Bp Piotr Turzyński w czasie liturgii eucharystycznej przypomniał, że 15 maja będzie obchodzona 201. rocznica śmierci sługi Bożej Wandy Malczewskiej. - Gromadzimy się, aby prosić Boga, aby zajaśniała Polsce i światu jako błogosławiona – modlił się propagator postaci Wandy Malczewskiej.

W homilii mówił, że Wanda Malczewska była człowiekiem ducha i aniołem dla wielu ludzi. - Umiłowała biednych, dbała o chorych i ciepiących, uczyła ubogie dzieci, katechizowała je, rozdawała modlitewniki. Była wielką patriotką, kochała ojczyznę i modliła się za nią. Opiekowała się rannymi uczestnikami powstania styczniowego. Miała wizje męki Pańskiej. Nie obnosiła się z tym. W 1872 roku w każdy piątek Wielkiego Postu przeżywała mękę Pana, jakby była tam obecna. To niezwykły dar. Otrzymywała wówczas proroctwa dotyczące Polski – powiedział bp Piotr Turzyński.

Bp Turzyński przypomniał, że nagroda sługi Bożej Wandy Malczewskiej jest przyznawana od 2022 roku. - Statuetka przyznawana jest tym wszystkim, którzy w duchu Wandy Malczewskiej stają się aniołami dla innych, wskazują na Boga, podsycają ducha patriotycznego i dają nadzieję – dodał ksiądz biskup.

Nagrodę po liturgii odebrała s. Julia Szteliga, Matka Generalna Zgromadzenia Sióstr św. Michała Archanioła. - Ufamy, że Wanda Malczewska będzie naszą orędowniczką zaś w pracy wychowawczej będzie wypraszać nam potrzebne łaski – powiedziała siostra Szteliga.

Nagroda dla michalitek została wręczona za wieloletnią działalność wychowawczą, charytatywno-społeczną, za wpieranie rodzin i pomoc w rozwoju duchowym oraz za zaangażowanie w duszpasterstwie parafialnym i budowanie więzi w środowiskach w oparciu o wartości chrześcijańskie

O przyznaniu nagrody zdecydowała kapituła złożona z przedstawiciela Biskupa Radomskiego oraz przedstawicieli Akcji Katolickiej Diecezji Radomskiej, Klubu Inteligencji Katolickiej im. kard. Stefana Wyszyńskiego w Radomiu, Stowarzyszenia „Młyńska” Verum Bonum Pulchrum i Proboszcza Parafii św. Jana Chrzciciela w Radomiu – przewodniczącego Kapituły.

Nagrodę im. Sługi Bożej Wandy Malczewskiej stanowi statuetka przedstawiająca postać wybitnej radomianki – autorem projektu jest Jan Brzuszek, autorem rzeźby Marek Szczepanik.

Od 1941 r. Zgromadzenie Michalitek prowadzi placówkę na terenie radomskiej parafii farnej - rodzinnej parafii Wandy Malczewskiej. Przez pierwsze lata siostry prowadziły dom dla sierot, a następnie zajmowały się katechizacją, gospodarstwem domowym i pomagały w codziennych pracach w kościele. Organizowane przez siostry spotkania i zajęcia dla dzieci z biegiem lat doprowadziły do powstania Katolickiej Świetlicy Profilaktyczno-Wychowawczej „Oratorium”. Po przeprowadzce w 2005 roku siostry michalitki prowadzą „Oratorium” w domu przy ul. Wernera. W diecezji radomskiej siostry mają również placówki w Kowali, w Przytyku, w Szydłowcu oraz drugi dom w Radomiu, przy ul. Kwiatkowskiego.

Kapituła Nagrody im. Sługi Bożej Wandy Malczewskiej podjęła również uchwałę w sprawie uznania zasług dr Lucyny Wiśniewskiej. Zmarła tragicznie w październiku 2022 r. dr Wiśniewska wypełniała rozliczne zadania zawodowe i społeczne – pracowała jako lekarz, zarządzała służbą zdrowia oraz była posłem do Sejmu RP. Współtworzyła Środowisko "Inicjatywa" działające na rzecz rozwoju Radomia. Aktywnie wspierała Caritas Diecezji Radomskiej. Przez wiele lat pomagała w organizacji pielgrzymek na Jasną Górę i kierowała służbami medycznymi. Uczestniczyła w pracach Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich. Pełna oddania dla innych poprzez swoje wieloletnie zaangażowanie zawodowe oraz działalność charytatywną, wychowawczą i kulturalną pomagała wielu osobom oraz wspierała lokalne środowiska i grupy społeczne. Dr Lucyna Wiśniewska jako osoba wrażliwa na potrzeby drugiego człowieka, służąca z oddaniem Ojczyźnie, kochająca ludzi oraz Boga - w pełni realizowała wzór postawy Wandy Malczewskiej. Uzasadnienie odczytał ks. Mirosław Nowak, proboszcz parafii farnej w Radomiu.

Wanda Malczewska (1822-1896) urodziła się w Radomiu w rodzinie ziemiańskiej. Po opuszczeniu w wieku 24 lat rodzinnego miasta mieszkała u krewnej w Klimontowie, w klasztorze w Przyrowie. Gdziekolwiek się znalazła, uczyła ubogie dzieci, katechizowała je, rozdawała modlitewniki. Najzdolniejszym pomagała kontynuować naukę. Była mistyczką, przeżywała Mękę Pańską, miała dar przewidywania przyszłości, pojednania osób skłóconych i rozeznawania powołań. Miała wizje wydarzeń z życia Jezusa, przewidziała też wiele faktów z dziejów Polski, jak zwycięstwo nad bolszewikami w sierpniu 1920 r. Zmarła w opinii świętości w Parznie, gdzie na plebanii spędziła ostatnie trzy lata życia jako rezydentka. Pochowana jest w tamtejszym kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa. Do jej grobu pielgrzymują wierni, będący w drodze do dwóch najsłynniejszych polskich sanktuariów maryjnych – na Jasną Górę i do Lichenia.

Proces beatyfikacyjny trwa już długo. Na przeszkodzie stanęły okupacja hitlerowska i czasy komunistyczne. W tym czasie zaginęły akta z zeznaniami 25 naocznych świadków. Odnaleziono je dopiero w 1962 roku. Trybunał do przeprowadzenia procesu informacyjnego powołany został w 1939 roku. Proces beatyfikacyjny Wandy Malczewskiej osiągnął już etap końcowy. W 2006 roku Stolica Apostolska ogłosiła dekret o heroiczności cnót Wandy Malczewskiej i odtąd przysługuje jej tytuł „czcigodnej sługi Bożej”. Brakuje jedynie potwierdzonego kanonicznie cudu, dokonanego za jej wstawiennictwem.

Wanda Malczewska była córką Stanisława Malczewskiego i Marii Julii z domu Żurawskich. Pochodziła z rodu Malczewskich, do którego należy poeta Antoni Malczewski oraz jej bratanek, malarz Jacek Malczewski. Siostra Juliana i Marcina.