Po dwóch latach z ograniczeniami pandemicznymi obchody Czerwca ’76 wracają w pełnej formule. Zaplanowane są między innymi pikniki czy koncerty. – To najważniejsze wydarzenie w historii naszego miasta. Przed nami 46. rocznica buntu robotniczego z czerwca 1976 roku. Mamy świadomość, że to w Radomiu zaczęła się polska i europejska droga do wolności – powiedział prezydent Radosław Witkowski.

– Radomski Czerwiec niewątpliwie wyjął cegiełkę z muru berlińskiego – dodaje Stanisław Kowalski, prezes stowarzyszenia Radomski Czerwiec 76.

25 czerwca o godzinie 13.00 zostanie odprawiona msza święta, wieczorem natomiast na placu Jagiellońskim odbędzie się widowisko muzyczne z udziałem m.in. zespołu Kult czy Krzysztofa Cugowskiego. Zaplanowany jest też piknik historyczny, wydarzenie kulinarne „Smaki PRL”, a także wystawa plenerowa.

W niedzielę, 26 czerwca odbędzie się piknik rodzinny „Przystanek PRL”, który będzie m.in. okazją do spotkania z bohaterami Czerwca ’76. Na pikniku tradycyjnie na mieszkańców będzie czekało wiele atrakcji, m.in. wystawa przedmiotów codziennego użytku, jednośladów oraz odzieży, charakterystycznej dla tamtego okresu. Organizatorzy chętnych nauczą pisania na maszynie, szydełkowania, grania w gumę, kapsle. Każdy uczestnik będzie miał możliwość skosztowania napojów z saturatora oraz waty cukrowej.

Przypomnijmy, że w czerwcu 1976 r. robotnicy zaprotestowali przeciw wprowadzanym przez władze podwyżkom cen żywności. Zastrajkowało łącznie około 60 tys. osób z 97 zakładów w 24 województwach. Na ulicach Radomia, Ursusa i Płocka odbyły się pochody i manifestacje, które przerodziły się w starcia z milicją. 25 czerwca w Radomiu doszło do walk ulicznych. Zginęły dwie osoby – Jan Łabędzki i Tadeusz Ząbecki, przygnieceni przyczepą ciągnikową wypełnioną betonowymi płytami, którą sami próbowali zepchnąć w kierunku milicjantów.

Uczestnicy protestów, przez rządzących nazwani pogardliwie „warchołami”, poddani zostali brutalnym represjom. Byli bici na tzw. ścieżkach zdrowia i wyrzucani z pracy. Niektórzy pozostali inwalidami na całe życie. Do dzisiaj nie zostali osądzeni ani wydający polecenia, ani wykonawcy – członkowie ZOMO i pracownicy SB.