Oskar Kolberg urodził się 22 lutego 1814 roku w Przysusze. Dziś, z okazji 207. rocznicy jego urodzin na placu Kolberga odbyło się czytanie fragmentów "Dzieł Wszystkich" w ramach akcji "Przeczytaj Oskarowi Kolberga".

Ze względu na pandemię wydarzenie odbyło się w formie on-line. "Dzieła Wszystkie" czytali Tomasz Matlakiewicz, burmistrz Przysuchy, Rafał Seta, zastępca burmistrza, Mirosław Pierzchała, przewodniczący rady miasta i gminy, radna Joanna Tokarska oraz Dorota Widawska, kierownik Wydziału Komunikacji Zewnętrznej.

Henryk Oskar Kolberg urodził się 22 lutego 1814 r. w Przysusze w domu przy ul. Krakowskiej 39. Oskar Kolberg w latach 1823-1830 uczył się w Liceum Warszawskim oraz doskonalił talent muzyczny. Zamknięcie Liceum po upadku powstania listopadowego przerwało jego edukację szkolną. W 1830 r. przyjął posadę księgowego w banku Samuela Fraenkla i kontynuował studia muzyczne. Lata 1835-1836 spędził w Berlinie, gdzie uczęszczał do Akademii Handlowej i równocześnie studiował kompozycję i teorię muzyki. Po powrocie do kraju w 1836 r. przyjął pracę nauczyciela muzyki w domach prywatnych. W 1839 r. odbył pierwszą wyprawę badawczą na Mazowsze i rozpoczął prace nad dokumentacją folkloru muzycznego. Oprócz liryki wokalno-instrumentalnej w centrum jego zainteresowań pozostawała muzyka fortepianowa. Podczas swoich badań etnograficznych Kolberg pozyskał w okolicach Przysuchy obszerny materiał etnograficzny, zgromadził znaczącą liczbę zapisów pieśni i obrzędów weselnych, które opublikował w czasopismach i tomach swojego gigantycznego dzieła Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Odtąd konsekwentnie realizował tę nową koncepcję poprzez serie monografii regionalnych, tworzących w sumie obraz XIX-wiecznej kultury ludowej.

W 1845 r., aby ustabilizować swą sytuację materialną, przyjął pracę księgowego w Zarządzie Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, a w latach 1857-61 w Zarządzie Dyrekcji Dróg i Mostów. W 1861 r. zrezygnował ze stałej posady i postanowił utrzymywać się z honorariów za recenzje w czasopismach, rozprawy i artykuły naukowe z dziedziny teorii i dziejów sztuki. W 1871 r. opuścił na 14 lat Warszawę. Zaproszony przez przyjaciela Józefa Konopkę zamieszkał w Mogilanach, a następnie w Modlnicy.

Ostatnie miesiące życia Kolberg spędził w domu swego przyjaciela Izydora Kopernickiego, lekarza i antropologa, badacza kultury ludowej, którego uczynił wykonawcą testamentu i opiekunem spuścizny naukowej. Na łożu śmierci Oskar Kolberg miał wypowiedzieć słowa: Umieram, Bogu dzięki, z tą pociechą, że według sił moich zrobiłem za życia co mogłem, że nikt mnie za próżniaka nie ma i mieć nie będzie, a to, co po sobie zostawiam, przyda się ludziom na długo. Zmarł 3 czerwca 1890 r. w Krakowie, został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Za życia Kolberg przekazał do druku 33 tomy Ludu, Po jego śmierci I. Kopernicki zdążył wydać drugą część Chełmskiego (seria XXXIV) i Przemyskie (seria XXXV). Na początku XX-go wieku J. Tretiak wydał jeszcze Wołyń (1907), a S. Udziela Górny Śląsk (1906) i Tarnów. Rzeszów (1910). Reszta materiałów pozostała w rękopisach, aż do podjęcia edycji Dzieł wszystkich Oskara Kolberga. Obecnie w opracowaniu Instytutu im. Oskara Kolberga w Poznaniu jest Tom 85. „Biografia Oskara Kolberga” oraz 86. „Indeksy”.