Rozpoczynając Mszę św. bp Marek zwróci się do kandydatów do święceń:

– W to sobotnie przedpołudnie, w czasie kiedy oczekujemy na uroczystość Trójcy Przenajświętszej, przeżywamy w naszej radomskiej katedrze wielkie święto wiary, nadziei i miłości wpisane w obrzęd i w dar sakramentu święceń w stopniu prezbitera. Dla was, drodzy synowie, dziewięciu – już za niedługo nowi kapłani. Święto wiary, bo stajecie tutaj jako ludzie wiary… Święto wiary, bo wierzymy, ufamy i zawierzamy Panu Bogu waszą posługę byście byli sługami wiary. To również święto nadziei, tego wszystkiego o czym marzyli wasi bliscy kiedyście się rodzili, tego co wy nosicie w sobie… To jest święto miłości, bo w tym wszystkim   żyje, działa i objawia się miłość Boga. Bogu zawierzamy was, waszą posługę, wasze kapłaństwo, każdego kogo Bóg przyprowadzi do was. Abyście byli świadkami i sługami Jego życia, Jego miłości, Jego łaski. – mówił.

Bp Marek Solarczyk, powitanie

Liturgia święceń kapłańskich rozpoczęła się po odczytaniu Ewangelii. Jej pierwszym punktem było odczytanie „Aktu święceń prezbiteratu”  i wybór kandydatów do święceń. Do święceń w stopniu prezbiteratu przystąpili: Piotr Auguścik z parafii Św. Aleksego w Przedborzu, Dawid Bukalski z parafii Miłosierdzia Bożego w Goździe, Marcin Dębowski z parafii Wniebowzięcia NMP w Sławnie k. Opoczna, Michał Gawęda z parafii Św. Wojciecha w Kraśnicy, Mateusz Katanowski z parafii Przemienienia Pańskiego w Odrowążku, Jan Paweł Klimek z parafii Św. Łukasza Ewangelisty w Drzewicy, Paweł Osiński z parafii Św. Jadwigi Królowej w Radomiu,  Jakub Szczepańczyk z parafii Św. Floriana i Wniebowzięcia NMP w Wąchocku oraz Filip Wincewicz z parafii Świętej Trójcy w Białobrzegach. Świadectwo o kandydatach złożył ks. dr Marek Adamczyk, rektor WSD w Radomiu.

„Akt święceń prezbiteratu”  

Następnie bp Marek Solarczyk wygłosił homilię. Odniósł się w niej m.in. do odczytanej Ewangelii o Dobrym Pasterzu. Przypomniał również słowa Benedykta XVI o tym, że kapłani mają być przede wszystkim specjalistami od spotkania i kontaktu ludzi z Panem Bogiem.

- Jesteście tutaj, bo odkryliście piękno Chrystusa Dobrego Pasterza, bo spotkaliście na swojej drodze takich kapłanów, którzy byli dla was znakiem i potwierdzeniem, że ta misja Dobrego Pasterza trwa w nich i przez nich. Dzisiaj jesteście tutaj, bo chcecie, tak jak mówił Pan Jezus, ofiarować swoje życie dla Niego, dla tych, do których was pośle. – mówił podczas homilii biskup radomski Marek Solarczyk.

Biskup przypomniał również symbolikę znaków, które wpisane są w obrzęd święceń: nałożenie rąk, namaszczenie otwartych dłoni i przekazanie naczyń do sprawowania.

- Powiecie wobec nas: „Jestem gotowy!”. Jestem gotowy być sługa tych tajemnic, które Bóg wypełnia i realizuje w życiu człowieka. Jestem gotowy sprawując Najświętszą Eucharystię wziąć w swoje dłonie, przyjąć do swojego życia Twoje życie, Twoje sprawy, Twoją wiarę i zanieść ją do nieba. Cudowny dar! Niech one was umacniają. Niech dają wam siłę. Niech sprawią, że za każdym razem to co będziecie czynić konsekrowanymi dłońmi będzie rzeczywiście dotykiem Boga. Że za każdym razem to co będziecie wypowiadać w imię Jezusa Chrystusa, będzie głosem Boga. Że za każdym razem kiedy dotkniecie Najświętszego Sakramentu staniecie się świadkami, przewodnikami i sługami nieba. – dodał bp Marek.

