List Biskupa Radomskiego na Pierwszą Niedzielę Adwentu 2025 r.
Drodzy bracia i siostry!

W dzisiejszej Mszy Św. podczas śpiewania psalmu powtarzaliśmy słowa refrenu: „Idźmy z radością na spotkanie Pana”. Wyrażają one naszą wytrwałość w przeżywaniu tajemnic wiary, wdzięczność za ofiarowane nam przez Boga duchowe dary dopełniającego się Roku Jubileuszowego oraz nadzieję, że rozpoczynający się czas Adwentu i wszelkie nasze ludzkie poświęcenia z pomocą Boga przyniosą obfite dary dobra.

Ufam, że mijające miesiące jubileuszowych doświadczeń pomogły każdemu z nas umocnić lub odkryć na nowo obecność Boga w historii naszego życia. Wasze osobiste doświadczenia, codzienna troska o owoce miłości w rodzinach, podejmowane z oddaniem różne zaangażowania dla dobra wspólnoty parafialnej oraz wydarzenia wpisane w dzieje naszej diecezji i Kościoła powszechnego, potwierdziły jak prawdziwe było hasło Roku Jubileuszowego: „Pielgrzymi nadziei”. Każdego dnia podejmowaliśmy dzieła, które Bóg wspierał Swoim błogosławieństwem. Choć spotykały nas różne wyzwania i nieraz musieliśmy z nadzieją rozpoczynać kolejny dzień, to życiowe poświęcenie oraz ufność wiary prowadziły nas i stały się siłą na kolejne dni. Przed nami ostatnie cztery tygodnie jubileuszowego dzieła Kościoła. Zachęcam do wykorzystania tego czasu i zapraszam, aby poprzez modlitwę oraz odnowienie duchowe w kościołach jubileuszowych naszej diecezji radomskiej zawierzyć Bogu swoje życiowe tajemnice i umocnić je mocą duchową płynącą z przyjmowanych odpustów. Niech uroczyste zakończenie Roku Jubileuszowego w naszej diecezji, jakie odbędzie się podczas Mszy Świętej w katedrze radomskiej 28 grudnia, w Niedzielę Świętej Rodziny, będzie wspólnym dziękczynieniem za opiekę Boga nad nami i podjęciem z nadzieją dzieł przyszłości.

Rozpoczynający się nowy czas naszej troski o życie z Bogiem i z mocą Jego błogosławieństwa łączymy dziś szczególnie ze słowami proroka Izajasza, który zachęca nas: „Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami” (Iz 2, 3). Przed nami piękny czas Mszy Św. roratnich, adwentowe postanowienia i czas rekolekcji, które pomagają nam jeszcze lepiej dostrzegać obecność Boga w naszym życiu, a naśladując zaufanie i oddanie Matki Bożej podejmować nasze codzienne sprawy z ludzką wytrwałością i ufnością w Boże prowadzenie.

Dzisiejsza niedziela rozpoczyna także nowy rok duszpasterski, którego hasłem są słowa: „Uczniowie – misjonarze”. Pomocą do zrozumienia sensu tego określenia i zaproszeniem do zaangażowania się w dzieło, jakie ono podkreśla, jest postać Noego z dzisiejszej ewangelii. Z pewnością, najłatwiej nam zauważyć w jego osobie potwierdzenie słów Jezusa Chrystusa, Który wzywa ludzi do ludzkiej czujności. Dzięki niej, zaufanie Bogu i wierność Jego wskazaniom, pomaga człowiekowi troszczyć się o rozwijanie dobrych darów życia i chroni go od złego wpływu otaczającego go świata. Osoba Noego jest także znakiem wiary i życiowej troski człowieka, dzięki której także inni zachowują swoje życie i mogą uczyć się od świadka Boga wierności wiary i ofiarności życia. Biblijna historia potopu ukazuje, że w Arce ocalało osiem osób: Noe, jego żona i trzech synów z ich żonami. Jego wrażliwość na Boga, wytrwałość w poznawaniu Bożej woli i rozumieniu Jego planów oraz odpowiedzialność za dzieła Boga sprawiły, że nie tylko zostały w wodach potopu ocalone zwierzęta, ale także najbliżsi Noego. Uratowało ich zaufanie dla wiary Noego i posłuszeństwo jego mądrości.

