17 maja 1935 roku cała Polska żegnała marszałka Józefa Piłsudskiego. Symboliczne uroczystości upamiętniające ostatnią drogę na Wawel odbędą się w leśnictwie Kępa Niemojewska na terenie Nadleśnictwa Dobieszyn.

Kwiaty przy głazie pamiątkowym złożą Andrzej Matysiak, dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu, Paweł Sułkowski, nadleśniczy Nadleśnictwa Dobieszyn oraz Jan Chryzostom Czachowski, emerytowany nadleśniczy Nadleśnictwa Dobieszyn.

Józef Piłsudski zmarł 12 maja 1935 r. Główne uroczystości żałobne odbyły się 17 maja 1935 r. w Warszawie. Hołd marszałkowi złożyły także Lasy Państwowe. Podczas wojny z sowietami w 1920 r. wielu leśników walczyło w szeregach ochotniczych pod dowództwem Józefa Piłsudskiego. Po zakończeniu walk wielu „leśnych” żołnierzy Marszałka zaczęło pracę w administracji LP. Był to jeden z powodów, dla których leśnicy darzyli go szczególnym szacunkiem.

Po uroczystościach warszawskich 17 maja 1935 r. delegacja leśnictwa państwowego wyruszyła pod Warkę. W tym samym kierunku zmierzała delegacja dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Leśnicy spotkali się przy trasie przejazdu pociągu z trumną i ciałem Marszałka, w uroczysku Kępa Niemojewska, w ówczesnym Nadleśnictwie Stachów. By oddać hołd Wodzowi, przygotowano cztery olbrzymie ogniska i żałobną bramę z napisem „Lasy Państwowe” oraz flagami państwowymi i żałobnymi.

„Na tle pochodni z obu stron szlaku stanęły przy bramie szeregi Przysposobienia Wojskowego Leśników Warszawskiej dyrekcji Lasów Państwowych; przed nimi sztab administracji Lasów Państwowych z dyrektorem naczelnym p. Adamem Loretem, z dyrektorem Dunin-Markiewiczem z Dyr. Radomskiej i dyrektorem Edmundem Mickiewiczem z Warszawskiej Dyrekcji LP”. (Echa Leśne, 2 VI 1935)

„W ciemni nocy i ciemnym poszumie lasu około godziny 21-ej zbliżył się do Warki pociąg żałobny. Podła komenda „Prezentuj broń!”. Znieruchomiały szeregi Przysposobienia wojskowego Leśników, odkryły się głowy kierowników Administracji Lasów Państwowych. W kręgu płonących zniczów przesunął się wolno pociąg żałobny jak widmo”. (Echa Leśne, 2 VI 1935)