W liście bp Henryk Tomasik przypomina, że Wielki Post to czas rozważania prawdy o Bożym Miłosierdziu. - To czas szczególnego, modlitewnego spojrzenia na Mękę Chrystusa, która jest znakiem Jego miłości. To także czas spojrzenia na własne serce. To czas poszukiwania odpowiedzi na ważne pytania: czy jest tam naprawdę miejsce dla Pana Boga? Czy kieruję się Ewangelią, czy raczej duchem tego świata? Czy moja wiara jest widoczna nie tylko w niedzielę, ale także od poniedziałku do soboty? Czy najważniejszym wydarzeniem tygodnia jest niedzielna Msza Święta? Czy osoby z mego środowiska widzą we mnie postawę chrześcijanina? Jak uczestniczę w budowaniu Chrystusowego Kościoła? W jakich sprawach pogubiłem się? Co powinienem zmienić w moim życiu? - czytamy w liście.

Bp Tomasik poinformował również, że w diecezji radomskiej rusza Jerycho Różańcowe w intencji ojczyzny, czyli nieustanna modlitwa różańcowa. Włączą się w nią wszystkie parafie, zgromadzenia zakonne, szpitale, domy opieki i różne instytucje diecezjalne. - Dzisiaj także istnieje potrzeba wywołania modlitewnego rezonansu i błagania Pana Boga, aby zniszczone zostały nowe mury. Te nowe mury to brak wiary, grzech, brak poszanowania Bożego prawa, brak szacunku dla Osoby Pana Boga i tego, co jest święte. Te nowe mury – to nienawiść, kłamstwa, oszczerstwa, brak odpowiedzialności za słowo i brak wzajemnego szacunku. To bariery istniejące w małżeństwach, rodzinach, miejscach pracy, w życiu publicznym, które utrudniają porozumienie i współpracę - napisał ksiądz biskup.

Inauguracja Jerycha Różańcowego odbędzie się 25 marca, w dwudziestą piątą rocznicę powstania diecezji radomskiej, z udziałem przedstawicieli wszystkich dekanatów, w katedrze, o godzinie 11.00. Każdy dekanat otrzyma różaniec poświęcony w Fatimie oraz świecę.

PONIŻEJ PUBLIKUJEMY W CAŁOŚCI LIST PASTERSKI BISKUPA HENRYKA TOMASIKA

Boże słowo, które dziś rozważamy, uczy nas walki ze złem. Taki przykład podaje nam w dzisiejszej Ewangelii sam Jezus Chrystus.

1. Bóg Stwórca obdarowuje człowieka. Eden – to nie tylko raj doświadczany przez człowieka. To przede wszystkim stan harmonii z Panem Bogiem. To relacja wzajemnej miłości. Dzięki temu istniała także harmonia z drugim człowiekiem i z przyrodą. W tę harmonię wchodzi kusiciel ze swoją manipulacją. Był on „bardziej przebiegły” (por. Rdz 3,1) – mówi Księga Rodzaju, która jest pierwszą Księgą Pisma Świętego. Kusiciel nie atakuje wprost Bożego polecenia. Budzi wątpliwości: „Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?” (Rdz 3,2). Znakiem tej manipulacji jest łączenie prawdy z fałszem. Kusiciel swoją propozycję przedstawia jako wyjątkowo korzystną dla człowieka: „otworzą się wam oczy i tak, jak Bóg będziecie znali dobro i zło” (Rdz 3,5). To ogromna pokusa, aby tak, jak Bóg decydować o tym, co dobre a co złe.A jaką postawę zajął człowiek? Ewa podejmuje dialog z kusicielem. I tak naprawdę już przegrywa w tym momencie. Nie uwzględnia relacji do miłującego Boga. Przyjmuje propozycję kusiciela. Włącza w to Adama. To nieposłuszeństwo niszczy harmonię przyjaźni z Panem Bogiem. Powoduje także zmianę relacji między nimi. Mają świadomość winy. Jednak odpowiedzialność za tę sytuację przerzucają na kogoś innego. Adam na Ewę. Ewa na kusiciela. Zabrakło solidarności wokół dobra. Pojawia się natomiast antagonizm i wzajemne oskarżenia.