To biblijne świadectwo uświadamia nam jak wiele zawdzięczamy tym, którzy byli dla nas nauczycielami życia i wiary oraz wprowadzili nas w doświadczenia, dzięki którym człowiek odkrywa wartość wolności i uczy się odpowiedzialności. Przywołajmy wszystkich, którzy wypełnili dla nas wezwanie św. Pawła: „przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa” (Rz 13,14). Słuchamy tych słów podczas niedzielnej Mszy Św. zgromadzeni we wspólnocie życia i wiary naszych rodzin, sąsiadów, znajomych, a przede wszystkim członków Kościoła. Każdy kolejny dzień, modlitwa i sakramenty stają się dla nas wezwaniem do gorliwego życia, lepszego rozumienia tajemnic wiary oraz mocniejszego zjednoczenia naszych spraw z Bogiem. Tak wiele z tych tajemnic kształtuje się w naszych rodzinach, ale także w tak wielu wspólnotach i grupach formacyjno-modlitewnych w naszych parafiach. Niech ich szczere i oddane Bogu posługiwanie przynosi obfite owoce w życiu tych, którzy je tworzą i do których dzięki nim dociera prawda i łaska Boga.

Nawiązując jeszcze raz do ocalonej rodziny Noego, warto przywołać wskazywaną przez tradycję liturgiczną Kościoła symbolikę naszych kościelnych ambon, przede wszystkim tych ze starych kościołów. Ich kształt zawsze nawiązuje do ośmiu boków, które mają przypominać Noego i jego ocalonych bliskich. Niech te piękne miejsca głoszenia Słowa Bożego staną się dla nas znakiem odpowiedzialności za przekazywanie wiary i kształtowanie wrażliwości ludzkiej duszy w rodzinach i dzięki trosce jej członków. Niech nie osłabnie w każdym z nas troską o dzieci i młodych, aby poznawali bogactwo swego życia oraz odkrywali wartość wiary, z tak ważnym dla rozwoju zaangażowaniem w lekcje religii i inne formy katechetycznych doświadczeń w naszych parafiach. Niech przygotowanie do przyjęcia sakramentów sprawi, że rodzice z oddaniem będą chronili piękno wiary w sobie i rozwijali je w dzieciach. Niech wspólna troska o godne przyjmowanie sakramentu pokuty i pojednania oraz Komunii Świętej w sakramencie eucharystii przez dzieci będzie umacniane wiarą najbliższych i kształtowane wspólną troską o życie z Bogiem w codzienności. Niech młodzież przygotowująca się do przyjęcia darów Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania otrzyma od wspólnoty świadectwo dojrzałej wiary i będzie gotowa łączyć zawsze swoje życie z Bogiem. Niech odkrywający wartość sakramentu małżeństwa poprzez katechezę przedmałżeńską potwierdzą gotowość ofiarowania siebie dla dobra drugiego i będą potrafili umacniać swoje starania miłością Jezusa Chrystusa. Jak ważna w życiu każdego z nas jest troska o poznawanie nauki Kościoła i kształtowanie naszej wiary poprzez osobiste zaangażowanie, a nie tylko opinie i komentarze zasłyszane od innych lub poznane w mediach.

Drodzy bracia i siostry!

W 2026 roku będziemy przeżywali jubileusz 200 lat od powstania dzieła Żywego Różańca. Ufna i wierna modlitwa tak wielu z was i niegasnąca wytrwałość w poznawaniu tajemnic wiary oraz niesłabnąca troska o zaangażowane wspieranie dzieł Boga w Kościele jest dla nas znakiem tajemnic Boga i Kościoła, jakie pragniemy podjąć w najbliższych miesiącach.

Niech rozpoczynający się czas Adwentu przyniesie umocnienie naszej wiary i dojrzałe świadectwo wiary w całej wspólnocie naszej diecezji radomskiej.

Wasz biskup Marek