Prawda o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny z duszą i ciałem jest znana w Kościele i czczona już od pierwszych wieków. Przeświadczenie o tym, że ciało Matki Bożej nie mogło podlegać rozkładowi, wyrażone zostało w ciągu historii Kościoła w wielu świadectwach, wzmiankach i śladach.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny jest przedmiotem dogmatu Kościoła katolickiego, ogłoszonego w konstytucji apostolskiej przez papieża Piusa XII w 1950 roku. Dogmat ten stwierdza, że po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maryja Panna została z ciałem i duszą wzięta do wiecznej chwały. Wniebowzięcie zajęło miejsce Zaśnięcia, które w VII wieku zostało ustalone w Rzymie.

Tajemnica Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny uświadamia, że celem życia każdego człowieka jest - podobnie jak w przypadku Maryi - życie blisko Boga, a w konsekwencji wieczne przebywanie z Nim w Niebie.

Święto nazywane jest także Świętem Matki Boskiej Zielnej. Na pamiątkę podania głoszącego, że Apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli kwiaty, poświęca się kwiaty, zioła i kłosy zbóż. Lud wierzy, że zioła poświęcone w tym dniu za pośrednictwem Maryi otrzymują moc leczniczą i chronią od chorób i zarazy. Rolnicy tego dnia dziękują Bogu za plony ziemi i ziarno, które zebrali z pól.

Od 1992 roku święto Wniebowzięcia zbiega się ze Świętem Wojska Polskiego.