2. Zawsze tak jest: Gdy Bóg jest na pierwszym miejscu – wówczas wszystko jest na swoim, na właściwym miejscu. Gdy człowiek detronizuje Pana Boga przez nieposłuszeństwo – wówczas wydaje wyrok na siebie i na relację z innymi osobami.Mimo niewierności człowieka Pan Bóg nie pozbawia go nadziei. Szuka i pyta: „Gdzie jesteś?” (Rdz 3,9). Zapowiada nową sytuację. Potępia zło a ratuje człowieka. Do kusiciela mówi:„Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę …” (Rdz 3,15).Jest to pierwsza zapowiedź Odkupiciela i Jego Matki.Bardzo precyzyjnie mówi o tym Św. Paweł w II Czytaniu: „Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, to o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego - Jezusa Chrystusa” (Rz 5, 17). Chrystus bierze na siebie grzech człowieka. W dzisiejszej Ewangelii pokazuje także sposób pokonywania kusiciela: „Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. (…) napisane jest także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego” (Mt 4, 4.7). Odrzucając propozycję szatana uczy nas Chrystus zdecydowanej postawy wobec kusiciela: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz” (Mt 4, 10). Za chwilę, w pięknej modlitwie dziękczynnej – zwanej „prefacją” – będziemy wielbili Pana Boga wspominając wydarzenia, o których mówi dziś Ewangelia: „On poszcząc przez czterdzieści dni na pustyni własnym przykładem uświęcił okres pokuty, On zniweczył wszystkie podstępy szatana i nauczył nas zwyciężać pokusy do grzechu, abyśmy z czystym sercem obchodzili święta wielkanocne i w końcu doszli do Paschy wieczystej”.

3. Dzieło zbawiania świata trwa. Chrystus szuka człowieka i za niego składa siebie w ofierze. Pyta także każdego z nas: „Gdzie jesteś?”.W to wielkie poszukiwanie człowieka została włączona Najświętsza Maryja Panna. Świadczą o tym objawienia w Fatimie, w 1917 roku. O wydarzeniach w dniu 13 października 1917 roku tak napisali historycy: „W tym dniu do Cova da Iria napłynęło z całej Portugalii około 70 tysięcy osób. Dzieci wyszły z domu bardzo wcześnie, licząc się z opóźnieniem w drodze. Matka Łucji bała się o życie swojej córki. Deszcz lał strumieniami. Kiedy dzieci dotarły na miejsce, Łucja, tknięta wewnętrznym natchnieniem, poleciła ludziom zamknąć parasole i rozpocząć wspólny różaniec. Niedługo potem dzieci ujrzały odblask światła, a następnie Matkę Bożą.Łucja zapytała jak zwykle: „Czego Pani sobie ode mnie życzy?” „Chcę ci powiedzieć, żeby zbudowano tu na moją cześć kaplicę”. Znów wzywała do modlitwy różańcowej, mówiąc: „Jestem Matką Bożą Różańcową. Trzeba w dalszym ciągu odmawiać różaniec. Wojna się skończy i żołnierze powrócą wkrótce do domu”. Wypowiedziała jeszcze słowa, które miały być ostatnimi. Były to słowa zawierające istotę orędzia fatimskiego: „NIECH LUDZIE JUŻ DŁUŻEJ NIE OBRAŻAJĄ BOGA GRZECHAMI, JUŻ I TAK ZOSTAŁ BARDZO OBRAŻONY.” (Mały Modlitewnik Fatimski, Warszawa 1995, s.45).

4. Już podczas pierwszego objawienia, w dniu 13 maja 1917 roku, dzieci otrzymały pytanie: „Czy chcecie ofiarować się Bogu, aby znosić wszystkie cierpienia, które On wam ześle jako zadośćuczynienie za grzechy, którymi jest obrażany i jako prośbę o nawrócenie grzeszników?” Łucja potwierdziła w imieniu swoim i pozostałej dwójki dzieci: „Tak, chcemy.” Maryja kontynuowała: „Będziecie więc musieli wiele cierpieć, ale łaska Boża będzie waszą siłą.” Z objawień fatimskich płynie przypomnienie prawdy o Bożej sprawiedliwości oraz wielkie wezwanie Matki Bożej do modlitwy o nawrócenie grzeszników. Matka Najświętsza prosi także o składanie wynagrodzenia Panu Bogu za zło istniejące w świecie.

5. Podejmujemy prośbę Matki Bożej skierowaną do świata. Pragniemy całą Diecezją wyznać wiarę w Bożą sprawiedliwość i złożyć wynagrodzenie za zło istniejące w świecie. Skierujemy do nieba także wspólną modlitwę o nawrócenie grzeszników. W dniu 25 marca 2017 roku, w dwudziestą piątą rocznicę powstania Diecezji Radomskiej, z udziałem przedstawicieli wszystkich dekanatów, rozpoczniemy w katedrze, o godzinie 11.00, wielką modlitwę adoracyjno – wynagradzającą: „Jerycho Różańcowe”. Każdy dekanat otrzyma różaniec poświęcony w Fatimie oraz świecę.

