Dwa prostokątne wycinki brązowego sukna wełnianego połączone dwoma tasiemkami, a na tychn wycinkach wizerunek Pana Jezusa i Matki Bożej Szkaplerznej. Taki szkaplerz noszą osoby świeckie. O historii tego znaku mówił w audycji "Kwadrans dla Pasterza" w Radiu Plus Radom ks. bp Henryk Tomasik. - Historia szkaplerza karmelitańskiego sięga XII wieku i jest związana z górą Karmel. Góra Karmel związana zaś jest z misją proroka Eliasza, który bronił czystości kultu, przeciwstawił się decyzji króla i królowej, żeby ulegać zwyczajom pogańskim. Tam na górze Karmel zamieszkali pustelnicy, którzy chcieli nawiązać do myśli Eliasza, ale przede wszystkim czcić Matkę Bożą. Nazwali się Braćmi NMP z góry Karmel. Z powodu prześladowań przenieśli się potem do Europy. Jednak Kościól uznał ich regułę życia i dał prawny początek zakonowi karmelitów. Zakon promieniował świętością w nowym środowisku, a szczególnie zasłynął z takiej głębokiej wiary św. Szymon Stock. Zmobilizował swoich braci, aby jeszcze bardziej zawierzyć się Matce Bożej. W nocy z 15 na 16 lipca 1251 roku przeżył spotkanie z Matką Bożą. Objawiła się w otoczeniu aniołów i wskazując na szkaplerz powiedziała: "Przyjmij najmilszy synu szkaplerz twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania".

Biskup podkreśił, że sam szkaplerz nie jest gwarantem zbawienia, nie można traktować go jako talizman. - Znaki, symbole pomagają nam dostrzec głębię. Nie możemy powiedzieć, że różaniec zbawia, różaniec jest potrzebny, aby modlić się do Matki Bożej. To przede wszystkim Matka Boża pomaga nam zbawić się, a wszystko jest formą pomocy.

Jutro w wielu świątyniach będzie można przyjąć szkaplerz. Dla przykładu w sanktuarium w Wysokim Kole podczas Mszy św. o godz. 17. Więcej można przeczytać TU.