Jak mówi Magdalena Szejgiec z radomskiego Skansenu początkowo do kościoła zanoszono całe jadło, które miało być spożywane w Wielką Niedzielę. Uważano bowiem, że poświęcone pokarmy nie zaszkodzą nawet największym łakomczuchom. Dopiero z biegiem czasu ilość potraw zmniejszyła się do symbolicznych rozmiarów. Obecnie do kościoła niesione są małe, wiklinowe koszyczki z niewielką ilością pokarmów, przyozdobione gałązkami bukszpanu oraz serwetkami.

W tradycyjnej "święconce" powinny znaleźć się:

• baranek - znak Chrystusa, którego katolicy nazywają zamiennie z " Barankiem Bożym"
• jajko - symbol triumfu życia nad śmiercią
• wędliny - znak ofiary Chrystusa złożonej na krzyżu, ciała za nas wydanego
• chrzan - ze względu na ostry smak znak cierpień Jezusa, jego męki i okrutnej śmierci
• sól i pieprz - symbol zachowania przed zepsuciem grzechem oraz oczyszczenia, które dokonało się przez post
• chleb - symbolizuje pokarm dla duszy, czyli Ciało Chrystusa

Święcenie pokarmów to piękna tradycja, która zbliża całe rodziny i przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Pozwala również przypomnieć sobie, że choć wczoraj Chrystus skonał na krzyżu, to już jutro pokona śmierć - mówią ci, którzy wzięli udział w święceniu pokarmów:

W parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Jastrzębi pokarmy błogosławił proboszcz Grzegorz Stańczak:

Wieczorem po zachodzie słońca sprawowana będzie Liturgia Wigilii Paschalnej - matka wszystkich liturgii. Błogosławione są wtedy ogień i woda. Wierni biorą również udział w Liturgii Słowa i odnowieniu przyrzeczeń chrzcielnych oraz w Liturgii Eucharystycznej. Warto pamiętać, że w sobotni wieczór radujemy się już ze zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią i szatanem.