Bp Marek Solarczyk, homilia:

Po homilii przyszli kapłani wyrazili wolę przyjęcia święceń kapłańskich oraz zobowiązań z nich wypływających. Złożyli przyrzeczenia dotyczące m.in. modlitwy, sprawowania sakramentów i głoszenia Ewangelii zgodnie z nauką Kościoła katolickiego oraz przyrzeczenie posłuszeństwa biskupowi i jego następcom. Zwieńczeniem tej części było wezwanie wstawiennictwa świętych; w czasie śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych kandydaci do święceń leżeli krzyżem.

Najważniejszym momentem święceń jest nałożenie rąk na głowę wyświęcanego kapłana. Ten starożytny gest jest wykonywany w ciszy przez wszystkich obecnych na liturgii biskupów i kapłanów. Ten starożytny gest wykonali w ciszy – prócz Biskupa Marka – również obecni na liturgii kapłani; m.in. księża profesorowie radomskiego seminarium, proboszczowie rodzinnych parafii kandydatów i duszpasterze z parafii praktyk diakońskich. Następnie bp Marek wypowiedział modlitwę święceń, po czym nowym kapłanom osobiście zmienił sposób noszenia stuły z diakońskiej (przewieszonej na skos przez lewe ramię) z na ten właściwy prezbiterom, a nowi kapłani dopełnili strój mszalny zakładając ornaty.

W dalszej części Mszy świętej nowi kapłani stanęli obok Biskupa Radomskiego i sprawowali Eucharystię jako koncelebransi.

Na zakończenie uroczystości w imieniu nowo wyświęconych zabrał głos ks. Filip Wincewiccz.

– „Kimże ja jestem, że doprowadziłeś mnie aż dotąd?”. Dzisiaj, 25 maja 2024 roku, ta modlitwa Dawida z 17 rozdziału Pierwszej Księgi Kronik staje się pytaniem każdego z nas – neoprezbiterów. Stajemy z wdzięcznością wobec miłosiernego Boga, który nas powołał do życia i kapłaństwa. Wobec Boga, który nas kocha. Wobec Boga, który doprowadził nas aż do tej chwili. Serdecznie dziękujemy pasterzowi diecezji - Biskupowi Markowi Solarczykowi za sprawowanie tej Eucharystii, wygłoszenie homilii i udzielenie nam święceń prezbiteratu, a także za towarzyszenie w drodze do kapłaństwa poprzez wykłady i uczestniczenie w wielu wydarzeniach z seminaryjnego życia. – mówił.

Podziękował za lata formacji w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu, za otrzymany sakrament święceń. Szczególne życzenia popłynęły w stronę rodziców.

- Chcemy teraz popatrzeć na twarze naszych kochanych rodziców. Brakuje słów, by opisać to, co dla nas robicie. Dziękujemy za to, że jesteście dzisiaj z nami. Za Waszą miłość, modlitwę, zaangażowanie. Za to, że w rodzinnych domach stworzyliście nam warunki do rozeznawania powołania do kapłaństwa. Jesteście kochani! – dodał.

Ks. Filip Wincewiccz, podziękowanie:

Przed błogosławieństwem życzenia nowo wyświeconym kapłanom wypowiedział bp Marek Solarczyk.

Bp Marek Solarczyk, życzenia:

W niedzielę neoprezbiterzy odprawią pierwsze Msze święte (prymicje) w swoich rodzinnych parafiach, a już niebawem zostaną posłani przez biskupa na pierwsze placówki duszpasterskie.