6. Nazwa „Jerycho Różańcowe” nawiązuje do cudownego zdobycia Jerycha przez pielgrzymujący Lud Boży Starego Testamentu. W biblijnej Księdze Jozuego czytamy: „Jerycho było silnie umocnione i zamknięte przed Izraelitami. (…) I rzekł Pan do Jozuego: «Spójrz, Ja daję w twoje ręce Jerycho (…). Skoro tylko usłyszał lud dźwięk trąb, wzniósł gromki okrzyk wojenny i mury rozpadły się na miejscu (Joz 6, 1-5.20). Był to szczególny znak działania Pana Boga.

Dzisiaj także istnieje potrzeba wywołania modlitewnego rezonansu i błagania Pana Boga, aby zniszczone zostały nowe mury. Te nowe mury to brak wiary, grzech, brak poszanowania Bożego prawa, brak szacunku dla Osoby Pana Boga i tego, co jest święte. Te nowe mury – to nienawiść, kłamstwa, oszczerstwa, brak odpowiedzialności za słowo i brak wzajemnego szacunku. To bariery istniejące w małżeństwach, rodzinach, miejscach pracy, w życiu publicznym, które utrudniają porozumienie i współpracę.

7. Co to jest „Jerycho Różańcowe”? To nieustanna modlitwa przed Najświętszym Sakramentem, która trwa 7 dni i 7 nocy. To przede wszystkim adoracja Najświętszego Sakramentu oraz modlitwa wynagradzająca za grzechy świata i każdego z nas. To modlitewny „szturm do nieba” w intencjach świata, Kościoła, Ojczyzny, Diecezji, Parafii. Uklękniemy ze świadomością szerzącej się niewiary, istnienia wojen, nienawiści i ciągłego zagrożenia pokoju. To gorąca modlitwa błagalna o łaskę odnowy duchowej naszych serc, rodzin, dzieci, młodzieży oraz kapłanów i osób życia konsekrowanego.

W każdym dekanacie siedem parafii będzie tworzyło rejon „Jerycha Różańcowego”. Poszczególne parafie, przez 24 godziny – a zatem w dzień i w nocy – będą trwały na modlitwie. To „trwanie na modlitwie” – to przede wszystkim wspólnotowa Msza Święta. To także adoracja, przede wszystkim w ciszy, Najświętszego Sakramentu. Do modlitwy parafii – oraz innych wspólnot – włączamy także: wszystkie części Różańca, nabożeństwo pokutne, nabożeństwo Drogi Krzyżowej, godzinę miłosierdzia oraz Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.Dlaczego w 2017 roku? W tym roku mija setna rocznica Objawień Matki Bożej w Fatimie, 140 lat od Objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie oraz 300 lat od uroczystej koronacji Obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze.

Zachęcam Was, Drodzy Bracia i Siostry, do włączenia się w to „trwanie na modlitwie”. Drodzy Rodzice, uklęknijmy przed Najświętszym Sakramentem z naszymi dziećmi. Wyjaśnijmy im wcześniej, jak należy zachować się wówczas, gdy w kościele jest wystawiony Najświętszy Sakrament.

8. Rozpoczęliśmy Wielki Post. To czas rozważania prawdy o Bożym Miłosierdziu. To czas szczególnego, modlitewnego spojrzenia na Mękę Chrystusa, która jest znakiem Jego miłości. To także czas spojrzenia na własne serce. To czas poszukiwania odpowiedzi na ważne pytania: Czy jest tam naprawdę miejsce dla Pana Boga? Czy kieruję się Ewangelią, czy raczej duchem tego świata? Czy moja wiara jest widoczna nie tylko w niedzielę, ale także od poniedziałku do soboty? Czy najważniejszym wydarzeniem tygodnia jest niedzielna Msza Święta? Czy osoby z mego środowiska widzą we mnie postawę chrześcijanina? Jak uczestniczę w budowaniu Chrystusowego Kościoła? W jakich sprawach pogubiłem się? Co powinienem zmienić w moim życiu?

W Środę Popielcową usłyszeliśmy wielkie wołanie Pana Boga, który przez proroka Joela mówił: „Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem” (Jl 2,12). A Św. Paweł w liturgii Środy Popielcowej wzywał nas: „W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!” (2Kor 5,20). Na czas otwierania naszych serc dla Pana Boga – z serca błogosławię

+ Henryk Tomasik Biskup Radomski