń prof. Karola Piaseckiego – dr Łukasz Maurycy Stanaszek (Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie). W swoim wystąpieniu poruszy on m.in. problematykę osiedlania się na tym terenie flisaków oraz – co szczególnie istotne – olendrów, którzy zasiedlając „pustki i zarośla” zagospodarowali nadrzeczne mokradła. To za sprawą przybyszy z Fryzji i Niderlandów, lub ich spolonizowanych potomków, na terenach tych upowszechniła się – stanowiąca dziś symbol narodowy – wierzba płacząca. Drzewo to, ze względu na duże zapotrzebowanie na wodę, doskonale sprawdzało się podczas osuszania terenu. Odniesie się także do roli „Amazonki Mazowsza” – Wisły w życiu społeczno-gospodarczym mieszkańców regionu. Wyjaśni także czym różnią się Łużyce od Łurzyc (a nie jest to tylko kwestia pisowni).
Informujemy, że ze względu na prace budowlane w obrębie zespołu pałacowo-parkowego wejście główne do muzeum jest nieczynne. Aby dostać się do budynku należy skorzystać z przejścia służbowego od strony wieży i parkingu.